Letapisny skaz ab pieršym kniaziu u Wilni.
Leta 6637 (ad N. Ch. 1130). Pajšoŭ na połackich kniazioŭ na Rahwałodzičoŭ, kniaź wialiki Mscisłaŭ Władzimirawič Mananamachawič i Połacak uziaŭ, a Rahwałodawičy ŭciakli u Carhrad (u Hreciju). Litwa u tuju paru płaciła dań kniaziom Połackim a kirawałasia swaimi hetmanami, a harady litoŭskije abładany byli kniaziami kijeŭskimi, inšyje čarnihaŭskimi, inšyje smalenskimi, inšyje połackimi.
I Wilnianie ŭziali sabie s Carhradu kniazia Połackaho Rościsława Rohwałodawiča dziaciej: Dowiła (Dawida) kniazia dy brata jaho Moŭkałda kniazia. I toj na Wilni pieršy kniaź Dowił, brat, Moŭkałdoŭ bolšy, a dzieci jaho: Wid, katoraho ludzi woŭkam zwali, dy Erden kniaź. A u Moŭkałda kniazia byŭ syn Mindoŭh. U Mindoŭha kniazia dzieci: Wojšełk (Wasil) dy Domant.
|
«Dušoj stamiŭšysia ŭ žyćciowych ciažkich burach,
Swoj wiek kančaju ja u manastyrskich murach
I pilna letapiś druhi ŭžo hod pišu:
Starenna litery małyje wywadžu
I spisywaju ŭsio ad słowa i da słowa
Z daŭniejšych hramatak pra dolu Mahilowa.
I dobryje jaho i kiepskije dzieła
Apawiedaju tut. Tak rupnaia pčeła
Umieje ŭ soty miod sabrać i z horkich kwietak.
I bačenamu mnoj ja hodny wiery świedak.
Chaj tyje wiedajuć, što zjawiacca pa nas,
Usiu praŭdu pra žyćcio u naš i projšły čas,
Pra wojtoŭ, łaŭnikoŭ, i rajcoŭ, i paspolstwa,
Pra roznych karaloŭ, bitwy i pasolstwa:
Sto tut čyniłosia u daŭnyje hady,
Što dumali, čaho bažali my tady,
Za što zmahalisia, jak baranili wieru,
Chaj źwiedajuć usio patomki praz papieru!
I woś u spominach ustanie, ažywie,
Jano zabudziecca, umre, z wadoj spływie,
Kali znajduć majo niachitraje pisańnie
Pra hetaje žyčcio, nadziei, sprawawańnie.
Tak more: ŭ Hdansku ja čuwaŭ — prymčyć wadoj
Butelku k bierahu, ablituju smałoj,
Usia jana u drobnych rakoŭkach i ŭ cinie. Nie zamała
Jana była ŭ wadzie i šmat čaho spatkała.
Rybaki wyławiać butelku, razabjuć
|
