Старонка:Снапок (1910).pdf/13

Змітр прыехаў. Хмурыць вочы,
Ў вёсцы ўсіх і знаць ня хочэ, —
Гэта так вядзецца.
Не раўня яму ўсе сталі —
Сьвіт, сермяг не паскідалі —
Гэта так здаецца.
У Змітра ўжо шмат зухвальства,
Ён і стражнік, і начальства, —
Гэта так вядзецца.
Бацька рад, і вёска рада:
Ёсьць засшчыта, помач, рада, —
Гэта так здаецца.
Ды дарма уся спадзея
Ад такога дабрадзея, —
Гэта так вядзецца.
Гдзе нешчасьце, ці крадзежа,
Яго дзело трапіць сьвежа, —
Гэта так здаецца.
Але Зміцер ані дбае,
Як запьецца, дык гуляе, —
Гэта так вядзецца.
У шынку абіў парогі,
Маці цягне стуль за ногі, —
Часта так здаецца.

|}

СЫНОУСКАЯ АПЕКА

---

Пастарэў, зсівеў наш бацька, як смарчок зрабіўся
За свой век клаў працы многа ды ўжо с сілы збіўся.
Падзеліў зямлю і хату між двума сынамі,
Пажаніў іх, даў ім спосаб — нехай жывуць самі.
Сыны рады і нявесткі — прыспорыло многа;
Далі слово не пакрыўдзіць, дагледаць старога.
Прайшоў год, другі і трэцьці, памяць карацее…
Абецанка з думак выйшла бацька больш грыбее.
Ужо с печы і ня злазіць, аслабеў, паў духам;
Дый нявесткі паблажэлі, не вядуць і вухам.
Сыны пойдуць на работу, ў полі палуднуюць —
Стары нашчо да вячэры церпіць і гаруе.
Але раз ужо няўцерпеў, згаладаўшы дужа,
У сыноў сваіх пытае: „Як суменьне рушыць?
Ці нявесткі, ці вы самы, вінен хто — ня знаю,
Чаму-ж гэта да вячэры нашчо я бываю?

— 9 —