Каб дажыць як до крапивы,
Абы ў поле вышеў жывы.
Дык… (як раней).
Ад Пятра и до Якуба
Іон касой махаў ад раня:
Наклаў стагоў людзям люба,
У хацеж сена ани званя,
Равець с голоду скацина
Хоць кинь бяты за вачына!
Дык… (Як раней)
Глядзи, касціол аж да неба;
Воласць бляхами накрыта!
Сребрам скрые, коли треба
Бо за гэта яго бита
А сам жывець ў мокрай яме
Дзверы замкнуў анучами!
Дык… (ям раней)
З камаровы нос сякерку
Сцис’не крекне, замахае пух;
Зробе пущу, як талерку;
Свет дрывами закидае!
А у хаце, зварыць страву:
Пощапае стару лаву!
Дык… (ак раней).
Глядзи! горы поразрыты,
А чугункой свет обвиты:
Усіо з мужыцкой цяжкой працы,
Усе едуць у палацы;
У мужыкаж няма билета!
Циж ня дурень мужык гэта?
Дык крычыцеж, бійце ў звона:
Дурны мужык, як варона.
|}
