Гэта старонка была вычытаная
Там, дзе ад раньня туманам кадзілі,
Славячы імя хрыста,
Я на панэль прадаваць выхадзіла
Цела прыгожых дзяўчат…
Гэй, пры портфэлі, з антычнаю лысінай,
Маеш чырвонцы ці не?!
Бачыш, на вуснах сьцюдзёных напісана:
„Грошы, каханьне і сьмерць“.
Дальнія-блізкія, блізкія-дальнія
Бомы бягуць, заміраюць, бягуць…
Шубы, манто, галіфэ саматкальныя
Ўдоўж па Савецкай снуюць.
Гэта абломкі, далёкая спадчына,
Сэрцу бадай не да іх.
Грудзі хвалююць імкненьні гарачыя,
Палкі агонь маладых.
Хтось адыходзіць… Прыходзяць другія
З палкім імкненьнем вясны…
Сьняцца аджытаму сны залатыя,
Толькі дарэмныя сны…
Хто з намі сілу сягоньня памерыць?..
Спыніць хто рух маладых?..
Хай не раўня мы Эўропам, Амэрыкам, —
Заўтра абгонім і іх.
