Dyk chto dumku swaju ŭ prastacie serca padymaje da Boha dy pražanie ŭsiu nieŭparadkawanuju luboŭ daloka, dy ŭ kim nia budzie nijakaj niezdawolenaści z taje ci inšaje stworanaje rečy — toj budzie nadta zdatnym, kab łasku pryniać, dy budzie dastupnym daru pabožnaści.
Bo Pan parožniaje i čystaje načyńnie napaŭniaje swaim bahasławienstwam.
A čym bolš daskanalna chto zračecca ziamnych rečaŭ, dy čym bolš, pahardžajučy saboju — ŭmiraje dziela siabie, tym chutčej zjaŭlajecca ŭ taho łaska, i ŭ wialikšaj kolkaści dy wyšej padymaje swabodnaje serca jahonaje.
4. Tady hlanie i dziwicca budzie z henaha wialikaha swajho bahaćcia i ŭźwiesialicca serca jahonaje, bo ź im ruka Pana, a jon zusim dy nazaŭsiody addaŭsia ŭ ruki Jaho.
Woś hetak budzie bahasłaŭlony čaławiek, jaki imkniecca da Boha z usieńkaha serca swajho dy nia lohkawažyć dušy swaje (Ps 23, 4).
Taki, prymajučy światuju Eŭcharystyju, wialikaju budzie karystacca łaskaju łučnaści z Boham, bo nie hladzić jon ułasnaje paciechi dy pabožnaści, a bolš za ŭsiakuju pabožnaść dy paciechu hladzić na čeść dy chwału Božuju.
Treba źwiartacca da Chrystusa pry ŭsieńkich našych patrebach dy prasić Jaho łaski
1. O, Najsałodšy i najmilejšy Panie, jakoha imknusia ciapier ja pabožna pryniać; Ty wiedaješ ŭsieńkuju niadužaść maju i patreby
