рукі, а кожны трымаўся самастойна, абярнуўшыся да другога патыліцай. Зьявілася і зубная шчотка з надпісам „Viribis unitus“ref>„Агульнымі сіламі“.</ref>, каб кожны, хто будзе чысьціць ёй зубы, не за- бываўся на Аўстрыю. Шыкоўны і зусім неабходны для фронту і акопаў падарунак быў поўны набор прылад да манікюру. На футарале была карцінка, дзе намалявана было, як ірвецца шрапнэль і кідаецца ў атаку герой у сталёвай касцы і з вінтоўкай напагатове. Пад карцінкай быў надпіс: „За веру, імпэратара і айчыну!“ Скрынка з пернікамі была без карцінкі, але затое на ёй быў верш:
|
„Oesterrlich, du edles Haus, |
На другім баку быў зьмешчаны чэскі пераклад:
|
О, Аўстра-Вэнгрыя, магутная дзяржава! |
Апошні падарунак быў белы гіяцынт у гарнушку.
Як усё было раскладзена на ложку, баронэса не змагла ўстрымацца, каб ня пусьціць мілоснай сьлязы. Дзе ў каго з галодных сымулянтаў таксама пацяклі... сьлінкі. Сяброўка падпірала Швэйка, каб выгадней яму было сядзець, і тож прасьлязілася.
Было ціха, як у царкве.
Раптам цішу перарваў Швэйк, сашчапіўшы рукі, як на маленьне.
— „Ойча наш, іжэ есі на небесех, да сьвяціцца імя твае, да прыідзет царсьцьвіе твае... „Прабачайце, панічка, збрахаў! Я хацеў сказаць: „Госпадзі божа, айцец нябесны, благаславі гэтыя дары, якімі дзеля шчодрасьші твае і пакарыстаемся. Аман“.
