Старонка:Ветразі (1929).pdf/78

∗
∗     ∗

Дальнія-блізкія, блізкія-дальнія
Бомы бягуць, заміраюць, бягуць.
Шубы, манто, галіфэ саматкальныя
Ўдоўж па Савецкай снуюць.

А ля касьцёлу жахліва і дзіка
Палі над чашай атручаных кроз
Мёртвыя цені жывой Афрадыты
І мармуровы хрыстос.

— Хто вы?!
— Абломкі далёкага дальняга,
Госьці аджытых вякоў,
Мы — алкаголь,
Мы — жальба пахавальная,
Мы — гэта сьмерць і любоў.

— Доўга над цемрай сусьвету пануючы,
Шмат нарабіў я крывавых падзей.
Я — гэта бог,
Я — хрыстос ня існуючы,
Створаны ў муках людзей.