82
Markācz, a. m. baran samiec, trykacz.
Mazepa, y. (podobno z̓enskiego, lub męskiego rodzaju) połajanie, kiedy to niezgrabny, nieobrotny, a nawet nieochędoz̓ny. Pojmują tez̓, (jak mówiono,) w znaczeniu: straszydło.
Miakina, y. z̓. poślady od wywianego zboz̓a, plewy: uz̓ywa się tylko w liczbie pojedynczej; po polsku miękiny. liczb. mn. słodziny, otręby czyli plewy drobne ze zboz̓a. Ross. макина, plewa, otręby, Wind. mezhine. Lind. Chleb z miakīnaju, chleb z miękiną, plewami i ościami. Widać s kroniki Bielskiego, z̓e juz̓ taki chleb jedzą Krewiczanie od niepamiętnych czasów; gdyz̓ pod r. 1390 pisze on: »nasi chleb ów Litewski s plewami i klosiem na poły jedli.» Było to pod Grodnem. (Wydanie kroniki r. 1764 str. 235.)
Minuszki, szek. liczb. mn. ziółko, s którego wianeczki do święcenia po kościołach na Boz̓e Ciało robią; rośnie nad strumykami. Moz̓e tak nazwane, iz̓ rozumieją, z̓e od kadzenia niemi, mijają czary. (śledziennica? chrysoplenium. Kluka Dykcionarz roślinny, w Warsz. 1786. T. I. str. 125, z Lindego.)
Mīzieny palec, najmniejszy palec u rąk i nóg. Cerk. miziniec, Kraiń. mesinz, Wind. mesiuik, Kroac. mezinecz, Bośn. mezine. Lind.
'Mizypierēśnica, y. rodzaj wysypki liszajowatej między palcami. Odzywa się w tym wyrazie Cerk. pierst, palec, który jest i w naparstku i pierścieniu. Czesk. i Słowac. prst, Serb. porst, Kraiń. i Wind. pèrst, i t. p. w sławiańskich nazowach; palec zaś z łacińskiego pollex, podobno znaczy u nich wielki palec; prócz Rossian, u których kaz̓dy palec tak się nazywa, jako i w polszczyźnie, palcem.
Motuz, a. m. węzeł, moeniej jakoś zawiązywany, niz̓ uzieł, węzeł. Linde przywodzi s Teatru Polsk. w 56 Tomach u Diufura wydanego, wyraz motuz, a. m., który tłómaczy przez wyraz wietrzniki i rozumie go być z rodziny: motać. W Teatrze powiedziano: »Ej cyt, bo jak się koło twojej zakręcę skóry, ty szczebiocie, motuzie ty, bądźz̓e cicho!» (czy nie podobniejszy ten motuz do węzła, niz̓ do wietrznika?) Ross. мотӯшка, gminne: wietrznik, haltaj, trzpiot.
Murōh, u. m. muroznoje sieno, siano najlepsze z łąk suchych. Mówimy w Litwie: murog, muroz̓ne siano.
