Летам, у восень, зімою, вясной (Закладае лязо за дошку і мацуе). Чорны, (паяўляецца ля сьцяны незаметна і хватаецца за сякеру). Ты зноў сюды лезеш, нешчасны! Не дам я да скарбаў дастацца, Хто важыпца з мною змагацца — Помач я крэпкую маю. Ці просьбай, ці грозьбай, ці стонам Сам, (атступае ад дзьвераў, тапор з лоскатам валіцца на ґанкава каменьня). Так ужо ёмка тапор залажыў, — Хаты сваей лягчэй зрушыць звяны, (Закладае тапор так сама, з другога боку дошкі). |
Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 1.pdf/72
Гэта старонка не была вычытаная