Старонка:Zbor t1v1 1928.pdf/209

НАША ГУМЕНЦА

Я люблю сваё гуменца,
Крытае саломай,
З гэтай стрэшкай пасівелай,
Так даўно знаёмай,

З гэтай сошкай, дзе гнязьдзечка
Ластавачка лепіць…
Добра там ёй: дождж ніколі
Дзетак не зачэпіць!

Дзе пад шчытам павуцінку
Ветрык хіліць-песьціць
Ды такія байкі бае —
Галава ня зьмесьціць!

Дзе саломка з каласінкай,
Выбіўшыся з стрэшкі,
Згайдануцца, засьмяюцца
Радаснай усьмешкай.

А як слаўна адпачыці
Тут на мяккім сене!
Сонца ўзыдзе і рассыпле
Золатам праменьні