Старонка:Ветразі (1929).pdf/82

Я НЕ АРТЫСТЫ

…Я-ж не артысты… Я поэт…
Ды я й ня браў такое ролі…
На вочы дымныя твае
Не прамяняю рытму волі.

З тваіх вачэй глядзіцца боль
І кволасьць восенскае далі…
Яны укралі мой спакой, —
Душу і сэрца абакралі.

А можа сам, а можа сам
Не зачыніў акна сьвятліцы…
…У кожнай шчыліне асва…
Душа ня ўмела бараніцца…

Хоць не бяда… Заўсёды тлум
Мінае, чэзьне і праходзіць…
...........
Зачым ты молішся хрысту, —
Зачым кранаеш пыл стагодзьдзя?