Перайсці да зместу

Z rodnaho zahonu (1913)/Lirnik

З пляцоўкі Вікікрыніцы
IV. Wiesnawaja ranica V. Lirnik
Верш
Аўтар: Андрэй Зязюля
1913 год
VI. Wiaśnie
Іншыя публікацыі гэтага твора: Лірнік (Зязюля).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




V. Lirnik.

Paświaczaju M. R.

Tolki woczy pracior —
Dzień, zajaśniŭsia ŭschod,
Wałaczecca u dwor
Biedny lirnik z warot.

Kab darohu znajści
Jon, ci ŭ noczy, ci ŭ dzień,
Kijam bje pa puci,
Bo ślapy, jak toj pień.

Padyszoŭ pad pakoj,
Liru s plecz chudych źniaŭ
I niaśmielaj rukoj,
Cicha stroić paczaŭ.

Pośla ŭ dźwiery stuknuŭ
Zlohka kijam raz znoŭ,
Kab lakaj choć paczuŭ,
Ci chtokolak s panoŭ.

Doŭha spali pany,
Nia budziŭ ich lakaj;
A ty dzied niawisny,
Chwilu jszcze paczakaj.

Tolki pani adna,
Niejak ŭczuła toj hruk,
I cikawa z wakna
Spazirnuła ŭwakruh.

Widzić lirnik siadzić
Z liraj kobzaj swajej,
I, kazaŭby, hladzić
Usio na klamku dźwiarej.

Woś na ganak swoj krok
Śkierawała prytnom,
Kab paczuć, jak dziadok
Budzie hrać pad waknom.

Chwilak niekolki jon,
Jak i ŭpierad, maŭczaŭ
I, prabujuczy ton,
Struny zlohka czapaŭ.

Ŭreszcie ciażka uzdychnuŭ,
Woczy k’niebu uźniaŭ,
Korbaj ŭ mach pawiarnuŭ,
Klawiszy pierabraŭ.

Zadrymcieła struna,
Hłucha szurchnaŭ klawisz —
I pad ton bylina
Paliłasia u wyż.

Ad duszy usiaje
Sa ślazoju biedak
Ab minuŭszym piaje,
Kab paczuŭ z nas usiak.

I da pani tajej
Nadyszło bolsz panoŭ,
I dwarowych ludziej
Słuchać liry i słoŭ.

Czarawała usich
Pieśnia—byl kabzara:
Razczulaŭsia u ich
Kożny żychar dwara.

Pakraplaŭsia ŭ duchu,
Horki ŭspomniŭszy los —
I ślapniu — biedaku
Hrosz jałmużniny nios.
............
Konczyŭ dzied bylinu,
Liru ŭzwiesiŭ iznoŭ,
I budzić z mary—snu
Lud wiaskowy paszoŭ…