Знахарка
А я можа вылечу. (Дастае зёлкі, запальвае, абкурвае кругом хворага тры разы і нешта шэпча).
Бацька
Ой, вылечы, Антолька, нічога не пашкадую.
Знахарка
Ды мне многа ня трэба. Ат, рубля якога дасьцё за зёлкі ды і ўсё тут, а фатыгі я ўжо ня лічу, абы паздаравеў толькі.
Маці
А ці ня дорага рублёўку?
Знахарка
Ня скупецеся, здароўе даражэй. А зёлкі я ў жабрака за сала выменяла. Казаў — надта здалёк — аж за Амэрыкай ёсьць сьвятая гара, Афонская празываецца, — дык аж адтуль.
Маці
Ну што-ж ты зробіш, лячыць-жа трэба. Абы памагло толькі. (Дастае грошы і дае).
Знахарка (узяўшы грошы).
Хто яго ведае, можа такі грэшны, што нічога і не паможа, дык маёй віны ня будзе. Вады памоўленай дарма дам. (Бярэ ў кубак вады, жагнаецца і кубак жагнае некалькі раз, пашаптаўшы, дае хвораму піць). На, глыні тры разы.
Бацька
(выпіўшы, папярхнуўся і абліў знахарку).
Цьфу! Згінь ты, прападзі! Чаго ты да мяне прычапілася.
Знахарка
Гэта ты пра хваробу?
Бацька
Ну, пэўна-ж, не пра вас. Ой! О-ой!
Знахарка
Вось і мяне абліў; хвароба яшчэ пяройдзе.
Маці
Ты малітвай адгаворышся.
