Старонка:Чорнакудрая радасьць (1925).pdf/26

Тр-р-ры-во-га! —
Раптам ўзравелі гарматы…
Тр-р-ры-во-га!!!
Сэрцам забіў кулямёт.
Дзесьці зарою „ур-ра-а!“ занялося
І камандаваў ўзводны:
— Ўпярод!

Міколка родны з родных гоняў
Рвануўся першым наступаць, —
Байцом у шлеме з гарачым сэрцам
Ва ўдзілах сэрца ня стрымаць.

Міколка з першых — першым біўся:
Далёка з-заду цэп пакінуў.
Ў цапі пранеслась: — Бач, сказіўся,
Хлапец зарваўся — знача, згінуў.

Не зразумець было й сабрацьцям,
Пашто адзін ён ўперад лезе.
Эх, каб паведаў, каб сказаў ім,
Што Беларусь хлапец угледзіў.

Як бой замоўк, дык на праверцы…
Сярод другіх — Міколка паў:
Баец у шлеме з гарачым сэрцам
Ва ўдзілах сэрца ня стрымаў.

Схілі-ж штандары, раць комунаў,
Ён Беларусі — ня угледзіў!
Ня чуў ён мёртвы ўвесь той глум,
Што пан чыніў над ім з пабедай…

.     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .     .