А гастрыі іх так высока.
Так тонка ў вышу неба (ткуць)…
281. Я вспоминаю дом старинный. Верш сьпісаны з фотографічнай картачкі, якая зьмешчана ў выданьні на старонцы 184. Задатованы 1911 годам.
282. Забудется многое, Клава… Выдаецца з аўтографу (IV, 8, 14). Бацька поэты ў лісьце ад 21/III-26 году піша: „Клава — гэта, як відаць, крымская прыяцельніца поэты, знаёмства з якою адносіцца да часу пражываньня яго ў Старым Крыме“ (1915 г.). У матар‘ялах, якія захоўваюцца ў папцы IX (пад № 8-м), знаходзіцца пачатак ліста поэты да яе.
283. Я вспоминаю вас такой прекрасной. Выдаецца з чарнавога аўтографу (IV, 10, 21).
Варыянты:
2И мне опять милы
И вновь мне дороги.
7„желанья“ (зам. „мысли“)
284. Зачем грустна она была… Выдаецца з чарнавога аўтографу (п. IV, 13, 5).
285. Четверной Акростих. Выдаецца з чыставога аўтографу (VI, 2). Захаваўся аўтограф гэтага вершу і ў чарнавым рукапісе (IV, 13, 1). Прысьвечаны Ані (гл. ўвагу да в. № 42 I разьдзелу).
286. Уймитесь, волнения страсти… Выдаецца з чарнавога аўтографу (п. IV, 10, 20). Пра Аню гл. ўвагу да вершу № 42 I разьдзелу.
287. Осенью. Выдаецца з чыставога аўтографу (п. VI, 45). Падпісаны верш „Ек. Февралёва“. Выдрукаваны ў газ. „Голос“ 1916 г. № 154.
Восьмы радок чытаецца яшчэ так: „И в душе я тайно мы сли рада“.
Супрацоўнік яраслаўскай газэты „Голос“, у якой працаваў і поэта, — А. Цітоў у сваім артыкуле „Из воспоминаний о М. А. Богдановиче“ аб гэтым вершы гаворыць наступнае: „В одном из номеров „Голоса“ я прочел небольшое стихотворение, в котором говорилось об женщине, готовящейся быть матерью, сидящей за „теплой чашкой чаю“ и гадающей „по тоненьким чаинкам“: что родится — девочка иль мальчик?
Стихотворение мне очень понравилось, но автор укрылся под женским псевдонимом.
Я спросил Максима Адамовича, не известен ли ему автор этого
стихотворения.
„Автор этого стихотворения — я“, сказал М. А. „Знаете, я очень люблю видеть беременных женщин. Я всегда готов преклоняться пред такой женщиной, которая готовится воспризвести на свет будущего члена общества — человека. Поистине она выполняет величайшее назначение женщины“. (Гл. вершы II разьдзелу №№ 185—198 — „Каханьне і сьмерць“).
288. Слушай, Рона, эту сказочку… Друкуецца з аўтографу (п. VI, № 50). Задатаваны 1911 годам.
289. Икра. Выдаецца з аўтографу, які захаваўся ў чарнавікох поэты (IV, 13, 37).
Пад нумарамі 290—298 зьмяшчаюцца пераклады М. Багдановіча на расійскую мову вершаў Т. Шаўчэнка (№№ 290—295), B. Самійленка (№ 296), І. Франка (№ 297) і А. Крымскага (№ 298).
