Rodnyje zierniaty (1916)/II/Wiesna/Rataj
| ← Hleba | Rataj Абразок Аўтар: Змітрок Бядуля 1916 год |
Chlebarob → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Ральля (Бядуля). |
Прапануем да спампаваньня!
Rataj.
Ješče siarod huščaroŭ ležaŭ zakareły śnieh, ješče świežyje łužyny lodam cienkim krylisia, ale wiesna žywatwornaja ŭžo zapanawała nad wioskaj. Ciopła hreło soniejko, i pačali pukacca maładyje biarozki. Pieršy raz apaśla doŭhaj ściudzionaj zimy wybraŭsia małady rataj na swoj šnur.
Pierežehnaŭsia, ješče raz ahledziŭ nowyje narohi i schinuŭsia nad sachoj.
Jak roŭnyje, doŭhije struny, lahli adna za druhoj čornyje barozny… Zapachło świežaj, tłustaj čarnoziemmiu…
Ralla miakkimi hrudkami swaimi zabliščeła siarod krušniaŭ, na abšyrnaj dalinie.
Dzie-nie-dzie bialeli siarod ralli letašnije kareńnia traŭ.
Apuścilisia warony sa staroha duba i pačali zwažny ahlad ralli.
S krykam prywaluchali husi.
Ažyła ralla…
Zakiwaŭsia, zašeptaŭ wysoki dub… Zakałaciłosia serce arataja, abchapiŭ jon mazalistymi rukami swaimi absmaleny pień na miažy, i niejak samo wyrwałosia z hrudziej jaho:
— „Ziamielka, matka naša!..“
Nižej apuściŭsia jon i pacaławaŭ świežuju ziamlu.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Katory raz wiasnoj wybraŭsia rataj na swoj šnur? Jak pačaŭ pracu swaju rataj? Jak kłałasia ziemla? Jak wyhladała świežaja adwiernutaja ralla? Što skazaŭ rataj, kali zakałaciłosia jaho serce ad widu i pachu świežaj ziamli? Što zrabiŭ rataj? Čamu rataj pacaławaŭ ziamlu?