биць учительем. Дзьак з завісці набрахав што-сь на јаго папу. Поп і сам нье вьельмі льубів Кастусьа за тоје, што тој нье кланьавсьа јаму натто нізко і јешче часамі смьејавсьа між льудзьмі за папово пјанство і гаварив льудзьам, што па правдвье јон нье маје права з јіх столькі браць за треби, јак јон па паповскому звичају рабів. Правду кажуць льудзі, што папови очи завідушчи, а рукі загребушчи. Поп слухајучи дзьака, сам јешче дадав јакојсь брахни, ніби то Кастусь бунтује льудзьеј праці начальства, і зрабів з решти так, што Кастусьа з јаго мьеста прагналі, нье пазволівши јаму больш биць ні учицьельем, ні валастним, чи сьельским писаром. Цьепьер јон мусів шукаць работи і наньавсьа на жальезніцу. Јаму гетаја змьена нье била дужо важка, бо јон хоць і вучивсь, а ад работи нье атставав і нье саромьевсьа чорној работи, јак то звичајнье робьаць дурније ньедаучкі. Да ј цьепьер јон нье кідав наукі, і нье раз льудзі бачилі, што јон читаје кніжкі, каторије приньос с сабоју, јешче јак бив колісь у Вільні.
