V.
* 1909—1915.
У V разьдзеле згрупованы тыя вершы ў расійскай мове, якія захаваліся ў паперах поэты. Да большасьці з іх роўналежных вершаў у беларускай мове ня знойдзена; можна думаць, што гэтыя вершы былі напісаны толькі парасійску.
Роўналежны беларускі тэкст у адрыўках захаваўся толькі да двух вершаў: „Хорошо прозрачной теплой ночью мая“… (№ 277) і „Костел Св. Анны в Вильне“ (№ 280).
277. Хорошо прозрачной теплой ночью мая. Верш друкуецца з аўтографу (IV, 13, 8). У папцы чацьвертай, у сшытку № 12, задатованым 1910 годам, рабіліся поэтам чарнавыя накіды гэтага вершу ў беларускай мове. Адзін з іх прыводзім тут:
1Як чудава сіняй ноччу пакрывае…
(Як чудава) Сіняй ноччу, ноччу мая.
2На палях раса сырая зіхаціць.
3(Як чудава) Зорак россыпь залатая.
4У небе іскрыцца — дрыжыць…
Другі чарнавы накід — гл. IV разьдзел в. № 258 „Ноч імглою сізай“.
278. Жниво. Выдаецца з аўтографу (IV, 3, 16). Розныя нататкі ў аўтографе (прыкладам, задачы з лёгарытмамі) гавораць за тое, што напісаны ён быў у апошнія гады навучаньня ў гімназіі (1910-1912 г.г.).
279. Зеленая любовь. Выдаецца з аўтографу (VI, 41). У чарнавым накідзе (IV, 8, 9) верш названы „Молодятник“.
280. Костел св. Анны в Вильне. Выдаецца з чарнавога рукапісу (IV, 13, 8). Верш адносіцца да віленскіх уражаньняў поэты. Прызначаўся стрэчнай сястры поэты Ганне Гапановіч, па мужу Селіванавай, якой таксама быў прысьвечаны зборнік „Зеленя“; таму будзе зусім правільна задатаваць гэты в. тым-жа часам, як і „Зеленя" (1909-1913). (3 ліста бацькі поэты ад 9/IV-26 г.).
Адрывак беларускага тэксту вершу (захаваўся ў папцы XI, старонка 2):
Каб загаіць на сэрцы раны,
Забыць пра долі горкі глум,
Прыдзеце да касьцёла Анны!
Там зьнікнуць сьцені цяжкіх дум.
Як лёгка да гары, як красна
Узносіць вежы ён свае!
Іх очэрк стройны ў небе ясна
Ізломам строгім устае.
