Новая кватэрантка выняла з камоды чыстую пасьцельную бялізну і перадзела навалкі на падушках і пярынах. Было відаць, што яна рабіла гэта з замілаваньнем да ложка. Гэты прадмет прымушаў сласнотна трапятаць яе ноздры.
Яна паслала Швэйка па абед і віно, а сама тым часам перадзелася ў празрыстую капотку, што надало ёй вельмі прывабны выгляд. За абедам яна выпіла бутэльку віна, скурыла безьліч цыгарак і лягла ў ложак. Швэйк тым часам на кухні ласаваў салдацкі хлеб, макаючы яго ў шклянку гарэлкі з цукрам.
— Швэйк, — пачулася раптам з спальні. — Швэйк!
Швэйк адчыніў дзьверы і ўбачыў дамачку ў спакусьлівым выглядзе на падушках.
— Падыйдзіце бліжэй.
Швэйк падышоў да ложка. Дамачка, неяк па-асабліваму ўсьміхаючыся, памерыла поглядам яго камляватую постаць і мясёныя ляжкі. Потым
Такім чынам, калі паручнік вярнуўся з кашар, удалы ваяка Швэйк мог з поўным правам яму адрапартаваць:
— Дазвольце далажыць, пане обэр-лейтэнант, — усе жаданьні пані я выканаў і працаваў з поўнай шчырасьцю, паводле вашага загаду.
— Дзякую, Швэйк, — сказаў паручнік. — Мабыць многа было капрызаў?
— Шэсьць, — адрапартаваў Швэйк. — Цяпер яна сьпіць, як забітая, ад гэтае язды. Я выканаў усе яе жаданьні, якія толькі здолеў прачытаць у яе на твары.
Тым часам, як аўстрыйскае войска, прыціснутае ворагам у лясох на Дунайцы і на рацэ Раабе, стаяла пад дажджом гранат, а знарады буйнакаліберных гранат ірвалі і засыпалі зямлёй цэлыя роты аўстрыйцаў на Карпатах, тым часам, як кругавіды на ўсіх тэатрах ваенных дзеяньняў азараліся агнём ахопленых пажарам вёсак і гарадоў, — паручнік Лукаш і Швэйк перажывалі ня надта прыемную ідылію з дамачкай, што зьбегла ад мужа і адыгрывала цяпер ролю гаспадыні дому.
