Сын
О, вёска, вёска! Ты гінеш у цемнаце. Сьвету ў вёску, болей сьвету!
Знахарка
А праўду ён кажа. Каб завясьці нам электрычнасьць, можа-б відней было?
Сын (да сябе).
Літаратуры трэба, газэт.
Маці
А што гэта — літаратуры?
Сын
Гэта — кніжкі.
Маці
Бач, пагарадзкому ўсё інакш: у нас — кніжкі, а там — літаратура.
Сын
Не, трэба кідаць на нейкі час горад. Трэба папрацаваць крыху на вёсцы. Шкада братоў. Эх, знахароў, шаптуноў паганю!
Знахарка
За доктарам не набегаецеся, а знахарка заўсёды блізка.
Сын
Знахарка так патрэбна, як пры кашлі колкі ў баку або вецер пры марозе. Мама! я зараз пайду рыхтаваць воз, а вы, як прачнецца тата, клікнеце мяне. (Вышаў).
ЗЬЯВА 8.
Тыя-ж бяз сына.
Знахарка
Ой, востры на язык твой сын стаў.
Маці
Паразумнеў крыху ў горадзе.
Знахарка
Што-ж гэта, у горадзе розум на вуліцы валяецца? Распусьціў язык ды і ўсё тут!.. Трэба і мне йсьці; досыць я тут у вас насядзелася. (Адыходзіць).
