Льудзі заслухалісь Кастусьовој речи і нье набачилі јак падијшов адзін з надсмотршчиков, ньекіј льашок, каториј мьесьацов з дзьсьаць таму назад пајавівівсьа на јіх жальезніцу галодниј да абадраниј, а цьепьер вигадававсьа јак кабан, насів залатије часе з вьелікім ланцужком і мав на всьех пальцах залатије пьерсцьонкі. Пачувши, што работнікі гавораць пра надсмотршчиков, јон дужо засьердавав, да толькі нье захацьев просто причепицца, а пачав з дальека:
„Јак ви, дурније мужикье, разсуждајецье, што ви даремно робіцье на хазьаіна. Хіба ви знајецье, што јон палажив на будаванье лініјі сваје гроши, свај капітал, і мусіць браць с того капитала процент“.
Работникі всье прамавчалі, бо бајалісь сварицца с старшим. Надсмотршчик пабачивши, што ніхто јаму нье адмавльаје, нье мав да кого чапльацца і мусів адијці.
Јак јон пајшов, льудзі пачалі знов свају размову. Кастусь пачав знов гавариць.
„От панок каже, што хазьаін паклав на лініју капитал, сваје гроши, і чераз то му-
