СЫМОН
Я і чакаю закону: суд будзе, і праўда верх возьме.
ПАНІЧ
Каб за табой праўда была, то не сядзеў-бы гэтак пад голым небам.
СЫМОН
Нашто-ж нас да гэтага давёў? Нашто хату раскідаў?
ПАНІЧ
Бо з майго лесу была пабудавана.
СЫМОН
А хто будаваў гэтай вось сякерай? (Трасе сякерай).
ЗОСЬКА
Братачка! Адна сякера пабудавала, а другая раскідала, — пры чым-жа тут паніч? Ён яе ніколі і ў рукі не бярэ. (Уваходзіць ДАНІЛКА).
ЗЬЯВА VIII
ТЫЯ-Ж І ДАНІЛКА
ДАНІЛКА
(у старану)
А бач! І панічок прышоў к нам у госьці! Толькі чым мы яго пачастуем? (Да ПАНІЧА). Пахвалёны Езус, панічу! А я маю да цябе важны інтэрас: пазыч ты мне жыл на струны і конскага хваста на смык, бо іскрыпку сваю зараз такі змайструю, а іграць ня будзе як. Пазыч, панічок! Як разбагацеюся, тады аддам.
СЫМОН
Ты-б ляпей сабе вяроўкі на пятлю папрасіў — гэтага скарэй у людзей дастанеш.
ПАНІЧ
Табе-б з ахвотай яе пазычыў…
СЫМОН
(панура)
Так, як і бацьку.
ЗОСЬКА
Панічок, ня крыўдуйце на яго! Ён не такі нягодны, як хоча паказацца. Ён з часам пераменіцца і будзе табе служыць, ох, як верна служыць! Тваё полейка араць, тваіх коні-
