Гэта старонка была вычытаная
Кажа: „Дай бог толк з хлапчыны
Нам у гаспадарку!..
Ходзь, Алеська, сюды, брацік!..
Бліжай, бліжай, броце!
Распраніся, скінь халацік,
Будзь як свой у хаце“.
Падышла і гаспадыня,
Жвавая кабетка.
— Павесь шапачку, мой сыне!
Зьеш — от скварку, дзеткі!
Будзеш дужшы, небажатка,
Пасілкуйся крышку! —
І падносіць хлапчанятку
Гарэлкі ў кілішку.
Круціць хлопчык галавою —
Піць, моў, не бярэцца.
Скварку згробшы пяцёрнёю,
Есьць, аж нос той гнецца…
— Ну, сынок, служы здаровы,
Даглядай скацінку.
Будзеш дома на пакровы…
Ня нудзіся-ж, сынку. —
Разьвітаўся бацька з імі
І пашоў дадому.
Ой, маркотна між чужымі
Хлопчыку малому!
НЯ ВЫТРЫМАЎ
Моцна хлопец занудзіўся
Па сям‘і, па маме,
