reka. wyciekajučaja z woziera, i piataja, i tysiačy tysiač reček biahuć z usich staron, kab źlić swaje wody z wodami moraŭ i akijana. Zdajecca, ahramadzistyje mory i akijany pawinny by pierapoŭnicca i zatapić swaje bierahi. Ale hetaho nie bywaje. Čamu? Padumajcie dobra.
Ci-ž my nia wiedajem, što častački wady zaŭsiody padyjmajucca z moraŭ i akijanoŭ i wytwarajuć chmary? Z mora páraj ubywaje hetulki-ž wady, skolki ŭ jaho i prychodzić jaje. Woś, čamu mory i akijany nie razliwajucca.
Pára padnimajecca z akijana, wytwaraje chmary. Wiecier padchopliwaje chmary i niasie ich u dal. Wada s chmar daždžom pàdaje na raŭniny i hory, paśla ściekaje ŭ reki, a reki prynosiać jaje nazad u more i akijan. Ale ŭ morach i akijanach wada nie takaja, jak u rekach, — jana horka-salonaja. Toj, chto žywie na bierazi mora ci akijana, toj s praktyki wiedaje, što marskoj wady pić nielha — hetkaja jana salonaja na smak.
Kińcie krychu soli u šklanku z wadoj. Sol rastopicha u wadzie. Na pahlad nie spaznaješ, što wada stała nie takaja, jak była, a na smak jana ŭžo saŭsim stała nie taja. Pastaŭcie šklanku s solenaj wadoj na niekolki dzion u ciopłaje miejsco. Wada ŭ šklancy wysachnie, uciače páraj. Ale na dnie šklanki astaniecca sol, katoruju my raspuskali u wadzie.
Pieretwarajučysia ŭ páru častački wady nia mohuć paniaści s saboj sol z mora. Woś čamu u chmarach nima salonaj wady.
Kala troch čwierciej ziamielnaho kruhu pakryty akijanami i tolki trejciaja čaścina ziamielnaho kruhu nie pakryta wadoj.
Dno moraŭ i akijanoŭ hetak sama nia roŭnaje, jak i pawierchnia ziamli; jość i ŭ ich i wielmi hłubokije miejscy, jość i miełkije. A zdarajecca
