АДВАЖНАЯ ПАНЕНКА
Ноч!.. Адліга! Цішыня!.. Пад маністай сьнежнаю Дрэмле вольха і сасна Ўздоўж шляхоў заежджаных.
Коні мчаць!.. Зямля дрыжыць!.. Абганяем месяц!.. Вышлі ў поле варажыць Цені пералесіц.
Выслаў далечы туман Быццам у пятроўку. На санях сядзіць фурман, Я і незнаёмка.
Штосьці сумна?!.. Лес, — І лес… Ноч чарней ад сажы… — Слухай, дзядзька,
