„Вяселы быу хлопецъ и зухъ у гуляни,
„Казисты усякой дзяучинѣ.
„Паничь зъ табой ѣдзе, падхопишь гдзѣ паню,
„Двазлотка николи ня мине.
„А тольки самъ щира любіу я дзяучину:
„Жила тутъ у весцѣ, у поли,
„Яе я бывало, якъ ѣду, ня мину,
„Кабъ мима праѣхаць! — николи!
„Отъ писарь разъ кликнуу яще да разсвѣта;
„Схапіуся, — адзѣуся, — готовы.
„Завѣя, крый Боже! ня видно, бачь, свѣта.
„Марозна и сѣверъ — здаровы.
„Вези аштахвету!» — «А кабъ ты старѣла!»
„Буркнуу я падъ носомъ, сярдуя,
„Коня окульбачіу, и скора и смѣла
„На сіуцѣ по тракцѣ сяку я.
„Якъ жіу я, ня видзѣу такой, бачь, мяцели:
„Ня видно дароги ни свѣта.
„Отъ зъ стукомъ дзвѣ версты мы такъ праляцѣли,
„Слупъ треци минаемъ…. Што гэто?!….
„Хтось стогне у поли, на помощь скликае:
„Зблудзіуся няйначей у дарозѣ.
„Подумау: падскочу — хтось тамъ пропадае,
„У завѣи на лютомъ марозѣ.
„Коня павяртаю, а чорть мнѣ на вухо:
«Куды ты?»… усе шепче на згубу,
«Спяши!… часъ нагнауши, пабачишь дзявуху,
«Сваю паралѣску и любу!»
„И стала страшна, ажъ дыбомъ стау воласъ,
„На плечахъ пабѣгли мурашки….
„Каня зацинаю, хоць каже мнѣ голась,
„Што гэто грѣхъ будзе, грѣхъ цяжки…
„Оть зъѣздзіу, звяртаюсь. Прицихло и днѣе
„Страхъ нѣки усе мучиць укрыты,
„Такъ цяжко мнѣ стала, ажь лобъ мой пацѣе,
„А грудзь-якъ званочекъ разбиты.
„Оть конь мой спужауся, наежіу, бачь, гриву,
„Храпе, подхватае да бѣгу….
Старонка:Сѣверо-Западный календарь на 1893 годъ.pdf/127
Гэта старонка не была вычытаная
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f2/%D0%A1%D1%A3%D0%B2%D0%B5%D1%80%D0%BE-%D0%97%D0%B0%D0%BF%D0%B0%D0%B4%D0%BD%D1%8B%D0%B9_%D0%BA%D0%B0%D0%BB%D0%B5%D0%BD%D0%B4%D0%B0%D1%80%D1%8C_%D0%BD%D0%B0_1893_%D0%B3%D0%BE%D0%B4%D1%8A.pdf/page127-1024px-%D0%A1%D1%A3%D0%B2%D0%B5%D1%80%D0%BE-%D0%97%D0%B0%D0%BF%D0%B0%D0%B4%D0%BD%D1%8B%D0%B9_%D0%BA%D0%B0%D0%BB%D0%B5%D0%BD%D0%B4%D0%B0%D1%80%D1%8C_%D0%BD%D0%B0_1893_%D0%B3%D0%BE%D0%B4%D1%8A.pdf.jpg)