Старонка:Шляхам жыцьця (1913).pdf/47

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Сонцэ паліць нам грудзі збалелые,
Ніва ласкі над намі не мае,
Пот ліём па лугох мы дні цэлые,
Ціж тут міла і песьня якая?!
З дня на дзень, з года ў год, як пакутнікі,
Бьёмся, гінем і шчасьця не бачым;
Працай жывюцца нашай прыблуднікі,
А мы толькі ўздыхаем і плачэм…

|}



* * *

Чаго хмурыцца
Неба сіняе?
Чаго носяцца
Віхры дзікіе?
Чаго шэрые
Совы ўзгукалісь?
Чаго чорные
Крукі грагаюць?
Чаго гадзіны
Падкалодные
Шыпяць, сыкаюць
На сьвятое ўсё?
Ці то сонейка
Загасілося,
Ці то ўскрылася
Апраметная?
Душы сільные
Абязсілелі,
Сэрцы добрые
Азвярэліся;
Песьні вольные
Апанурылісь
І магільнымі
Звоняць жальбамі.—
А за песьнямі
Звон кайданавы,
Стогн закованых
Разлегаецца….