Перайсці да зместу

Старонка:Заранкі (1924).pdf/81

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

НАД СЬВЕЖАЙ МАГІЛАЙ.

(Ахвярую М. В.)

Зьяла дзіўнай ты красою,
Бырцам кветачка вясной.
Як было уцешна, міла
Любавацца мне табой.
Ты, нябеснае стварэньне,
Мала цешыла людзей;
Ліхадзейка-сьмерць падкралась,
І няма красы тваей.
Хто цябе хоць раз пабачыў,
Будзе шчыра шкадаваць,
Па табе, краса-дзяўчына,
Будзе цяжка сумаваць.
У садочку, ля альтанкі,
Засталіся сіратой
Тыя кветкі, што садзіла
Сваей белаю рукой:
Ты любіла іх, пясціла;
Палівала кожны дзень.
Асьвячаў так шчыра, моцна
Іх тут сонечны прамень…
Шчэзла ты, і кветкі ў садзе
Больш ня цешаць мне вачэй,
Толькі служаць успамінкам
Аб былой красе тваей.

ЛІЙЦЕСЬ, ПЕСЬНІ…

Лійцесь, песьні,
На прадвесьні,
Узьнімайце вы людзей;
Зазьвініце,
Паляціце
Вы над вёскаю хутчэй!