|
Бяскрайнія, бяздонныя
Парывы творчых сіл, —
Шырэй за далі сонныя
Глыбей за небасінь.
Пад сьлякацьцю,
Пад сьцюжамі,
У разьюшаныя дні, —
Мы слоту дзён адужылі
Бяду перамаглі.
Хмялелі штодзень дзеямі,
Запалам барацьбы,
Бяз роспачы, з надзеямі,
І паміралі мы…
Хмялелі нашы ворагі
Крывёю і віном, —
Было ім толькі дорага
Аджытае „даўно“.
Пад рогат гільятынавы
Сьвістаў і плакаў меч.
Найлепшымі карцінамі
|
