Гэта старонка не была вычытаная
Записаў мяне у сказку…
Што и бацькаб може щеры
Ня зрабиў такую ласку
Так ў восень, ў замарозки
Прывяли мяне да віоски,
Пазбирали шмат суседаў!…
Кожны гаварыў, што ведаў:
Як я тут, кали радзиўся,
Як и бацька мой жаниўся?
Паказали ўсіо чыста
И што имя мне „Калиста“,
Што завуць мяне „Линдарка“
Так на смех, што чыста гол,
Як линдар, што на хвальварку:
Весь маіонтак: іон ды вол.
Асэсар быў ужо новы,
Чловек так ничога,
Якись цихи, няздаровы
И цярпливы, хвалиць Бога!
Пас’ле таго праз пол году
У марцыж мяне на свабоду,
Дзякуй Богу адпус’цили.
У той дзень, як и хрыс’цили.
|}
