Старонка:Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927). Выпуск I.pdf/82

сыплюцца ёй пад ногі (кроў з рота бухае). Зялёнка нагінаецца адну з іх падняць. «Кроў, кроў, паддзяржыце, упадзе!» — крычыць некая пані, бягучы да Зялёнкі. Публіка цісьнецца дохтара!.. вады! Зялёнка ўзмахвае рукамі і падае: «душна, душна!» — азіраецца шырока блуднымі вачыма і заціхае.

«Разьбілась жывая ліра»^[1], — шэпчуцца некія тайныя цені, зьбегшыяся на салю.

1. Музыкальны струмант; у пераносным значаньні — дар песьні, поэзіі