4-ты голас, (да сляпой бабы). А ты май яго на воку. (Хутка ўсе атходзюць у старану пажару). Сам, (панура). За німа што на вяроўку, Падростак, (выбегае са скрыпкай). Фі! Якога бачу франта… Вось абняў, ак дзеўку, грушу, Я хоць з бабай ажаніўся, Гэты-ж к дрэву прычапіўся. (Да Сама). Дрэнна, дзядзька! Не вялічкі Ну, пушчу цябе на волю, Ўсяго першы дзень жэнаты, Адно ты мяне ня выдай… (Хочэ развязаць пояс, але аглянуўшыся, уцекае). Старая, (за ёй нявестка падбегае, і хмурна ідзе стары, кідаючыся са сьлязьмі к Саму). А!.. сынок мой, ці ж ты збрыдаў Стары, (панура). Ці то праўда, што казалі? |
Старонка:Маладая Беларусь (1912—1913). Сшытак 1.pdf/111
Гэта старонка не была вычытаная