Сам, (ачуняўшы трохі, стогнучы хрыпла). Ратаваці бег с папару Старая, (садзючыся з нявесткай наабапал яго, заламаўшы на каленях рукі, маркотна). Што рабіці, што чыніці? Нявестка, (нахінаючыся над дзіцем). Німа чым і пакарміці: Як спужалася, заныла Стары, (глуха). Усё скасіла, Сам, (с сумнай жаласьцю угледаючыся на дзіцяне, каторае працягівае да яго ручонкі). Хіба ты, падросшы, дзетка, Маладая, (уходзючы з маладым; горка усьмехаючыся). А цяпер вясельле справім. Малады, (так сама). Ежай, водкай стол заставім. (Садзяцца на старане, абняўшыся, сумные). Сват, (за ім уходзе музыка і дружына). Прыстаў с стражнікамі едзе, Музы́ка і дружына, (разам). Кажуць, едзе на дазнаньне. |
Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 1.pdf/116
Гэта старонка не была вычытаная