113
P.
92. Pawoli jedziesz, daloko budziesz, (albo: daloko staniesz.) Powoli jedziesz, daleko staniesz.
93. Piered niēwodom ryby nie ławī. Przed niewodem nie łów ryby.
94. Pierwiēj Boh stwaryú pałcy, jak widełcy. Pierwej Bóg stworzył palce, jak widelce. (wymówka jedzących palcami; lub robiących co mniej sztucznie. Włościanie grabek, czyli widelców wcale nie mają.)
95. Pokul sonce úzydzie, rasā wyjeść oczy. Póki słońce wejdzie, rosa wyje oczy. (o dalekiej od kogo pomocy przy bliz̓szym ucisku.)
96. Pop swajō, czort swajō; (niektórzy dodają: addaj majū madlitwu.) Xiądz swoje, czart swoje; niektórzy dodają: oddaj moję modlitwę. (Mówi się w sprzeczkach i niesłuchaniu dobrej rady, uwagi.)
97. Prydzie kazā da wazā, budzie siena prasīć. (Niektórzy dodają: a ja kazū kijem.) Przyjdzie koza do woza, będzie siana prosić. (Dodatek niektórych: a ja kozę kijem.) O odmawiających na prosbę, pogróz̓ka.)
98. Pryniesī Boz̓e haściā, to i haspadār paz̓ywīc ca. Przynieś Boz̓e, gościa, to się i gospodarz poz̓ywi. (o czestowaniach gościa, któremu się coś smaczniejszego daje.)
99. Prypomnieła baba dziewićwieczer. Przypomniała baba dziewic-wieczor. (Dziewic-wieczor jest przed slubem. O starej przypominającej dzieje swej młodości; albo o przypominających rzecz dawną.)
S.
100. Sabaka bresze, a dwāranin jedzie. Pies szczeka, a szlachcic jedzie. (o niezwaz̓aniu na obmowę.)
101. S czuz̓ōj kabyły, treba i ú bałocie ssieści. S cudzej kobyły trzeba ssieść i w błocie.
102. Siem sioł, adzīn woł i toj hoł. Inni mówią: Siem sioł, adzīn woł, a dziesiać urādnikoú. Siedm siół, jeden wol, i ten goł. albo: siedm siól, jeden wół, a dziesięciu rządców. (o wsi bardzo biednej, gdzie nié ma kim i czem robić.)
