duchaŭ, Ty schacieŭ pryjści da biednaje dušy z usieju Boskaściu dy čaławieckaściu swajeju, kab hoład prahnać, kab nakarmić jaje.
O ščaśliwaja dy bahasłaŭlenaja taja duša, jakaja patrapić pabožna pryniać Ciabie, Pana Boha swajho, a pryniaŭšy Ciabie, napoŭnicca wiasiellem duchu!
O jakoha ž wialikaha Pana prymaje jana, jakoha hościa darahoha witaje, jakoha miłaha siabru nachodzić jana, jakoha wiernaha pryjaciela, jakoha pryhožaha dy šlachotnaha ŭlubienca, jaki warty najwialikšaje lubowi, dy jakoha treba bolš za ŭsich lubić.
Niachaj zmoŭknuć pierad woblikam Twaim — najsłodšy dy najmilejšy Boža moj — nieba i ziamla, i ŭsieńkaje ich charastwo, bo što tolki ŭ ich jość, čym mohuć pachwalicca, usio heta Ty im padaryŭ, i ništo nie zraŭniajecca z charastwom i chwałaju Imia Twajho, mudraści jakoha niama liku (Ps 146, 5).
Raździeł IV
1. Hospadzie Boža moj, papieradzi słuhu swajho bahasłaŭleńniami sałodkaści Twajej (Ps 20, 4), kab patrapiŭ prystupicca da Twajho wieličeznaha Sakramantu dastojna dy pabožna.
Zwaruchni serca majo da siabie i z ciažkoj niačułaści wyrwi mianie. Adwiedaj mianie zbaŭleńniem swaim (Ps 105, 4), kab zdoleŭ ja
