naławiŭ; z adnych wycisnuŭ ikru, z druhich małako i wyliŭ usio heto u swoj rodny ručej, dzie daŭno nichto ŭžo nie bačyŭ ryby. Iznoŭ nastaŭ dla Jazepa trywožny čas. Jak u dziacinstwie siadzieŭ nad šklankaj, tak ciapier siadzieŭ jon nad swaim ruččom i čekaŭ. Chatnije zławali na Jazepa, nazywali jaho darmajedam i hultajom. Susiedzi śmiejalisia z jaho i kazali, što dziaciuk pamiešaŭsia: ubačyŭ u ruččy rusałku i chodzić, šukaje jaje. Ciažka było Jazepu, ale jon maŭčaŭ, ciarpliwa znasiŭ łajanku i naśmieški i nikomu nie kazaŭ swajho sekretu.
Adzin raz, blizka praz hod, ubačyŭ jon u ruččy maleńkuju rybinku. Wiedama, heta rybinka wyłupiłasia s tej ikry, jakuju dziaciuk ukinuŭ u rečku. Jazep wielmi ŭciešyŭsia. Dumka jaho zbyłasia: jon zahadawaŭ tam rybu, dzie jaje nie było. I rodny jaho ručej iznoŭ zakišeŭ rybaj.
S tej pary hadoŭlaj ryby pačali zajmacca i wučonyje, i wiaskowyje haspadary, i rybałowy. Ciapier zahadowywajuć rybu ŭ takich ruččoch, dzie jaje nikoli nie było. Ikru možna pieresyłać za tysiačy wiorst; hadoŭla ryby stałasia takoj prostaj sprawaj, jak hadoŭla kurčat. Ale i da prostaj rečy treba dadumacca, i dziela hetaho čeść i pachwała Jazepu Remi, katory pieršy zrabiŭ hetaje atkryćcie: wialikuju ŭsłuhu pryčyniŭ jon ludziam.
Zdolnictwo — remiasło. Norast — čas, kali ryba kidaje ikru; u roznych admien ryb čas norastu bywaje inšy.
._%D0%9C%D0%B0%D0%BB%D1%8E%D0%BD%D0%B0%D0%BA_14.png)
