Гэта старонка была вычытаная
Ходзіць;
Дзе ты, сонца,
Дзе ты
Пахавала праўду, —
Долю?!.
Грукоча па рэйках нямецкі цягнік.
У глуха-забітым вагоне
Кагосьці дазволіў політык-Вільгельм
Правесьці на межы Расіі.
Вільгельм не аднойчы пра Леніна чуў,
І зараз ён проста мяркуе:
Што міну у сэрца Расіі паслаў
У гэтым маленькім вагоне.
І хітры політык здаволен сабой,
І хітрыкай тонкай здаволен, —
Дае Фалькэнгайну вайсковы загад
Павесьці палкі на Расію;
Вые воўк галодны,
Вые;
Плача восень,
Плача;
Ходзіць пан пануры,
Ходзіць.
А белы рысак на расійскіх палёх
Зламаў непакорную шыю,
Згубіў сваю шапку, згубіў і портфэль
Керэнскі на вежы сталіцы.
Кастрычнік, Саветы… і Ленінскі крок
Шляхі паказалі краіне…
