Ён-жа ў вусны Ленскага ўкладае гэтыя вядомыя словы, якія дышуць глыбокай бадзёрасьцю і жыцьцёрадасьцю:
Все благо: бдения и сна |
З другога боку, у сувязі з думкай аб сьмерці магчыма філёзофская трывога духа, паколькі сьмерць надае дысонансу у агульную гармонію сьветабудовы. І нарэшце, сьмерць можа спараджаць лірычны смутак і лірычную журбу, паколькі яна пагражае нашаму індывідуальнаму існаваньню.
Такі смутак і журбу мы знаходзім і ў М. Багдановіча, які гаворыць:
Ня кувай ты, шэрая зязюля, |
Але ў духоўнай постаці беларускага песьняра, апроч смутнага пэсымістага, выяўляўся часам і другі бок—бадзёрасьці і ўзьнятасьці. Адсюль у творчасьці поэты чуюцца ня толькі сумныя мэлёдыі хаўтурнага "requіem", але часам моцна гучаць і настрої барацьбы, узьнятасьці. Яму належыць гэты бадзёры заклік:
Рушымся, брацьця, хутчэй |