Гэта старонка не была вычытаная
Новых дзён песняры,
Тут будуюць сваё бытаванне,
І сімфоніі працы, змагання
Пролетары, зямлі ўладары.
Не пазнаць, Беларусь, цябе сёння.
Разагнаўся працоўны твой люд:
Грукат, шум, гоман, гуд…
Пакацілася ліха ў прадонне.
А калі-ж ты, калі, Занямонне,
Адсвяткуеш свой дзень, як мы тут?
Дык дазволь-жа і мне ты, краіна,
Прывітаць малады твой разгон,
Песню-быль, казку-сон.
А ваякам тваім, хто загінуў
За свабоду, працоўных айчыну,
Мой журботны і нізкі паклон.
1930 г.
|}