Hurmam syple da nawuki, —
Znać achwotu, ŭwahu znać:
Tož to treba znańnia štuki
Schodać, skiemić, piereniać.
|}
Wučony syn.
Baćka sabraŭ apošnije kapiejki, jakije mieŭ i, za tyje hrošy addaŭ syna wučycca u horad. Nastało leto, pryjechaŭ syn z horadu damoŭ na adpačynak. Baćka skazaŭ: „Može nadyjści doždž: waźmi, synku, hrabli, pojdziem, pamažy mnie nahrabić siena. A synu nie chaciełosia pracawać, jon i kaže baćku: „Ja u horadzi wučyŭsia usielakich nawuk i ŭsie prostyje słowy zabyŭsia. Sto heta takoje hrabli?“ Zawiarnuŭsia i pajšoŭ praz panadworak. Tolki jon padyjšoŭ da warot, až tut nastupiŭ na hrabli: hrabli lasnuli jaho pa łbu. Schapiŭsia syn za łob i kaže:
— „Jaki-ž hena dureń zubami u niz hrabli pastawiŭ!“
A baćka: „To ty ŭžo synku pačynaješ prypaminać prostyje słowy?“
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Što zrabiŭ baćka, kab addać wučycca syna? Kali pryjechaŭ z horadu syn? Što skazaŭ baćka? Ci chaciełosia pracawać synu? Što adkazaŭ baćku syn što zrabiŭ paśla? Na što nastupiŭ syn, idučy praz padworak? Ci udaryli syna hrabawiły? Što skazaŭ syn? Što skazaŭ baćka? Ci dobra i razumna pastupiŭ syn? Čamu nia dobra i nie razumna? Jak treba pastupać?
|
Świńnia i žałudy. Swińnia, najeŭšysia pad dubam žałudoŭ, |
