Гэта старонка была вычытаная
Людзі трохі падабрэлі.
Ураджай хвалілі.
Як дабро-ж мае паелі,
Дык мяне забылі.
Паліняла і зьвялася
Памяць між народаў. —
Так сказаўшы, адышлася
Цень Раджаю-году.
— А я голадам вядомы.
Я — год Галадоўлі.
Я спустошыў людзям долы,
Гумны і будоўлі.
Мерлі людзі і жывёла,
Як з атруты мухі.
Счысьціў я усё да гола,
Нарабіў разрухі.
А мяне дагэтуль людзі
Часта ўспамінаюць.
Так было і гэтак будзе:
Зла не забываюць. —
Сказаў гэтак цень з крывавым
Агнявістым знакам.
— Я быў згодаю, ласкавым,
Рассыпаўся макам,
