36.
ПЕРШАЯ ЛЮБОЎ.
Ўжо позна. Мрок вясеньняй ночы На вузкіх вуліцах ляжыць. А мне — вясёла. Блішчаць вочы, І кроў ад шчасьця аж кіпіць.
Іду я радасны, харошы, Зьнікае з сэрца пустата… А пад разінавай калошай Ціхутка хлюпае слата.
1911.