Try admieny wady.
Usie wy, samo saboj, bačyli i wadu i lod i páru. Wy wiedajecie, što zamierzšaja wada robicca lodam, a nahrewajučy wadu možna jaje pieremianić u paru. Kab wy nia wiedali hetaho, wy by nikoli nie pawieryli, što wada, lod i pára — ŭsio heto adno i toje-ž, — choć hetak jany mała padobny adno na adno.
Wy bačyli wadu ŭ rekach, waziorach i ŭ łužach. Ahramadnyje mory i akijany hetak sama napoŭnieny wadoj. Wady na pawierchni ziamielnaj bolej, jak sušy.
Wada — płaŭ. Pławam nazywajecca ŭsio, što možna lić: małako, wocat, gaza, alej — usio heto pławy.
Nie adna tolki wada bywaje to ćwiordaj, to płaŭkaj. Woławo — ćwiordaje cieło, ale kali jaho krepka nahreć, to woławo rastopicca, zrobicca płaŭkim i papływie, abo, jak kažuć, paciače. Hetak samo žalezo, sierabro i in.
Kali-ž wadu nahreć, to z jaje zrobicca pára. Wy bačyli, jak para kłubami wyrywajecca z nosika kipiačaho čajnika, abo z dzirački u wiečku samawara? Kali kipić wada, ad jaje padnimajucca ŭ wierch drobnieńkije častački wady — heto i jość pára. Častački wady, wytwarajučyje paru — takije maleńkije, što nawat hledziačy na kipiačyj kacioł ich nie ŭbačym.
Kali-ž para wylacić s katła, to ŭ ściudzionym pawietry drobnieńkije častački wady złučajucca u maleńkije kučki, i ich tady možna bačyć. Tady nad kipiačym katłom staić jak-bytcym tuman, abo hustaja, biełaja chmarka.
Pieretwaryŭšysia ŭ paru, wada zanimaje bolej miejsca, čym pierš. Ot dziela čaho wiečko nad čajnikam s kipiačaj wadoj padskakiwaje: páry ciesna pad wiečkam, pára choče wyrwacca, padnimaje wieč-
