Čamu ž ty sumuješ, kali choć krychu ciabie zhanić?
Chacia b na’t hetaha i bolš było, dyk nie hladzi zusim na heta.
Niachaj samo jano minie: heta nie ŭpiaršyniu, heta ž ničoha nowaha dy i nie apošni raz, kali doŭha žyć budzieš.
Ty mužny datul, pakul nia sustrenieš čahości suproćnaha.
Dobra tady raiš inšym dy zaachwočwaješ ich słowami, a kali zahlanuć tabie niespadzieŭki ŭ dźwiery niejkija turboty — prapadaje i twaja siła, i rada.
Razwaž wialikuju niadužaść swaju, jakaja pieramahaje ciabie na’t i ŭ maleńkich zusim sprawach, adnak ža ŭsio, što traplajecca tabie, karysna dziela zbaŭleńnia twajho.
2. Prahaniaj jak najlepš usiakija trywohi z serca, a kali niešta nowaje i pačnie tabie dakučać, niachaj ciabie doŭha nie trywožyć i nie pieramahaje.
Prynamsi ciarpliwa trywaj, kali nia zdolaješ trywać wiasiellem.
A kali słuchaješ čaho nieachwotna i niezdawolenaść zjaŭlajecca ŭ tabie, strywaj i nia daj, kab wyšła z wusnaŭ twaich nieaściarožnaje słowa, jakoje zhoršyła b mienšych.
Chutka supakoicca złosnaść twaja, wierniecca łaska i asałodzić unutrany bol.
Jašče žywu ja — kaža Pan — hatoŭ pamahčy tabie dy bolš, čymsia zaŭsiody, paciešyć ciabie, kali strywaješ u wiery majej dy budzieš klikać Mianie pabožna.
