Чорны. Ха-ха-ха! Жыць табе трудна, І долю ўжо як абязвечыў, — Сам, (находзючы тапор). Вось і тапор мой. К рабоце жывей! (Замахіваецца тапаром у самые дзьверы; Чорны ізноў яго выбівае: Чорны. Калі-ж ты спагоніш ахвоту?.. Вясёлкай табе скарб сьмяецца, (Сам мацуецца устаць). Што? Зноў табе, квольнік, здаецца, Каб мяне тут паканаць, адалеці, |
Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 1.pdf/74
Гэта старонка не была вычытаная