Старонка праверана
І рукой белай, белай, як лебедзь, рукой
Абнімаць мяне ў шчырасьці будзе.
Хай тады белы месяц над сіняй ракой
Упадзе на ваду залатым васільком, —
Ён запал нашых сноў не астудзіць!
Хай тады усю ноч, ўсё жыцьцё салавей
Свае песьні пяе пра каханьне.
На прасторы палёў і жытнёвых завей,
Там, дзе песьня да шчасьця і волі заве,
Ўсё жыцьцё, залатое, — сьвітаньне!
|}
