Новы Запавет (Гадлеўскі)/Сьвятая Эванэлія паводле Яна
| ← Сьвятая Эванэлія паводле Лукаша | Сьвятая Эванэлія паводле Яна Аўтар: [[Аўтар: |невядомы ]] 1938 Пераклад: Вінцэнт Гадлеўскі Крыніца: Часасловец |
Апостальскія Дзеі → |
| Спіс іншых даступных перакладаў Бібліі гл. на старонцы Біблія (пераклады) |
Прапануем да спампаваньня!
AB EWANELII ŚW. JANA[правіць]
Aŭtar. Aŭtaram čaćwiertaj ewanelii jość św. Jan apostał, syn Zebedeja i brat Jakuba (staršaha). Byŭ jon rodam z Betsajdy, što nad wozieram Hienezaret u Halilei. Jaho baćka, Zebedej, wioŭ rybałoŭstwa ŭ značnym raźmiery z naniatymi słuhami, a matka (Sałome) naležała da liku tych žančyn, što pamahali Jezusu i jaho wučniam.
Św. Jan byŭ spačatku wučniem Jana Chryściciela, potym pajšoŭ za Jezusam i razam z swaim bratam Jakubam byŭ paklikany na apostała. Jezus nazwaŭ abodwych bratoŭ "Boanerhes" — snymi hromu za ich haračy, ahnisty charaktar (hł. Mk. 13, 7 i Łuk. 9, 54). Jan, pobač z Piatrom i Jakubam, naležaŭ da bližejšych wučniaŭ Jezusa, da tych troch, jakija byli pry ŭskrašeńni dački Jaira, pry pieramianieńni na hary Tabar i pry jahonym mučeńni ŭ Sadzie Aliŭnym. Św. Jan byŭ tym wučniem, katoraha lubiŭ Jezus i katoramu z kryža addaŭ pad apieku swaju matku.
Pa ŭšeści Chrysta ŭ nieba św. Jan žyŭ praz niejki čas u Jeruzalimie, a potym (kala 70 h. pa Nar. Chrysta) pieraniośsia ŭ Efez, u Małoj Azii. Cezar (Damicyjan) wysłaŭ jaho na wostraŭ Patmos, dzie mieŭ widzieńni ab budučych padziejach Kaścioła i apisaŭ heta ŭ knizie Abjawaŭ (Apokalipsie), potym wiarnuŭsia iznoŭ u Efez, tut dažyŭ hłybokaj staraści, tut napisaŭ swaju ewaneliju (kala 95 h. pa Nar. Chr.) i swaje try piśmy da ŭsich chryścijanaŭ. Pamior kala 100 hodu po Nar. Chrysta.
Ab tym, što čaćwiertuju ewaneliju napisaŭ Jan apostał, świedčyć usio staradaŭnaje chryścijanstwa.
Meta. Napisaŭ św. Jan swaju ewaneliju ŭ hreckaj mowie dla kaściołaŭ u Małoj Azii, kab ich uścierahčy ad heratyckaj nawuki, jakaja nie pryznawała bostwa Chrystusa. Sam Jan ab hetaj mecie tak piša: "Hetyja-ž (cudy) zapisany, kab wy wieryli, što Jezus jość Chrystus, Syn Božy, i kab wieračy, mieli žyćcio ŭ imia jaho" (Jan 20, 31). Dziela hetaj mety ŭsio ŭ hetaj ewanelii ŭłožana tak, kab wykazać bostwa Jezusa Chrysta: hłyboki i mahutny ŭstup, u katorym św. Jan apiswaje spradwiečnaje pachodžańnie Syna ad Boha Ajca; padadzieny ceły rad mowaŭ Jezusa, u katorych jasna wykazwajecca jaho Boskaje pasłanstwa z nieba, jaho pradwiečnaje isnawańnie, roŭnaść z Boham Ajcom. Aproč hetaha ŭ ewanelii padčyrkiwajecca kaniečnaść wiery, što jezus jość Synam Božym, katory zyjšoŭ z nieba i staŭsia čaławiekam. Chto maje hetuju wieru, toj maje ŭ sabie pačatak žyćcia wiečnaha, a chto nia maje, toj užo asudžany, bo nad im hnieŭ Božy. Pryhetym usie cudy (znaki), jakija padaje św. Jan, wykazwajuć bostwa Chrysta.
Św. Jan u swajoj ewanelii badaj što nie padaje tych faktaŭ z žyćcia Jezusa i tych cudaŭ, jakija ŭžo byli apisany ŭ papiarednich ewanelijach (aproč mukaŭ i śmierci Chrysta), bo henyja fakty byli ŭžo wiedamy z tych troch ewanelijaŭ.
Św. Jan apiswaje dziejnaść Jezusa hałoŭnym čynam u Judei i dziela hetaha charaktar mowaŭ i nawukaŭ Chrysta maje ŭ św. Jana inšy charaktar, čym u papiarednich ewanelijaŭ: hetyja nawuki bolej adarwanaha, tełohičnaha źmiestu, jany bolej datasawany da wyšejšych relihijnych paniaćciaŭ žydoŭskich. I heta zrazumieła: u Halilei Jezus pramaŭlaŭ da prostaha narodu, a ŭ Judei (Jeruzalimie) Jezus pramaŭlaje da wučonych u Zakonie.
Pieršyja try ewanelii choć i rysujuć pierad nami asobu Chrysta, jak Boha, to šmat uwahi jany zwaročwajuć na Chrysta-čaławieka, a ewanelija św. Jana rysuje pierad nami abraz Chrysta-Boha. Św. Jan kaža, što Jezus Chrystus — heta Słowa Božaje, jakoje stałasia ciełam i prabywała pamiž nami. Dyk usie ewanelii, razam uziatyja, dajuć nam poŭny i sucelny abraz Jezusa Chrysta, Boha i čaławieka.
ŚWIATAJA EWANELIJA JEZUSA CHRYSTA PAWODLE JANA
Raździeł 1[правіць]
USTUP[правіць]
1 Na pačatku było Słowa, i Słowa było ŭ Boha, i Boham było Słowa. 2 Jano było napačatku ŭ Boha. 3 Usio praz jaho stałasia, i biez jaho nia stałasia ničoha, što stałasia. 4 U im było žyćcio, a žyćcio było światłom ludziej; 5 a światło ŭ ciemry świecić, i ciemra jaho nie aharnuła.
6 Byŭ pasłany Boham čaławiek, katoramu imia było Jan. 7 Jon pryjšoŭ na paświedčańnie, kab dać paświedčańnie ab światle, kab usie wieryli praz jaho. 8 Nia byŭ jon światłom, ale kab paświedčańnie daŭ ab światle.
9 Było praŭdziwaje światło, katoraje aświačaje kožnaha čaławieka, prychodziačaha na hety świet. 10 Na świecie byŭ i świet praz jaho staŭsia, ale świet jaho nie paznaŭ. 11 Pryjšoŭ da ŭłasnaści, a swaje jaho nie pryniali. 12 A katoryja-tolki pryniali jaho, daŭ im moc stacca synami Božymi, tym, što wierać u imia jaho, 13 katoryja nia z krywi, ani z woli cieła, ani z woli muža, ale z Boha naradzilisia. 14 I Słowa stałasia ciełam i pabywała pamiž nami — i my bačyli sławu jahonu, sławu jak adzinarodnaha ad Ajca — poŭnaje łaski i praŭdy.
15 Jan daje paświedčańnie ab im i zaklikaje, kažučy: Heta toj byŭ, ab katorym ja kazaŭ: "Katory pa mnie maje pryjści, jon pierada mniu staŭsia, bo pierš za mianie byŭ". 16 I z poŭnaty jaho my ŭsie ŭziali, i łasku za łaskaj. 17 Bo zakon byŭ dadzieny praz Majsieja, a łaska i praŭda stalisia praz Jezusa Chrysta. 18 Boha nichto nikoli nia bačyŭ; adzinarodny Syn, katory jość u ŭłońni Ajca, jon sam raskazaŭ.
1 ČAŚĆ. PUBLIČNAJE ŽYĆCIO JEZUSA CHRYSTA, JAHONY CUDY I NAWUKA[правіць]
19 A heta jość paświedčańnie Jana, kali žydy z Jeruzalimu pasłali da jaho świataroŭ i lewitaŭ, kab spytać u jaho: Chto ty jość? 20 I zajawiŭ, i nie adroksia; i zajawiŭ: Što ja nia jość Chrystus. 21 I spytalisia ŭ jaho: Dyk što-ž? Ty jość Haljaš? I skazaŭ: Ja nia jość. Ty jość prarok? I adkazaŭ: Nie. 22 Dyk skazali jamu, kab nam dać adkaz tym, katoryja nas pasłali? Što kažaš ab sabie samym? 23 Jon skazaŭ: Ja hołas kličučaha ŭ pustyni: "Prastujcie darohi Pana", jak skazaŭ Izaij prarok (40, 3). 24 A tyja, što byli pasłany, byli z faryzejaŭ. 25 I pytalisia ŭ jaho i kazali jamu: Dyk našto ty chryściš, kali ty nia jość Chrystus, ani Haljaš, ani prarok? 26 Adkazaŭ im Jan, kažučy: Ja chryšču wadoju, ale pasiarod was staŭ, kaho wy nia znajecie. 27 Heta toj, katory pa mnie maje pryjści, katory pierada mnoju staŭsia, katoraha ja nia wart, kab raźwiazać ramień abutku jahonaha. 28 Heta dziejałasia ŭ Betanii za Jardanam, dzie Jan chryściŭ.
29 Na druhi dzień Jan ubačyŭ Jezusa, idučaha da jaho i skazaŭ: Woś Baranak Božy, woś, katory znosić hrech świetu. 30 Heta toj, ab katorym ja kazaŭ: Za mnoju idzie muž, katory pierada mnoju staŭsia, bo pierš za mianie byŭ. 31 I ja nia znaju jaho, ale kab jon abjawiŭsia ŭ Izrailu, dziela hetaha ja pryjšoŭ, chryściačy wadoju. 32 I daŭ paświedčańnie Jan, kažučy: Što widaŭ Ducha, katory zychodziŭ jak hałub z nieba i astaŭsia na im. 33 I ja nia znaŭ jaho; ale katory pasłaŭ mianie chryścić wadoju, toj skazaŭ mnie: "Na kaho ŭbačyš, što zychodzić Duch i na im astajecca, heta toj, katory chryścić Ducham światym". 34 I ja widzieŭ i daŭ paświedčańnie, što jon jość Syn Božy.
35 Na druhi dzień iznoŭ stajaŭ Jan i dwa z wučniaŭ jahonych. 36 I ŭhledzieŭšy Jezusa idučaha, skazaŭ: woś Baranak Božy. 37 I pačuli jaho kažučaha dwa wučni i pajšli za Jezusam. 38 Jezus-ža, abiarnuŭšysia i ŭwidzieŭšy ich idučych za saboju, skazaŭ im: Čaho šukajecie? Jany skazali jamu: Rabbi (što pierałožanaje značyć: Wučyciel), dzie žywieš? 39 Skazaŭ im: idziecie i pahladziecie. Pajšli i pahladzieli, dzie žyŭ i astalisia ŭ jaho toj dzień; było-ž kala dziesiataj hadziny.
40 A byŭ Andrej, brat Symona Piatra, adzin z dwuch, jakija čuli ad Jana i pajšli za im. 41 hety znajšoŭ najpierš brata swajho Symona i skazaŭ jamu: My znajšli Mesyjaša (što pierałožanaje značyć: Chrystus). 42 I prywioŭ jaho da Jezusa. A spahlanuŭšy na jaho, jezks skazaŭ: Ty jość Symon, syn Jony; ty budzieš nazwany Kiefa (što značyć Piotr).
43 Nazaŭtry chacieŭ wyjści ŭ Halileju. I znajšoŭ Filipa, i skazaŭ jamu Jezus: Idzi za mnoju. 44 A byŭ Filip z Betsajdy, horadu Andreja i Piatra. 45 Znajšoŭ Filip Natanaela i skazaŭ jamu: My znajšli Jezusa, ab katorym napisaŭ Majsiej u zakonie i praroki, syna Jazepa z Nazaretu. 46 I skazaŭ jamu Natanael: Ci moža być što dobraje z Nazaretu? Skazaŭ jamu Filip: Idzi i pahladzi. 47 Ubačyŭ Jezus idučaha da siabie Natanaela i skazaŭ ab im: Woś sapraŭdy Izraelit, u katorym niama chitraści. 48 Skazaŭ jamu Natanael: Adkul mianie znaješ? Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jamu: Pierš čym Filip paklikaŭ ciabie, kali ty byŭ pad fihaju, ja bačyŭ ciabie. 49 Adkazaŭ jamu Natanael i skazaŭ: Rabbi, ty jość Syn Božy, ty jość karol izrailski! 50 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jamu: Ty wieryš zatym, što ja tabie skazaŭ: "Ja bačyŭ ciabie pad fihaj" — bolšaje za heta ŭbačyš. 51 I skazaŭ jamu: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, ubačycie nieba adčynienaje i aniołaŭ Božych uschodziačych i zychodziačych na Syna čaławiečaha.
"Na pačatku" h. zn. na pačatku ŭsich časaŭ, pierad usim stwareńniem, inakš kažučy, "ŭ spradwiečnaści", bo Słowa Božaje było ŭ Boha spradwieku. "Słowa" (pa-hrecku Łohos, pa-łac. Werbum) aznačaje druhuju Asobu Najśw. Trojcy, Syna Božaha. Značyć, zamiest "słowa" možna byłob skazać: "Na pačatku byŭ Syn Božy" i h. d. Z hetych i dalejšych słoŭ widać, što Syn Božy byŭ Boham, a nie stwareńniem.
3 Choć stwareńnie świetu było tworam usich Asobaŭ Božych, to asabliŭšym sposabam prypiswajecca Słowu Božamu.
4 Boh nia tolki stwaryŭ usio praz Słowa, ale praz jaho daŭ ludziam žyćcio duchowaje, nadpryrodnaje, wiečnaje, a praz wieru aświaciŭ ich światłom nadpryrodnym.
5 "Ciemra" aznačaje tut ludziej złosnych i hrešnych, jakija nia chočuć pryniać światła Božaha. Ale hetyja ludzi nia mohuć jaho pahasić ("ciemra jaho nie aharnuła").
6 — 7 Hutarka tut ab Janie Chryścicielu, katory daŭ paświedčańnie ab Chrystusie.
9 "Praŭdziwaje światło" heta značyć Syn Božy, Słowa. Hetaje światło aświačaje kožnaha čaławieka praz łasku i nawuku Božuju.
11 "Da ŭłasnaści" h. zn. da žydoŭskaha narodu, jaki ŭ św. Pisańni časta zawiecca spadčynaj Božaj.
12 "Daŭ im moc" h. zn. prawa, mahčymasć stacca synami Božymi praz łasku i wieru, a nie praz pachodžańnie ad Abrahama, jak ćwiardzili žydy.
13 Pryniatym Synam Božym čaławiek stajecca (rodzicca) praz łasku ŭświačajučuju, a nie praz čaławiečaje źmiašańnie krywi i płoci.
14 "Słowa stałasia Ciełam" h. zn. adwiečna isnujučy Syn Božy ŭ časie pryniaŭ nawuku ludzkuju (jakaja ŭ św. Pisańni zawiecca "ciełam"), staŭsia čaławiekam i žyŭ pamiž ludziej. Značyć, Chrystus mieŭ u sabie dźwie natury: boskuju i ludzkuju, jakija byli złučany ŭ adnej Asobie Słowa.
15 Hutarka tut ab Janie Chryścicielu, jaki świedčyŭ, što Chrystus, jak Boh, isnawaŭ raniej za jaho, bo jość spradwiečny; adnak-ža jak čaławiek Chrystus naradziŭsia pa Janie i pa Janie wystupiŭ na publičnaje nawučańnie.
16 Chrystus daje kožnamu čaławieku "łasku za łaskaj" h. zn. ceły čarod łaskaŭ i daraŭ; kormić jaho swajej łaskaj tak, jak winahradny ŭščep kormić swaim sokam halinki.
17 Stary Zakon nia mieŭ sam z siabie ŭświačajučaj łaski; takuju łasku prynios Chrystus u Now. Zakonie.
18 Niwodzin čaławiek nia moža wačami swajho cieła ahladać Boha, zatym što Boh jość istota duchowaja i nie padpadaje pad ludzki zrok.
"U ŭłońni Ajca" heta zn. što Syn Božy jość u daskanalnaj łučnaści z Boham Ajcom; dziela hetaj łučnaści jon nam wykazaŭ tajnicy Božyja.
19 Žydy dumali, što Jan jość Mesyjašam, pradkazanym prarokami i dziela hetaha pasłali da jaho spytacca, chto jon?
21 Knižniki byli prakanany, što pierad prychodam Chrysta źjawicca Haljaš abo niejki prarok, zatym i pytajucca ŭ Jana, ci jon nia jość Haljaš, abo toj pradkazany prarok. Św. Jan Chryśc. nia kaža, što jon nie prarok, a tolki kaža, što jon nia toj pradkazany prarok.
25 Što ŭ časy Mesyjaša budzie chrost wadoju na adpuščeńnie hrachoŭ, ab hetym pradkazwali praroki (Ez. 36, 25; Zachar 13, 1).
26 Ab chroście Jana hł. Mt. 3, 6.
28 Betanija za Jardanam inšaja ad Betanii za Jeruzalimam.
29 Św. Jan Chryśc. pakazaŭ Jezusa narodu ŭžo paśla chrostu Jezusa ŭ Jardanie i paśla spakušańnia Jezusa ad złoha ducha ŭ pustyni. Św. Jan nazywaje jaho Barankam (barančykam) h. zn. achwiaraj za hrachi čaławiectwa.
33 "Budzie chryścić Ducham światym" h. zn. mocaj lubowi Božaj, katoraj krynicaj i dawalnikam jość Duch św. Hł. Mt. 3, 11.
37 Hety byŭ Andrej i brat jahony Jan, paźniejšy ewanelist.
39 Dziesiataja hadzina — heta naša čaćwiertaja pa paŭdni.
45 Filip dumaŭ, tak jak i inšyja ludzi, što Jezus jość synam Jazepa. Natanael (abo inakš Baŭtramiej) byŭ rodam z Kany Halilejskaj, blizka Nazaretu.
48 U hetych sławach Jezus wyjawiŭ Natanaelu swaju boskuju ŭsiowiedu, bo prypomniŭ jamu niejkaje tajomnaje zdareńnie, jakoje było wiedamaje tolki Natanaelu i Bohu.
51 Synam čaławiečym Chrystus časta nazywaŭ siabie, pakazwajučy hetym, što jon jość Mesyjaš, bo hetak nazywaŭ Mesyjaša prarok Daniła (Dan. 7 — 13-14).
Raździeł 2[правіць]
1 A na treci dzień było wiasielle ŭ Kanie Halilejskaj, i była tam matka Jezusa. 2 Byŭ-ža zaprošany Jezus i wučni jahony na wiasielle. 3 Kali-ž nie chwaciła wina, skazała matka Jezusa da jaho: Wina nia majuć. 4 I skazaŭ jej Jezus: Što mnie i tabie žančyna? Jašče nia pryjšła maja časina. 5 Skazała matka jahona słuham: Što-tolki wam skaža, rabiecie.
6 A było tam šeść kamiennych staŭbunoŭ, pastaŭlenych dziela žydoŭskaha ačyščeńnia, źmiaščajučych kožny pa dwa abo try wiadry. 7 Skazaŭ im Jezus: Čarpajcie ciapier i zaniasiecie maršałku. I zaniaśli. 9 A jak pakaštawaŭ maršałak wady, što stałasia winom, i nia wiedaŭ, adkul jano, a słuhi, jakija čarpali wadu, wiedali, paklikaŭ maršałak maładoha 10 i skazaŭ jamu: Kožny čaławiek pierš stawić dobraje wino, a kali napjucca, tady horšaje, a ty dobraje wino zachawaŭ až dahetul! 11 Hety pačatak cudaŭ zrabiŭ Jezus u Kanie Halilejskaj i abjawiŭ swaju sławu; i ŭwieryli ŭ jaho wučni jahony.
12 Paśla hetaha pryjšoŭ u Kaparnaum, jon i matka jahona, i braty jaho, i wučni jaho, i tam astawalisia niamnoha dzion.
13 I była blizka žydoŭskaja Pascha, i ŭwajšoŭ Jezus u Jeruzalim. 14 I znajšoŭ u światyni pradajučych wały i awiečki i hałuby, i siadziačych mianialnikaŭ. 15 I zrabiŭšy jak-by bič z wiarowak, wyhnaŭ z światyni ŭsich, tak-ža awiec i wałoŭ, a hrošy mianialnikaŭ razsypaŭ i abiarnuŭ stały. 16 A tym, što pradawali hałuby, skazaŭ: Wyniaście hetaje adsiul, i nie rabiecie domu Ajca majho domam handlarstwa. 17 I ŭspomnili wučni jahony, što jość napisana: "Rupnaść ab dom twoj źjeła mianie" (Ps. 68, 2). 18 Dyk adkazali žydy i skazali jamu: Jaki znak pakažaš nam, što hetaje robiš? 19 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ im: Razwalecie hetu światyniu, i ja ŭ try dni pastaŭlu jaje. 20 A žydy skazali: Sorak šeść hadoŭ budawali hetu światyniu, i ty ŭ try dni jaje pastawiš? 21 A jon hawaryŭ ab światyni cieła swajho. 22 Dyk kali ŭstaŭ z umierłych, uspomnili wučni jahony, što jon hetaje hawaryŭ, i pawieryli Pisańniu i mowie, jakuju skazaŭ Jezus.
23 kali-ž jon byŭ u Jeruzalimie na Paschu, na światočny dzień, mnohija ŭwieryli ŭ imia jaho, bačačy znaki jaho, jakija čyniŭ. 24 Sam-ža Jezus nie dawiaraŭ im samoha siabie, zatym što jon znaŭ usich, 25 i što nia treba było jamu, kab chto dawaŭ paświedčańnie ab čaławieku, bo jon wiedaŭ, što było ŭ čaławieku.
1 "Na treci dzień" paśla prychodu Jezusa ŭ Halileju. Heta Kana zawiecca Halilejskaj, bo była jašče druhaja Kana blizka horadu Tyru. Ad Nazaretu da Kany Halilejskaj — kala 6 kłm.
4 Zwarot "što mnie i tabie žančyna" mieŭ u žydoŭskaj mowie roznaje značańnie, zaležna ad tonu i abstawin. Mahło značyć: "Heta ciabie i mianie nie abchodzić", a mahło tak-ža značyć: "Heta mnie pakiń". Widać, što tut mieła hetaje druhoje značeńnie, bo Chrystus dalej jak-by pytajecca, ci-ž jašče nie nadyjšła jaho časina, kab čynić cudy? Widać, što hetak i Maryja zrazumieła tyja słowy i zahadała słuham rabić toje, što Jezus skaža.
6 Staŭbuny — heta wysiačanyja z kamienia pasudziny, u jakich stajała wada dziela žydoŭskich rytualnych (abradawych) abmywańniaŭ. A jak abmywańni ruk rabili pierad jadoju i paśla jady, dyk staŭbuny byli ŭžo parožnija.
8 Maršałak — niešta padobnaje, jak u nas swat, jaki dbaje, kab na wiasielli ŭsio było ŭ paradku.
12 Ab bratoch Jezusa hł. Mt. 12, 46.
14 Hł. Mt. 21, 12 i nast.
19 Na toj znak, što maje prawa wyhaniać handlaroŭ z światyni, Jezus abiacaje žydom adbudawać światyniu swajho cieła, h. zn. uskresnuć.
24 Jezus nie dawiaraŭ žydom, bo čytaŭ u ich sercach tajomnyja dumki.
Raździeł 3[правіць]
1 Byŭ-ža čaławiek z faryzejazŭ, na imia Mikodym, staršy žydoŭski. 2 Jon pryjšoŭ da Jezusa ŭnačy i skazaŭ jamu: Rabbi, my wiedajem, što pryjšoŭ ad Boha wučycielem, bo nichto nia moža hetych znakaŭ čynić, jakija ty čyniš, kali-b Boh nia byŭ z im. 3 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jamu: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu tabie, kali chto nie adrodzicca nanowa, nia moža bačyć karaleŭstwa Božaha. 4 Skazaŭ da jaho Mikodym: Jak-ža moža čaławiek naradzicca, budučy starym? Cm-ž moža druhi raz uwajści ŭ łona matki swajej i adradzicca? 5 Adkazaŭ Jezus: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu tabie, kali chto nie adrodzicca z wady i Ducha światoha, nia moža ŭwajści ŭ karaleŭstwa Božaje. 6 Što naradziłasia z cieła, ciełam jość; a što naradziłasia z ducha, ducham jość.
7 Nia dziwisia, što ja tabie skazaŭ: "Treba wam nardzicca iznoŭ". 8 Wiecier wieje, dzie choča, i hołas jahony čuješ, ale nia wiedaješ, adkul prychodzić abo kudy idzie. Tak jość z kožnym, chto naradziŭsia z Ducha. 9 Adkazaŭ Mikodym i skazaŭ jamu: Jak-ža hetaje moža być? 10 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jamu: Ty jość wučycielem u Izrailu i hetaha nia wiedaješ? 11 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu tabie, što my toje, što wiedajem, haorym, i što my widzieli, świedčym, a wy świedčańnia našaha nia prymajecie.
12 Kali ja skazaŭ wam ab ziamnym i nia wierycie, jak-ža budziecie wieryć, kali wam budu hawaryć ab niabiesnym? 13 I nichto nia ŭzyjšoŭ u nieba, adno katory zyjšoŭ z nieba, Syn čaławiečy, katory jość u niebie. 14 I jak Majsiej padniaŭ wuža na pustyni, tak treba, kab byŭ padniaty Syn čaławiečy, 15 kab kožny, chto wieryć u jaho, nia zhinuŭ, ale mieŭ žyćcio wiečnaje.
16 Bo jak Boh uźlubiŭ świet, što daŭ Syna swajho adzinarodnaha, kab kožny, chto wieryć u jaho, nia zhinuŭ, ale mieŭ žyćcio wiečnaje. 17 Bo nie pasłaŭ Boh Syna swajho na świet, kab jon sudziŭ świet, ale kab świet byŭ zbaŭleny praz jaho. 18 Chto wieryć u jaho, toj nie bywaje sudžany; a chto nia wieryć, toj užo asudžany, bo nia wieryć u imia adzinarodnaha Syna Božaha. 19 A hetaki jość sud: što Światło pryjšło na świet, a ludzi bolej uzlubili ciemru, čym światło, bo byli drennyja ich učynki. 20 Bo kožny, chto drenna pastupaje, nienawidzić światła i nia idzie da światła, kab nia byli dakazany jahonyja ŭčynki. 21 A chto čynić praŭdu, prychodzić da światła, kab wyjawilisia ŭčynki jaho, bo jany ŭ Bohu ŭčynieny.
22 Paśla hetaha pryjšoŭ Jezus i wučni jahony ŭ Judejskuju ziamlu i tam prabywaŭ z imi i chryściŭ. 23 Byŭ-ža i Jan chryściačy ŭ Enonie, kala Salimu, bo tam było mnoha wady; i prychodzili, i chryścilisia. 24 Bo jašče Jan nia byŭ pasadžany ŭ wiaźnicu. 25 I paŭstała sprečka ŭ wučniaŭ Jana z žydami ab ačyščeńni. 26 I pryjšli da Jana i skazali jamu: Rabbi, toj katory byŭ z taboju za Jardanam, katoramu ty daŭ paświedčańnie, woś jon chryścić i ŭsie iduć da jaho. 27 Adkazaŭ Jan i skazaŭ: Nia moža čaławiek ničoha ŭziać, kali jamu nia budzie dadziena z nieba. 28 Wy sami dla mianie świedki, što ja skazaŭ: "Ja nia jość Chrystus, ale što ja pasłany pierad im". 29 Chto maje zaručanuju, toj žanich; a pryjaciel žanicha, što staić i słuchaje jaho, radaściaj radujecca z hołasu žanicha. Dyk hetaja radaść maja spoŭniłasia. 30 Jamu treba raści, a mnie maleć.
31 Chto zwyš prychodzić, toj nad usimi. Chto z ziamli, toj z ziamli jość i z ziamli haworyć. Chto z nieba prychodzić, toj nad usimi, 32 i što widzieŭ i čuŭ, toje świedčyć, a paświedčańnia jaho nichto nia prymaje. 33 Chto pryniaŭ jaho paświedčańnie, toj śćwierdziŭ, što Boh jość praŭdziwy. 34 Bo kaho pasłaŭ Boh, toj haworyć słowy Božyja, bo nia mieraju daje Boh ducha. 35 Ajciec lubić Syna i ŭsio addaŭ u ruki jaho. 36 Chto wieryć u Syna, toj maje žyćcio wiečnaje; a chto nia wieryć Synu, nia ŭbačyć žyćcia, ale hnieŭ Božy astajecca nad im.
1 Mikodym byŭ siabram Wialikaj Žydoŭskaj Rady abo Sanhedrynu.
2 Mikodym pryjšoŭ unačy dziela strachu pierad žydami.
5 Žydy byli prakanany, što tolki patomki Abrahama ŭwojduć u waładarstwa Božaje, a Jezus kaža, što kab uwajści ŭ waładarstwa Božaje, treba adradzicca na dušy z wady i Ducha św.
8 Duch św. nadzialaje ludziej swajej łaskaj jak choča i kaho choča. Hetaha dychańnia łaski čaławiek nia bačyć, tak jak nia bačyć wiejańnia wietru.
10 Adradžeńnie na dušy było pradwieščana ŭžo ŭ St. Zakonie i Mikodym pawinien byŭ ab hetym wiedać.
13 Nichto nie ahladaŭ u niebie tajnicaŭ Božych, aproč Syna Božaha, dla katoraha adkryty ŭsie tajnicy. Syn Božy, choć prabywaje na ziamli jak Syn čaławiečy, adnak jon, jak Boh, jość i ŭ niebie.
14 — 15 Na žydoŭ u pustyni za ich niawieru Boh pasłaŭ jadawitych wužoŭ. Kali Žydy pakajalisia, Boh zahadaŭ Majsieju adlić miadzianaha wuža i pamiaścić na wysokim staŭpie. Ukušany čaławiek, kali ŭzhlanuŭ na taho wuža, byŭ zdarowy. Wuž hety byŭ znakam i padabienstwam Je. Chrysta, prybitaha da kryža. Chto z wieraj hladzić na ŭkryžawanaha Chrysta i spaŭniaje jaho zahady, toj budzie zbaŭleny.
16 Wiera ŭ Syna Božaha jość pačatkam, asnowaj i koraniem prawiednaści pierad Boham.
17 Heta značyć ciapier nia pryjšoŭ sudzić.
18 Błahija ludzi ŭžo sami siabie asudzili, bo nia wierać u Syna Božaha.
19 Pryčynaj asudžeńnia błahich ludziej budzie toje, što pamima prychodu na świet Światła (Chrysta), jany adnak za hetym światłom nie pajšli z swajej winy.
21 Dobryja ludzi nie patrabujuć krycca z swaimi dobrymi ŭčynkami.
22 Dalej (Jan 4, 2) haworycca, što Jezus nia sam chryściŭ, ale wučni jahony.
25 "Ab ačyščeńni" — tut treba razumieć nie ab zwyčajnym abradawym ačyščeńni, ale ab chroście. Widać, što žydy chrost wučniaŭ Jezusa stawili wyšej za chrost Jana, zatym wučni Jana i z žalem pajšli da swajho wučyciela.
Raździeł 4[правіць]
1 Dyk kali Jezus paznaŭ, što faryzei pačuli, što jezus bolej wučniaŭ zdabywaje, čym Jan, 2 (choć Jezus nia chryściŭ, ale wučni jahony) — 3 pakinuŭ Judeju i pajšoŭ iznoŭ u Halileju.
4 A treba było jamu prajści praz Samaryju. 5 Dyk pryjšoŭ u horad samaranski, jaki zawiecca Sychar, kala chutaru, jaki daŭ Jakub synu swajmu Jazepu. 6 Była-ž tam studnia Jakuba. Dyk Jezus, zmučyŭšysia z darohi, siadzieŭ tak nad studniaju. Było kala hadziny šostaje.
7 Pryjšła žančyna z Samaryi začerpuć wady. Skazaŭ jej Jezus: Daj mnie pić. 8 (Bo wučni jahony byli pajšoŭšy ŭ horad, kab kupić ježy). 9 Dyk skazała jamu taja samaranskaja žančyna: Jak-ža ty, budučy žydam, prosiš u mianie pić, ja-ž samaranskaja žančyna? Bo žydy nia majuć znosin z samaranami. 10 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jej: Kali-b ty wiedała dar Božy i chto jość, što kaža tabie: "Daj mnie pić", ty moža prasiła-b ŭ jaho i jon daŭ-by tabie žywoje wady. 11 Skazała jamu žančyna: Panie, nawat nia maješ čym začerpnuć, dy studnia hłybokaja, dyk adkul maješ žywuju wadu? 12 Ci-ž ty bolšy za našaha ajca Jakuba, katory daŭ nam studniu i sam z jaje piŭ, i syny jahony, i žywioła jahona? 13 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jej: Kožny, chto pje z hetaj wady, iznoŭ zachoča pić; ale chto-b piŭ z wady, jakuju ja jamu dam, nie zachoča pić nawieki; 14 a wada, jakuju ja jamu dam, staniecca ŭ im krynicaju wady, bjučaj na žyćcio wiečnaje. 15 Skazała da jaho žančyna: Panie, daj mnie hetaj wady, kab mnie nie chaciełasia pić i nie chadzić siudy čarpać.
16 Skazaŭ jej Jezus: Idzi, paklič swajho muža i pryjdzi siudy. 17 Adkazała žančyna i skazała: Ja nia maju muža. Skazaŭ jej Jezus: Dobra ty skazała, što "nia maju muža"; 18 bo piacioch mužoŭ ty mieła, i katorha ciapier maješ, nia jość twoj muž. Heta ty praŭdziwa skazała. 19 Žančyna skazała jamu: Panie, widžu, što ty prarok. 20 Ajcy našyja pakłanialisia na hetaj hare, a wy kažacie, što ŭ Jeruzalimie miesca, dzie treba pakłaniacca. 21 Skazaŭ jej Jezus: Žančyna, wier mnie, što prychodzić časina, kali ani na hetaj hare, ani ŭ Jeruzalimie nia budziecie pakłaniacca Ajcu. 22 Wy pakłaniajeciesia tamu, čaho nia znajecie; my znajem, čamu pakłaniajemsia; bo zbaŭleńnie z žydoŭ. 23 Ale prychodzić časina, dyj ciapier jość, kali sapraŭdnyja pakłońniki buduć pakłaniacca Ajcu ŭ duchu i praŭdzie. Bo i Ajciec takich šukaje, katoryja-b pakłanialisia jamu. 24 Ducham jość Boh, i tyja, katoryja pakłaniajucca jamu, treba, kab pakłanialisia ŭ duchu i praŭdzie. 25 Skazała jamu žančyna: Wiedaju, što pryjdzie Mesyjaš (katory zawiecca Chrystus), dyk kali jon pryjdzie, abwieścić nam usio. 26 Skazaŭ jej Jezus: Heta ja, katory hawaru z taboju.
27 I zaraz pryjšli wučni jahony i dziwilisia, što hawaryŭ z žančynaj. Adnak niwodzien nie skazaŭ: Čaho žadaješ abo ab čym z jeju haworyš? 28 Dyk žančyna pakinuła swajo wiadro i pajšła ŭ horad i kazała henym ludziam: 29 Pajdziecie i pahladziecie čaławieka, katory skazaŭ mnie ŭsio, što-kolečy ja ŭčyniła; ci nia jon jość Chrystus? 30 Dyk wyjšli z horadu i pajšli da jaho.
31 Tymčasam wučni prasili jaho, kažučy: Rabbi, ješ. 32 Jon-ža skazaŭ im: Ja maju ježu, kab jeści, ab jakoj wy nia wiedajecie. 33 Dyk hawaryli wučni pamiž saboju: Niaŭžo jamu chto prynios jeści? 34 Skazaŭ im Jezus: Ježaj majej jość, kab čynić wolu Taho, chto pasłaŭ mianie i kab dakanać sprawy jahonaj. 35 Ci-ž wy nie haworycie, što jašče čatyry miesiacy i pryjdzie žniwo? Woś ja kažu wam: Padymiecie wočy wašyja i pahlańcie na wakolicy, što ŭžo biełyja da žniwa. 36 A chto žnie, toj biare płatu i źbiraje płod na žyćcio wiečnaje, kab i toj, chto sieje, razam ciešyŭsia, i toj, chto žnie. 37 Bo ŭ hetym jość słowa praŭdziwaje: što inšy sieje, a chto inšy žnie. 38 Ja pasłaŭ was žać, nad čym wy nie pracawali; inšyja pracawali, a wy ŭwajšli ŭ ich pracy.
39 Z taho-ž horadu mnohija z samaranaŭ uwieryli ŭ jaho dziela słowa žančyny, jakaja dawała paświedčańnie: Što skazaŭ mnie ŭsio, što-kolečy ja ŭčyniła. 40 Dyk kali pryjšli da jaho samaranie, prasili jaho, kab astaŭsia tam. I astawaŭsia tam praz dwa dni. 41 I jašče bolej ich uwieryła ŭ jaho dziela jahonaj mowy. 42 A žančynie kazali: što ŭžo nia dziela twajej hutarki my wierym, bo my sami čuli i wiedajem, što heta jość sapraŭdy Zbaŭca świetu.
43 Paśla-ž dwuch dzion jon wyjšaŭ adtul i pajšoŭ u Halileju. 44 Bo sam Jezus daŭ paświedčańnie, što prarok u swajej baćkaŭščynie nia maje pašany. 45 Dyk kali pryjšoŭ u Halileju, pryniali jaho halilejanie, pabačaŭšy ŭsio, što byŭ učyniŭ u Jeruzalimie ŭ dzień światočny, bo i jany byli pryjšoŭšy na dzień światočny.
46 Dyk pryjšoŭ iznoŭ u Kanu Halilejskuju, dzie wadu zrabiŭ winom. I byŭ adzin kniaź, katoraha syn chwareŭ u Kaparnaumie. 47 Jon, kali pačuŭ, što Jezus pryjšoŭ z Judei ŭ Halileju, pajšoŭ da jaho i prasiŭ jaho, kab pryjšoŭ i azdarawiŭ Syna jahonaha, bo pačynaŭ umirać. 48 Jezus-ža skazaŭ da jaho: Kali znakaŭ i cudaŭ nia ŭbačycie, nia wierycie. 49 Skazaŭ da jaho kniaź: Panie, pryjdzi pierš, čym pamre syn moj. 50 Skazaŭ jamu Jezus: Idzi, syn twoj žywie. Pawieryŭ čaławiek mowie, jakuju skazaŭ jamu Jezus i pajšoŭ. 51 Kali-ž jon užo prychodziŭ, pieraniali jaho słuhi i pawiedamili, kažučy, što syn jahony žywie. 52 Dyk pytaŭsia ŭ ich hadziny, u jakoju jamu palepšała? I skazali jamu: Što ŭčory ŭ hadzinie siomaj pakinuła jaho haračka. 53 Dyk paznaŭ baćka, što była taja hadzina, u katoraj skazaŭ jamu Jezus: Syn twoj žywie. I ŭwieryŭ sam i ŭwieś dom jahony.
54 Heta iznoŭ druhi znak učyniŭ Jezus, kali pryjšoŭ z Judei ŭ Halileju.
44 Žydy ŭ Judei nie chacieli pryniać nawuki Jezusa. Mahčyma tak-ža, što Jezus ciapier nie zajšoŭ u swoj horad (Nazaret), choć daroha z Samaryi ŭ Halileju prachodziła kala hetaha horadu.
46 Heta byŭ uradawiec Herada Antypy, waładara Halilei.
54 Pieršym cudam u Halilei było pieramianieńnie wady ŭ wino ŭ Kanie Halilejskaj.
4 Z Judei ŭ Halileju iści praz Samaryju było bližej.
9 Samaranie pryznawali tolki zakon Majsieja, a adkidali prarokaŭ i roznyja žydoŭskija relihijnyja praktyki. Kab nie chadzić u Jeruzalim, samaranie zbudawali sabie światyniu na hare Haryzim, ale žydy jaje zburyli, čym wyklikali ŭ samaranaŭ jašče bolšuju nienawiść da siabie. Dziela hetaj nienawiści, žydy abminali Samaryju i z samaranami nia mieli nijakich znosin. Zatym i ździwiłasia samaranka, kali Jezus paprasiŭ u jaje pić.
10 U hutarcy z samarankaj Jezus dalej raźwiwaje wažnaść adradžeńnia dušy ludzkoje, ab čym užo hawaryŭ z Mikodymam. Nawuka Chrysta i łaska Božaja padobny da žywoj, kryničnaj wady: jak kryničnaja wada adświažaje arhanizm čaławiečy i daje jamu nowyja siły, tak i nawuka Chrysta daje nowuju, Božuju moc dušy ludzkoj.
11 U Palestynie kryničnuju wadu, jakaja bje z ziamli, nazywali časta žywoju wadoju, adroźniwajučy jaje ad daždžawoj (stajačaj) wady. Studnia Jakuba isnuje i ciapier i maje 23 metry hłybini.
12 Samaranie, taksama jak i žydy, uwažali siabie za patomkaŭ Jakuba (Izraila) praz jahonaha syna Jazepa. U sapraŭdnaści byli jany narodam miašanym, paŭstałym z astatkaŭ žydoŭ i z nasłanych z Assyryi pahanaŭ.
17 Chrystus zahadywaje samarancy prywiaści muža i adkrywaje tajnicy jaje dušy.
20 Hara Haryzim była tuž kala studni Jakuba. Paznaŭšy ŭ Chryście praroka, samaranka choča raźwiazać wažnaje žyćciowaje pytańnie, dzie treba pakłaniacca Bohu, u Jeruzalimie, ci na hary Haryzim?
21 Chrystus pradwiaščaje paŭsiudnuju čeść dla Boha, nia prywiazanuju tolki da adnaho miesca, jak heta było ŭ žydoŭ ci samaranaŭ. Razam z hetym jezus pradkazwaje skasawańnie jak žydoŭskaha tak i samaranskaha kultu.
23 U Nowym Zakonie buduć skasawany achwiary z źwiarat, a nowaja achwiara nia budzie prywiazana da adnaho miesca. Praŭdziwyja pakłońniki buduć sławić Boha pad tchnieńniem Ducha św. i praŭdy Božaj, jakuju abwiaściŭ Chrystus. Ale hetaje słaŭleńnie Boha ŭ duchu i praŭdzie nie wyklučaje źwierchniaj, wonkawaj formy słužby Božaj jak abradu i światyni, bo i Chrystus užywaŭ wonkawych formaŭ pry malitwie (padaŭ na kaleni, zahadywaŭ malicca supolna, ustanawiŭ sakramenty i imšu św.). Słowy "ŭ duchu i praŭdzie" Chrystus prociŭstawić abradam i achwiaram žydoŭskim.
27 Wučni ździwilisia nia tolki dziela taho, što Chrystus hawaryŭ z čužoj dla ich samarankaj, ale i dziela taho, što wučycieli Zakonu (rabbi) pahardžali žančynami i nawat nie hawaryli z imi publična, a ab niejkim nawučańni žančyn i hutarki nia było.
34 Jak dla kožnaha čaławieka jada jość kaniečnaja i miłaja, tak dla Chrysta miła nawučać i nawiarnuć ludziej da Boha.
35 Chrystus pakazwaje tut na žniwo sercaŭ ludzkich, jakija nie daśpieli na pryniaćcie jaho nawuki nawat pamiž samaranaŭ.
36 Toj, chto sieje (Chrystus), choć i nia maje paciechi ŭ časie siaŭby, adno trudy, adnak budzie ciešycca ŭ časie žniwa z wučniami swaimi, katoryja potym žali płady nawuki jahonaj nawat u Samaryi (Ap. Dz. 8, 4 -25).
38 Chrystus pracawaŭ, nawučajučy žydoŭ, a apostały buduć chryścić tych, jakija nawiernucca praz nawuku Chrysta.
42 Ciapier samaranie pryznali, što Jezus jość zbaŭca świetu, ale druhim razam jany jaho nie pryniali (hł. Łk. 9, 51 i nast.).
Raździeł 5[правіць]
1 Paśla hetaha byŭ światočny dzień žydoŭski i Jezus pajšoŭ u Jeruzalim. 2 Jość-ža ŭ Jeruzalimie awiečaja sadžałka, jakaja zawiecca pa-hebrajsku Betesda, majučaja piać prysienkaŭ. 3 U usich lažała wialikaje mnostwa chworych, ślapych, kulhawych, zsochłych, jakija wyhladali parušeńnia wady. 4 Bo anieł Panski zychodziŭ čas ad času ŭ sadžałku i warušyłasia wada; i chto pieršy ŭchodziŭ u sadžałku paśla parušeńnia wady, byŭ zdarowy, na jakuju-b chwarobu jon nie chwareŭ. 5 Byŭ-ža tam čaławiek, jaki tryccać wosiem hadoŭ byŭ u swajej chwarobie. 6 Kali Jezus ubačyŭ jaho lažačaha i paznaŭ, što jon užo mnoha času chwareje, skazaŭ jamu: Chočaš być zdarowym? 7 Adkazaŭ jamu chwory: Panie, ja nia maju čaławieka, kab jon, kali ŭzwaruchniecca wada, apuściŭ mianie ŭ sadžałku; bo pakul ja dajdu, inšy ŭwojdzie pierada mnoju. 8 Skazaŭ jamu Jezus: Ustań, waźmi łoža twajo i chadzi. 9 I zaraz-ža staŭ zdarowym toj čaławiek, i ŭziaŭ łoža swajo, i chadziŭ.
A ŭ toj dzień była subota. 10 Dyk žydy kazali tamu, što byŭ azdaroŭleny: Heta-ž subota, nia možna tabie nasić twajho łoža. 11 Adkazaŭ im: Chto mianie zdarowym zrabiŭ, toj mnie skazaŭ: "Waźmi łoža twajo i chadzi". 12 Dyk spytalisia ŭ jaho: Chto heta toj čaławiek, katory tabie skazaŭ: "Waźmi łoža twajo i chadzi"? 13 Toj-ža, što staŭ zdarowym, nia wiedaŭ, chto hety byŭ, bo Jezus adchiliŭsia ad hramady, jakaja była na miescy. 14 Potym znajšoŭ jaho Jezus u światyni i skazaŭ jamu: Woś ty staŭ zdarowym; užo nie hrašy, kab nia zdaryłasia z taboju što horšaje. 15 Pajšoŭ toj čaławiek i abwieściŭ žydom, što heta byŭ Jezus, katory zrabiŭ jaho zdarowym. 16 Dziela hetaha žydy praśledawali Jezusa, što hetaje rabiŭ u subotu. 17 Jezus-ža adkazaŭ im: Ajciec moj až dahetul dzieić i ja dzieju. 18 Dyk dziela hetaha žydy jašče bolej šukali zabić jaho, što nia tolki łamaŭ subotu, ale i Boha nazywaŭ swaim Ajcom, čyniačy siabie roŭnym Bohu.
Dyk adkazaŭ Jezus i skazaŭ im: 19 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, nia moža Syn ad siabie ničoha čynić, akramia taho, što ŭbačyć Ajca čyniačaha; bo što-kolečy jon čynić, toje i Syn taksama čynić. 20 Bo Ajciec lubić Syna i pakazwaje jamu ŭsio, što sam čynić; i bolšyja za hetyja pakaža jamu čyny, kab wy dziwilisia. 21 Bo jak Ajciec uskrašaje ŭmierłych i ažyŭlaje, tak i Syn, kaho choča, ažyŭlaje. 22 Bo Ajciec nia sudzić nikoha, ale ŭwieś sud addaŭ Synu, 23 kab usie pawažali Syna, jak pawažajuć Ajca. Chto nie pawažaje Syna, toj nie pawažaje Ajca, katory pasłaŭ jaho.
24 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, što chto słuchaje słowa majho i wieryć tamu, katory pasłaŭ mianie, toj maje žyćcio wiečnaje i nia pryjdzie na sud, ale pierajšoŭ ad śmierci da žyćcia. 25 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, što prychodzić časina, dyj ciapier jość, kali ŭmierłyja pačujuć hołas Syna Božaha, i katoryja pačujuć, buduć žyć. 26 Bo jak Ajciec maje žyćcio ŭ sabie samym, tak daŭ i Synu mieć žyćcio ŭ sabie samym; 27 i daŭ jamu ŭładu čynić sud, bo jon jość Syn čaławiečy. 28 Nia dziwieciesia z hetaha, bo prychodzić časina, u katoraj usie, što jość u mahiłach, pačujuć hołas Syna Božaha, 29 i wyjduć tyja, što dobra čynili, na ŭskrašeńnie žyćcia, a tyja, što drenna pastupali, na ŭskrašeńnie sudu. 30 Nie mahu ja sam ad siabie ničoha čynić. Jak čuju, tak sudžu, i sud moj jość sprawiadliwy, bo nia šukaju majej woli, ale woli taho, chto pasłaŭ mianie.
31 Kali ja paświedčańnie daju wam sam ad sabie, paświedčańnie majo nia jość praŭdziwaje. 32 Inšy jość, chto daje paświedčańnie aba mnie, i ja wiedaju, što praŭdziwaje jość paświedčańnie, jakoje jon daje aba mnie. 33 Wy pasyłali da Jana, i jon daŭ paświedčańnie praŭdzie. 34 Ja-ž nie ad čaławieka biaru paświedčańnie, ale kažu hetaje, kab wy byli zbaŭleny.35 Jon byŭ świetačam, što hareŭ i świaciŭ, a wy chacieli da času paciešycca ŭ jahonym światle.
36 Ale ja maju paświedčańnie bolšaje za Janawa; bo čyny, jakija daŭ mnie Ajciec, kab dakanać ich, samyja čyny, jakija ja čyniu, jany dajuć paświedčańnie aba mnie, što Ajciec pasłaŭ mianie. 37 A Ajciec, katory pasłaŭ mianie, jon sam daŭ świedčańnie aba mnie. I wy ani hołasu jaho nikoli nia čuli, ani wobliku jaho nia bačyli; 38 i nia majecie słowa jaho ŭ was prabywajučaha, bo tamu, katoraha jon pasłaŭ, wy nia wierycie. 39 Wy daśledžwajecie Pisańni, bo dumajecie ŭ ich mieć žyćcio wiečnaje, a heta-ž jany dajuć paświedčańnie aba mnie, 40 a wy nia chočacie pryjści da mianie, kab mieć žyćcio.
41 Sławy ad ludziej ja nie prymaju; 42 ale ja paznaŭ was, što miłaści Božaj nia majecie ŭ sabie. 43 Ja pryjšoŭ u imia Ajca majho, a wy nia prymajecie mianie; kali druhi pryjdzie ŭ imia swajo, wy taho prymiecie. 44 Jak-ža možacie wieryć wy, katoryja prymajecie sławu adzin ad druhoha, a sławy, katoraja jość ad adzinaha Boha, nia šukajecie? 45 Nia dumajcie, što ja was budu winawacić pierad Ajcom; jość chto was winawacić — Majsiej, na katoraha wy spadziejaciosia. 46 Bo kali-b wy wieryli Majsieju, peŭnie-ž wieryli i mnie, bo aba mnie jon pisaŭ. 47 Kali-ž wy jahonym pisańniam nia wierycie, to jak-ža pawierycie maim sławam?
1 "Światočny dzień" — heta była Pascha.
2 U hetaj sadžałcy kupali awiečki, praznačanyja na achwiaru.
14 Z hetych słoŭ widać, što taja doŭhaja chwaroba była karaj za hrachi.
17 Boh dzieić biez pierarywu, nawat u dzień subotni, udzieržywajučy ŭwieś świet u bytawańni, jon-ža azdaraŭlaje sposabam cudoŭnym i chworych. Razam z Ajcom dzieić i Syn, bo jon adnej natury z Ajcom.
19 Syn Božy nia moža ničoha čynić biez Ajca (i Ducha św.), taksama jak Ajciec (i Duch św.) nia mohuć ničoha čynić biaz Syna, bo majuć adnu supolnuju naturu, jakaja jość žarałom ich dziejańnia.
22 Sud niawidomy nad świetam wykonwaje ŭsia św. Trojca, a sud widomy wykonywaje tolki Syn — jak Boh i čaławiek, wyznačany da hetaha św. Trojcaj, jak widomy sudździa ŭsieświetu.
24 Chto wieryć u Chrysta i žywie pawodle jahonych prykazańniaŭ, toj stanie pierad Chrystom nie jak pierad srohim sudździoju, ale jak pierad miłaściwym Panam, katory razdaje naharody.
25 Hutarka tut ab umierłych na dušy praz śmiarotny hrech. Hetyja ŭmierłyja paŭstanuć da žyćcia pad dziejańniem nawuki i łaski Božaj. (U dalejšych radkoch (28 i 29) hutarka ab umierłych na ciele).
27 "Syn čaławiečy" značyć Mesyjaš.
30 Sam ad siabie Syn Božy ničoha nia moža čynić, ale tolki razam z Ajcom i Ducham światym.
32 Ajciec niabiesny daŭ paświedčańnie praz hołas z nieba: "Heta Syn moj miły" i praz wusny Jana Chryściciela.
33 Hł. Jan 1, 19 i nast.
35 Faryzei wydali św. Jana Chryśc. u ruki Herada Antypy, bo pačaŭ wytykać im ichnuju krywadušnaść i niahodnaść.
43 Falšywych prarokaŭ žydy nia raz pryjmali, a praŭdziwych praśledawali.
45 Chrystus budzie ich sudździoju, a nie abwinicielem.
Raździeł 6[правіць]
1 Paśla hetaha Jezus adyjšoŭ na toj bok Halilejskaha mora, abo Tyberyjadzkaha. 2 I išło za im wialikaje mnostwa, bo widzieli znaki, jakija čyniŭ nad tymi, što chwareli. 3 Dyk uzyjšoŭ Jezus na haru i siadzieŭ tam z swaimi wučniami. 4 Była-ž blizka Pascha, dzień światočny žydoŭski.
5 Dyk kali Jezus padniaŭ wočy i ŭbačyŭ, što wializarnaje mnostwa idzie da jaho, skazaŭ da Filipa: Adkul my kupim chleba, kab jany mieli jeści? 6 A heta kazaŭ, prabujučy jaho, bo sam wiedaŭ, što mieŭ zrabić. 7 Adkazaŭ jamu Filip: Za dźwieście dynaraŭ nia chwacić im chleba, kab kožny atrymaŭ pa trochu. 8 Skazaŭ jamu adzin z wučniaŭ jahonych, Andrej, brat Symona Piatra: 9 Jość tut adzin chłapiec, jaki maje piać jačmiennych chlaboŭ i dźwie ryby, ale što heta na hetulkich? 10 I skazaŭ Jezus: Zahadajcie ludziam sieści. Było-ž mnoha trawy na miescy. Dyk pasieli mužčyny likam kala piaci tysiač. 11 I ŭziaŭ Jezus chlaby i ŭčyniŭšy padziaku, razdaŭ siadziačym; taksama i z rybaŭ, skolki chacieli. 12 A kali najelisia, skazaŭ wučniam swaim: Źbiarecie kawałki, što astalisia, kab nia zhinuli. 13 Dyk sabrali i napoŭnili dwanaccać kašoŭ kawałkaŭ z piacioch jačmiennych chlaboŭ, jakija astalisiaŭ tych, što jeli.
14 Dyk tyja ludzi, ubačyŭšy cud, jaki ŭčyniŭ Jezus, kazali: Što heta jość sapraŭdy prarok, katory maje pryjści na świet. 15 Jezus-ža paznaŭšy, što majuć pryjści, kab uziać jaho i zrabić jaho karalom, addaliŭsia iznoŭ sam adzin na haru.
16 Kali-ž nastaŭ wiečar, pryjšli wučni jahony da mora 17 i ŭwajšoŭšy ŭ łodku, papłyli na toj bok mora ŭ Kaparnaum. I było ŭžo ściamnieŭšy, a Jezus da ich nia prychodziŭ. 18 A mora, ad dujučaha wialikaha wietru, uzdymałasia. 19 Dyk kali prapłyli niešta dwaccać ci tryccać stadyjaŭ, ubačyli Jezusa chodziačaha pa mory i prbližajučahasia da łodki — i spałochalisia. 20 Jon-ža skazaŭ im: Heta ja, nia bojciesia. 21 Dyk zachacieli ŭziać jaho ŭ łodku, i zaraz łodka była pry ziamli, da katoraj płyli.
22 Na druhi dzień hramada, jakaja stajała na tym baku mora, ubačyła, što tam nia było druhoj łodki, tolki adna, i što Jezus nie ŭwajšoŭšy byŭ sa swaimi wučniami ŭ łodku, ale wučni jahony adny adpłyli; 23 a druhija łodki nadpłyli z Teberyjady, blizka miesca, dzie jeli chleb za padziakaj Panskaj. 24 Dyk kali ŭbačyła hramada, što tam nia było Jezusa ani wučniaŭ jahonych, uwajšli ŭ łodku i prypłyli ŭ Kaparnaum, šukajučy Jezusa.
25 I kali znajšli jaho na tym baku mora, skazali jamu: Wučyciel, kali ty siudy prybyŭ? 26 Adkazaŭ im Jezus i skazaŭ: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, wy šukajecie mianie nie zatym što widzieli cudy, ale zatym što jeli chleb i najelisia. 27 Zdabywajcie nia ježu, katoraja hinie, ale katoraja trywaje na žyćcio wiečnaje, jakuju daść wam Syn čaławiečy, bo jaho Ajciec aznačyŭ, Boh. 28 Dyk skazali jamu: Što my majem rabić, kab čynić sprawy Božyja? 29 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ im: Heta jość sprawa Božaja, kab wy wieryli ŭ taho, kaho jon pasłaŭ. 30 Dyk skazali jamu: Jaki-ž ty znak čyniš, kab my ŭbačyli i wieryli tabie? Što ty dzieiš? 31 Baćki našyja jeli mannu ŭ pustyni, jak jość napisana: "Chleb z nieba daŭ jeści" (Ps. 77, 24). Dyk skazaŭ im Jezus: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, nie Majsiej daŭ wam chleb z nieba, ale Ajciec moj daje wam praŭdziwy chleb z nieba. 33 Bo chleb jość Božy, katory z nieba zychodzić i daje žyćcio świetu.
34 Dyk skazali jamu: Panie, daj nam zaŭsiody hetaha chleba.
35 A Jezus skazaŭ im: Ja jość chleb žyćcia; chto prychodzić da mianie, toj nie zachoča jeści, a chto wieryć u mianie, nie zachoča pić nikoli. 36 Ale ja wam kažu, što wy i bačyli mianie i nia wierycie. 37 Usio, što daje mnie Ajciec, da mianie pryjdzie, i taho, chto da mianie prychodzić, nia wykinu proč; 38 bo ja zyjšoŭ z nieba nia dziela taho, kab čynić maju wolu, ale wolu taho, katory pasłaŭ mianie, Ajca, kab ničoha nia zhubiŭ z usiaho taho, što jon mnie daŭ, ale kab uskrasiŭ toje ŭ apošni dzień. 40 Hetaja-ž jość wola Ajca majho, katory pasłaŭ mianie, kab kožny, chto bačyć Syna i wieryć u jaho, mieŭ žyćcio wiečnaje i ja jaho ŭskrašu ŭ apošni dzień.
41 Dyk žydy narakali na jaho, što byŭ skazaŭšy: "Ja jość žywy chleb, što z nieba zyjšoŭ" 42 i kazali: Ci-ž heta nia Jezus, syn Jazepa, katoraha my znajem baćku i matku? Dyk jak-ža jon haworyć: "Što ja z nieba zyjšoŭ"? 43 Dyk adkazaŭ Jezus i skazaŭ im: Nie narakajcie pamiž saboju. 44 Nichto nia moža pryjści da mianie, kali Ajciec, katory pasłaŭ mianie, nie paciahnie jaho, i ja jaho ŭskrašu ŭ apošni dzień. 45 Jość napisana ŭ prarokach: "I buduć usie wučniami Boha" (Iz. 54, 13). Kožny, chto pačuŭ ad Ajca i nawučyŭsia, prychodzić da mianie. 46 Nie zatym što Ajca chto-kolečy widzieŭ, adno toj, chto ad Boha jość, toj widzieŭ Ajca. 47 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, chto wieryć u mianie, maje žyćcio wiečnaje. 48 Ja jość chleb žyćcia. 49 Baćki wašyja jeli mannu ŭ pustyni i paŭmirali. 50 Hety jość chleb, što z nieba zychodzić, kab toj, chto spažywaŭ-by jaho, nie pamior.
51 Ja jość chleb žywy, katory z nieba zyjšoŭ. 52 Kali-b chto jeŭ hety chleb, budzie žyć na wieki; a chleb, katory ja dam, jość cieła majo za žyćcio świetu. 53 Dyk spračalisia žydy pamiž saboju, kažučy: Jak-ža jon moža dać swajo cieła da jady? 54 I skazaŭ im Jezus: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, kali-b wy nia jeli cieła Syna čaławiečaha i nia pili krywi jahonaj, nia budziecie mieć žyćcia ŭ sabie. 55 Chto jeść cieła majo i pje kroŭ maju, uwa mnie prabywaje, a ja ŭ im. 58 Jak pasłaŭ mianie žywy Ajciec, i ja žywu praz Ajca, a chto mianie spažywaje, i toj budzie žyć praz mianie. 59 Hety jość chleb, katory z nieba zyjšoŭ. Nia tak jak baćki wašyja jeli mannu i paŭmirali; chto jeść hety chleb, žyć budzie na wieki.
60 Hetaje hawaryŭ wučačy ŭ bažnicy, u Kaparnaum.
61 Dyk mnohija z wučniaŭ jahonych čujučy kazali: Žorstkaja heta mowa, i chto jaje moža słuchać? 62 Jezus-ža, wiedajučy sam u sabie, što na heta narakli wučni jahony, skazaŭ im: Heta was horšyć? 63 A kali ŭbačycie Syna čaławiečaha, uzychodziačaha tudy, dzie byŭ raniej? 64 Heta duch, što ažyŭlaje; cieła nie pamahaje ničoha. Słowy, jakija ja wam skazaŭ, jość duch i žyćcio. 65 Ale jość niejekatoryja z was, što nia wierać. Bo Jezus ad pačatku wiedaŭ, katoryja byli niawierujučyja, i chto jaho mieŭ wydać. 66 I kazaŭ: Dziela taho ja wam skazaŭ, što nichto nia moža pryjści da mianie, kali-b jamu nia było dadziena Ajcom maim.
67 Ad hetaha času mnohija z wučniaŭ jahonych pajšli nazad i ŭžo z im nie chadzili. 68 Dyk skazaŭ Jezus da dwanaccacioch: Ci i wy chočacie adyjści? 69 I adkazaŭ jamu Symon Piotr: Panie, da kaho my pojdziem? Ty maje słowy žyćcia wiečnaha; 70 i my ŭwieryli i paznali, što ty jość Chrystus, Syn Božy. 71 Adkazaŭ jamu Jezus: Ci-ž nie dwanaccacioch was wybraŭ? A adzin z was jość djabał. 72 Kazaŭ-ža ab Judzie Symonawym, Iskaryjocie; bo hety, budučy adnym z dwanaccacioch, mieŭ jaho wydać.
4 Heta Pascha była ŭžo treciaj u publičnym nawučańni Jezusa.
7 Hł. Mk. 6, 37.
11 Hł. Mt. 14, 19.
15 Narod žydoŭski byŭ prakanany, što Mesyjaš tak-ža budzie ziamnym waładarom i adbuduje waładarstwa Dawida, a jak ziamny waładar nakormić žydoŭ cudoŭnym sposabam, jak Majsiej u pustyni. Chrystus adnak adyjšoŭ na haru, kab tam pamalicca (Mk. 6, 46).
19 25 — 30 stadyjaŭ — heta kala 5 kłm. Wučni spałochalisia, bo dumali, što heta niejkaja zdań (Mt. 14, 26; Mk. 6, 49).
25 Ludzi nia wiedali, što Jezus pajšoŭ pa mory.
27 Boh Ajciec aznačyŭ swajho Syna jak-by piačaciaj cudaŭ i łaskaŭ, jakija praz jaho dziejalisia i hetym samym pakazaŭ, što jon — Syn Jahony.
30 — 31 Tut žydy kažuć tak: "My pawieryli Majsieju i ŭ hetym niama ničoha dziŭnaha, bo Majsiej swaj pasłanstwa ad Boha dakazaŭ cudami, a ty ćwiardziš, što dasi nam chleb na žyćcio wiečnaje, bolej abiacaješ, čym Majsiej, dyk ty pawinien niejkim niazwyčajnym cudam śćwierdzić praŭdziwaść swaich słoŭ".
36 Žydy bačyli, jak Jezus čyniŭ cudy, adnak-ža nia ŭwieryli.
37 Boh Ajciec łaskaj swajeju sam prywodzić praŭdziwych wučniaŭ da Jezusa i takija wučni nie adyjduć ad jaho.
42 Što Jezus pryjšoŭ z nieba, žydy nijak nie mahli zrazumieć. U ich prakanańni Jezus — heta syn Jazepa i Maryi.
44 Nichto nia moža pryjści da Jezusa, kali jaho Boh nie paciahnie łaskaj swajeju.
52 Chrystus wyrazna abiacaje dać chleb žyćcia wiečnaha, a hetym chlebam jość cieła jaho, wydanaje za žyćcio świetu.
54 Hety zahad Chrystowy spažywać jahonaje cieła abawiazwaje ŭsich chryścijan-katalikoŭ, dajšoŭšych da rozumu. Zahad hety wyražany ŭ čaćwiertym prykazańni kaścielnym.
55 Toj maje žyćcio wiečnaje, chto hodna prymaje Cieła i Kroŭ Chrystowu ŭ św. Eŭcharystyi, ale chto niahodna pryjmaje, toj jeść i pje dla siabie asudžeńnie, bo nie adroźniwaje Cieła Pana ad zwyčajnaj ježy, jak ab hetym kaža św. Pawał (1 Kar. 11, 29).
61 Heta nia byli apostały, ale inšyja wučni. Dla ich nawuka ab Eŭcharystyi była žorstkaja i niezrazumiełaja. Jany dumali, što Chrystus haworyć ab swaim ciele, pakrojenym na kusočki.
63 Hetymi sławami Chrystus jak-by pytajecca: "Štož budzie, kali Syn čaławiečy ŭzyjdzie ŭ nieba? Ci i tady budziecie dumać ab ciele, pakrojenym na kusočki? Kali Syn čaławiečy moža swajo cieła ŭźniać da nieba i prasławić, to ci nia moža dać jaho ludziam na spažywu"?
64 Cieła biaz dušy nia moža wykanać nijakaj ścisła-ludzkoj čynnaści, bo čaławiek składajecca z cieła i dušy; tak i tut Chrystus daść wučniam swajo cieła, ažyŭlenaje ducham i złučanaje z bostwam.
Słowy, skazanyja Chrystusam, majuć tworčuju, žyćciowuju siłu.
67 Choć mnohija z wučniaŭ Chrystowych adyjšli ad jaho, adnak Chrystus nie biare nazad swajho abiacańnia ab ustanaŭleńni św. Eŭcharystyi.
71 Djabał tut aznačaje hrešnika, pawodle słoŭ: "Chto čynić hrech, z djabła jość" (Jan 3, 8).
Raździeł 7[правіць]
1 Paśla-ž hetaha chadziŭ Jezus pa Halilei, bo nie chacieŭ chadzić u Judeju, tamu što žydy šukali jaho zabić.
2 Byŭ-ža blizka światočny dzień žydoŭski Šatroŭ. 3 Dyk braty jahony skazali da jaho: Adyjdzi adhetul i idzi ŭ Judeju, kab i wučni twaje bačyli čyny twaje, jakija ty čyniš. 4 Bo nichto ničoha nia čynić u skrytnaści, ale sam choča być najawie. Kali ty hetaje čyniš, pakažy siabie samoha świetu. 5 Bo i braty jahony nia wieryli ŭ jaho. 6 Dyk skazaŭ im Jezus: čas moj jašče nia pryjšoŭ, a waš čas zaŭsiody hatowy. 7 Nia moža świet nienawidzieć was, mianie-ž jon nienawidzić, bo ja paświedčańnie daju ab im, što čyny jahony jość błahija. 8 Wy idziecie na hety dzień światočny, bo čas moj jašče nia wypaŭniŭsia. 9 Skazaŭšy hetaje, sam astaŭsia ŭ Halilei.
10 Kali-ž pajšli braty jahony, tady i jon pajšoŭ na światočny dzień, nia jaŭna, ale jakbyccam u skrytnaści. 11 Dyk žydy šukali jaho ŭ dzień światočny i kazali: Dzie jon? 12 I było wialikaje narakańnie na jaho ŭ hramadzie, bo niekatoryja kazali: Što jon dobry, a druhija kazali: Nie, ale jon zwodzić hramady. 13 Nichto adnak jaŭna nie hawaryŭ ab im, dziela strachu pierad žydami.
14 Kali-ž była ŭžo paławina świata, Jezus uwajšoŭ u światyniu i nawučaŭ. 15 I dziwilisia žydy, kažučy: Jak-ža jon znaje Pisańni, kali jon nia wučyŭsia? 16 Adkazaŭ im Jezus i skazaŭ: Maja nawuka nia jość majeju, ale taho, katory pasłaŭ mianie. 17 Kali chto zachoča čynić wolu jahonu, dawiedajecca ab nawucy, ci jana z Boha, ci ja sam ad siabie hawaru. 18 Chto haworyć sam ad siabie, toj ułasnaje sławy šukaje; a chto šukaje sławy taho, katory pasłaŭ jaho, toj praŭdamoŭny i niama ŭ im niesprawiadliwaści.
19 Ci-ž wam Majsiej nia daŭ zakonu? I nichto z was nia čynić zakonu. 20 Našto wy mianie šukajecie zabić? Adkazała hramada i skazała: Ty djabelstwa maješ! Chto ciabie šukaje zabić? 21 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ im: Ja adzin čyn učyniŭ, i wy ŭsie dziwiciosia. 22 Dziela taho Majsiej daŭ wam abrazańnie (nie zatym, što jano z Majsieja, ale z ajcoŭ) i wy ŭ subotu abrazajecie čaławieka. 23 Kali čaławiek atrymliwaje abrazańnie ŭ subotu, biez taho kab byŭ narušany zakon Majsieja, wy na mianie hniewajeciesia, što ja ŭsiaho čaławieka azdarawiŭ u subotu? 24 Nia sudziecie pawodle wyhladu, ale sudziecie sudom sprawiadliwym.
25 Dyk kazali niekatoryja z Jeruzalimcaŭ: Ci-ž heta nia toj, katoraha šukajuć zabić? 26 A jon woś jaŭna haworyć i ničoha jamu nia kažuć. Ci-ž sapraŭdy staršyja paznali, što jon jość Chrystus? 27 Ale jaho my znajem, adkul jon: kali-ž Chrystus pryjdzie, nichto nia budzie wiedać, adkul jon. 28 Dyk Jezus zaklikaŭ u światyni wučačy i kažučy: I mianie znajecie, i adkul ja jość, znajecie; i nia pryjšoŭ ja sam ad siabie, ale jość praŭdziwy, katory pasłaŭ mianie, katoraha wy nia znajecie. 29 Ja znaju jaho, bo ja ad jaho jość, i jon pasłaŭ mianie. 30 Dyk chacieli jaho ŭziać, i nichto nie pałažyŭ na jaho ruki, bo jašče nia pryjšła jahona hadzina.
31 Z hramady-ž mnohija ŭwieryli ŭ jaho i kazali: Kali pryjdzie Chrystus, to ci-ž učynić bolej znakaŭ za tyja, katoryja jon čynić? 32 Pačuli faryzei, što hramada ab im hetaje haworyć: i pasłali staršyja i faryzei słuhaŭ, kab jaho ŭziać. 33 Dyk skazaŭ im Jezus: Jašče mała času ja z wami, i idu da taho, katory pasłaŭ mianie. 34 Budziecie šukać mianie i nia znojdziecie, i dzie ja jość, wy nia možacie pryjści. 35 Dyk hawaryli žydy pamiž saboju: Kudy-ž jon maje iści, što my jaho nia znojdziem? Ci maje iści da razsialeńnia pahanskaha i nawučać pahanaŭ? 36 Što heta za mowa, jakuju jon skazaŭ: "Budziecie šukać mianie i nia znojdziecie, i dzie ja jość, wy nia možacie pryjści"?
37 U apošni-ž wialiki dzień świata Jezus stajaŭ i zaklikaŭ, kažučy: Kali chto choča pić, niachaj prychodzić da mianie i pje! 38 Chto wieryć u mianie, jak kaža Pisańnie, z nutra jaho paciakuć reki žywoje wady. 39 A heta jon skazaŭ ab Duchu, katoraha mieli atrymać wierujučyja ŭ jaho. Bo jašče nia byŭ dany Duch, bo Jezus jašče nia byŭ usłaŭleny. 40 Dyk kali z hramady pačuli hetyja mowy jahony, kazali: Jon jość sapraŭdy prarok. 41 Druhija kazali: Jon jość Chrystus. Niekatoryja-ž kazali: Ci-ž Chrystus pryjdzie z Halilei? 42 Ci-ž Pisańnie nia kaža: Što z patomstwa Dawida i z miastečka Betlejem, dzie byŭ Dawid, pryjdzie Chrystus? 43 I tak zrabiłasia sprečka ŭ hramadzie dziela jaho. 44 Niekatoryja-ž z ich chacieli jaho ŭziać, ale nichto nie pałažyŭ na jaho ruki.
45 Dyk pryjšli słuhi da archiświataraŭ i faryzejaŭ, a jany im skazali: čamu wy jaho nie prywiali? 46 adkazali im słuhi: Nikoli tak čaławiek nie hawaryŭ, jak hety čaławiek. 47 Dyk adkazali im faryzei: Niaŭžo i wy źwiedzienyja? 48 Ci chto z staršych abo faryzejaŭ uwieryŭ u jaho? 49 Ale hetaja hramada, što nia znaje zakonu, praklataja jana.
50 Skazaŭ da ich Mikodym, toj, katory prychodziŭ da jaho ŭnačy, katory byŭ adnym z ich: 51 Ci-ž naš zakon sudzić čaławieka, kali pierad tym nie pačuje ad jaho i nie daznaje, što jon robić? 52 Adkazali i skazali jamu: Ci i ty halilejanin? Pierahledź Pisańni i pabač, što z Halilei prarok nie paŭstaje?
1 Jašče čas muki nia pryjšoŭ, dziela hetaha Jezus wyścierahajecca worahaŭ, jakija chacieli jaho zabić.
2 Świata Šatroŭ (Kučak) žydy abchodzili na pamiatku prabywańnia ŭ pustyni paśla wychadu z Ehiptu i apieki Božaj nad imi ŭ toj čas.
3 Heta byli strečnyja braty pa matcy Jezusa (Hł. Mt. 12, 46). Tut hutarka ab tych wučniach, što byli ŭ Judei i Jeruzalimie.
5 "Braty" Jezusa nia wieryli ŭ jaho, bo i jany dumali ab ziamnym i mahutnym waładarstwie Mesyjaša, a hetaj mahutnaści i pyšnaści ziamnoha waładara jany ŭ Chryście nia bačyli.
6 "Časam swaim" (abo "swajej časinaj") Chrystus nazywaje časta swaju muku i śmierć, praz jakuju ŭzyjšoŭ da swajej chwały. A "čas" jahonych bratoŭ byŭ zaŭsiody hatowy, bo jany nia patrabawali bajacca mukaŭ i praśledu z boku hetaha świetu, bo mieli takija samyja ziamnyja paniaćci ab Mesyjašu, jak i świet.
8 Jaŭna Jezus nie pajšoŭ tady, ale, jak heta widać z 10 radka, pajšoŭ potym "jakbyccam u skrytnaści", nieaficyjalna.
11 Worahi šukajuć Chrysta, chočučy jaho ŭziać. Ale Chrystus, astaŭšysia ŭ Halilei na niejki čas, u pieršy dzień Šatroŭ jašče nia byŭ u Jeruzalimie.
14 Značyć, prajšło ŭžo ad pačatku świat jakija 3 — 4 dni.
17 Značyć, treba žyć dobra, pawodle prykazańniaŭ Božych, a tady čaławiek moža lohka prakanacca, ci nawuka Jezusa jość Božaja.
18 Chto prynosić i pašyraje swaju nawuku, toj šukaje swajej karyści i sławy, a naadwarot, chto šukaje sławy Božaje (jak Jezus), toj daje dokaz, što Boh jaho pasłaŭ.
19 Chrystus hanić tut faryzejaŭ, jakija ŭmieli abychodzić i pierainačwać prawa Majsieja (Hł. Mt. 15, 3 — 9), pry hetym prypaminaje im 5 prykazańnie Zakonu: "Nie zabiwaj".
20 Narod ničoha nia wiedaŭ ab namiery staršych zabić Jezusa.
21 Chrystus prypaminaje tut azdaraŭleńnie sparalizawanaha pry sadžałcy Betezda (Jan 5, 2 — 18), jakoje adbyłosia ŭ subotu i wyklikała wialiki hnieŭ u knižnikaŭ i staršych žydoŭskich. Chrystus u dalejšych sławach baronicca ad zakidaŭ łamańnia suboty, paklikajučysia na fakt abrazańnia, jakoje žydy wykonwali i ŭ subotu.
27 Rabiny nawučali, što Mesyjaš źjawicca raptam i jahonaje pachodžańnie budzie niawiedamaje; dyk narod, wiedajučy, što Jezus pachodzić z Nazaretu, sumniewaŭsia ŭ jaho Božym pasłanstwie.
31 Prosty narod, da jakoha pamyłkowyja paniaćci rabinaŭ mała dachodzili, wieryć u Chrysta, hledziačy na jaho mnohija cudy.
32 Staršyja chacieli ŭziać Jezusa biez narodu i čakali zručnaj časiny, dziela hetaha Jezus moh jašče praz niejki čas swabodna nawučać.
34 Jezus, wiedajučy ab zahadzie staršych uziać jaho, adkazwaje, što pa jaho śmierci žydy buduć chacieć Mesyjaša, ale jon budzie ŭ Ajca swajho ŭ niebie, kudy dajści jany nia zmohuć, bo adkinuli Chrysta.
35 Tut žydy naśmiachajucca z Chrysta, bo jany byli prakanany, što nie Mesyjaš pojdzie da pahanaŭ, ale pahany pryjduć da jaho. Značyć, pawodle žydoŭ, kali Jezus pojdzie da pahanaŭ, dyk jon nie praŭdziwy Mesyjaš!
37 Jezus kaža, što jon jość krynicaj žyćcia.
38 "Z nutra" h. zn. z dušy i serca čaławieka. Chto wieryć u Chrysta, toj zaspakoić nia tolki swaje žadańni duchowaha ščaścia, ale staniecca jašče dla inšych krynicaj łaski, ščaścia i bahasławienstwa.
39 Praz pryniaćcie Ducha Św. apostały i wučni Chrystowy stalisia dla inšych rekami žywoje wady h. zn. łaskaŭ Božych.
42 Ab tym, što jezus pachodziŭ z rodu Dawida, žydy nia wiedali.
52 Hetyja słowy žydoŭ byli niazhodny z praŭdaj, bo wiedajem, što prarok Jona pachodziŭ z Halilei.
Raździeł 8[правіць]
1 Jezus-ža pajšoŭ na haru Aliŭnuju. 2 I na świtańni iznoŭ pryjšoŭ u światyniu i ŭwieś narod pryjšoŭ da jaho; a jon sieŭšy wučyŭ ich.
3 A knižniki i faryzei prywiali žančynu, złoŭlenuju na čužałostwie, i pastawili jaje pasiaredzinie, 4 i skazali jamu: Wučyciel, hetaja žančyna tolki-što złoŭlenaja na čužałostwie. 5 A ŭ zakonie Majsiej zahadaŭ nam hetakich kamienawać. Ty-ž što skažaš? 6 A hetaje jany hawaryli, prabujučy jaho, kab mahčy jaho abwinawacić. Jezus-ža, nahnuŭšysia nizka, pisaŭ palcam pa ziamli. 7 Kali-ž nie pierastawali pytacca ŭ jaho, wyprastawaŭsia i skazaŭ im: Chto z was biez hrachu, niachaj pieršy kinie ŭ jaje kamień. 8 I iznoŭ nahnuŭšysia, pisaŭ na ziamli. 9 Jany-ž, pačuŭšy, adzin za druhim wychodzili, pačynajučy ad staršych; a astaŭsia adzin Jezus i žančyna, stojačy pasiaredzinie. 10 I wyprastawaŭšysia Jezus skazaŭ jej: žančyna, dzie tyja, što ciabie winawacili? Nichto ciabie nie asudziŭ? 11 Jana skazała: Nichto, Panie. Jezus-ža skazaŭ: I ja ciabie nie asudžu; idzi i ŭžo bolej nie hrašy.
12 Iznoŭ-ža hawaryŭ im Jezus, kažučy: Ja jość światło świetu, chto idzie za mnoju, toj nia chodzić u ciemry, ale budzie mieć świetłaść žyćcia. 13 Dyk skazali jamu faryzei: Ty daješ paświedčańnie sam ab sabie; paświedčańnie twajo nia jość praŭdziwaje. 14 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ im: Kali ja i daju paświedčańnie sam ab sabie, to praŭdziwaje majo paświedčańnie, bo ja wiedaju, adkul pryjšoŭ i kudy idu; a wy nia wiedajecie, adkul ja prychodžu, abo kudy idu. 15 Wy sudzicie pawodle cieła, ja nikoha nia sudžu. 16 A kali ja sudžu, to sud moj praŭdziwy, bo ja jość nie adzin, ale ja i Ajciec, katory pasłaŭ mianie. 17 I ŭ zakonie wašym jość napisana, što paświedčańnie dwuch čaławiek jość praŭdziwaje. 18 Ja jość, što paświedčańnie daju sam ab sabie, i daje paświedčańnie aba mnie Ajciec, katory pasłaŭ mianie. 19 Dyk kazali jamu: Dzie twoj Ajciec? Adkazaŭ im Jezus: Wy nia znajecie ani mianie, ani Ajca majho; kali-b wy mianie znali, to chiba-ž znali-b i Ajca majho. 20 Hetyja słowy hawaryŭ Jezus kala skarbony, wučačy ŭ światyni. I nichto nia ŭziaŭ jaho, bo jašče nia pryjšła jaho časina.
21 Dyk skazaŭ im iznoŭ Jezus: Ja idu, i budziecie šukać mianie, i ŭ hrachu wašym pamrecio; kudy ja idu, wy nia možacie pryjści. 22 Dk kazali žydy: Ci-ž jon zabje samoha siabie, bo skazaŭ: "Kudy ja idu, wy nia možacie pryjści"? 23 I kazaŭ im: Wy jość źnizu, ja z wyšyni; wy jość z hetaha świetu, ja nia z hetaha świetu. 24 Dyk ja skazaŭ wam, što pamrecio u hrachoch wašych; bo kali nia ŭwierycie, što ja jość, pamrecio ŭ hrachu wašym. 25 Dyk kazali jamu: Chto ty jość? Skazaŭ im Jezus: Pačatak, katory i hawaru wam. 26 Mnoha maju ab was hawaryć i sudzić. Ale toj, katory pasłaŭ mianie, praŭdamoŭny jość, i ja, što pačuŭ ad jaho, toje hawaru na świecie. 27 I nie zrazumieli, što Ajcom swaim nazywaŭ Boha.
28 Dyk skazaŭ im Jezus: Kali ŭźnimiecie Syna čaławiečaha, tady paznajecie, što ja jość, i ja sam ad siabie ničoha nia čyniŭ, ale jak nawučyš mianie Ajciec, toje hawaru. 29 I toj, katory mianie pasłaŭ, sa mnoju jość, i nie astawiŭ mianie adnaho, bo ja, što jamu padabajecca, zaŭsiody čyniŭ. 30 Kali jon hetaje hawaryŭ, mnohija ŭwieryli ŭ jaho.
31 Dyk kazaŭ Jezus da tych žydoŭ, katoryja ŭwieryli ŭ jaho: Kali wy wytrywajecie ŭ mowie majej, sapraŭdy budziecie maimi wučniami, 32 i paznajecie praŭdu, a praŭda was zrobić wolnymi. 33 Adkazali jamu: My patomtswa Abrahama i nikomu nikoli nia słužyli; jak-ža ty kažaš: "Budziecie wolnymi"? 34 Adkazaŭ im Jezus: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, što kožny, chto čynić hrech, jość słuhoju hrechu. 35 Słuha-ž nie astajecca ŭ domie nawieki, a syn astajecca nawieki. 36 Dyk kali was Syn zrobić wolnymi, budziecie sapraŭdy wolnymi.
37 ja wiedaŭ, što wy syny Abrahama; ale wy šukajecie mianie zabić, bo mowa maja nia prymajecca ŭ was. 38 Ja hawaru, što widzieŭ u Ajca majho, a wy robicie, što widzieli ŭ ajca wašaha. 39 Adkazali i skazali jamu: Ajciec naš jość Abraham. Skazaŭ im jezus: kali wy syny Abrahama, čyniecie ŭčynki Abrahamawy. 40 Ciapier-ža wy šukajecie zabić mianie, čaławieka, katory skazaŭ wam praŭdu, jakuju pačuŭ ad Boha; hetaha Abraham nia čyniŭ.
41 Wy čynicio ŭčynki Ajca wašaha. Jany-ž skazali jamu: My z čužałostwa nie radzilisia; my adnaho ajca majem, Boha. 42 Dyk skazaŭ im Jezus: Kali-b Boh byŭ wašym Ajcom, wy lubili-b mianie. Bo ja z Boha wyjšaŭ i pryjšoŭ; bo ja nie ad siabie samoha pryjšoŭ, ale jon mianie pasłaŭ. 43 Čamu wy nie razumiejecie majej hutarki? Bo wy nia možacie słuchać mowy majej.
44 Wy jość z ajca djabła i chočacie čynić pažadańni ajca wašaha. Jon čaławiekalubcam byŭ ad pačatku i nie ŭstajaŭ u praŭdzie, bo niama ŭ im praŭdy. Kali haworyć iłžu, z ułasnaha haworyć, bo jon łhun i ajciec jaje. 45 Kali-ž ja kažu praŭdu, wy nia wierycie mnie. 46 Chto z dakaža ŭ-wa mnie hrech? Kali ja wam praŭdu kažu, čamu wy mnie nia wierycie? 47 Chto jość z Boha, słuchaje słoŭ Božych. Dziela taho wy nia słuchajecie, što wy nia jość z Boha.
48 Dyk adkazali žydy i skazali jamu: Ci-ž my nia dobra kažam, što ty samaranin i djabła maješ? 49 Adkazaŭ Jezus: Ja djabła nia maju, ale pawažaju Ajca majho, a wy mianie źniewažajecie. 50 Ale ja nia šukaju swajej sławy; jość, chto šukaje i sudzić. 51 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, kali chto zachawaje mowu maju, śmierci nia ŭbača nawieki. 52 Dyk skazali žydy: Ciapier my paznali, što ty djabła maješ. Abraham pamior i praroki, a ty kažaš: "Kali chto zachawaje mowu maju, nie pakaštuje śmierci nawieki". 53 Niaŭžo ty bolšy za ajca našaha Abarahma, katory pamior? I praroki paŭmirali; kim ty sam siabie robiš?
54 adkazaŭ jezus: kali ja sam siabie słaŭlu, sława maja ništo. Jość Ajciec moj, katory sławić mianie, ab katorym wy kažacie, što jon Boh waš, 55 i wy nia paznali jaho. Ale ja jaho znaju, i kali-b ja skazaŭ, što jaho nia znaju, budu padobnym da was łhunom. Ale ja znaju jaho, i mowu jahonu zachoŭwaju. 56 Abraham, ajciec waš, rad byŭ, kab ubačyć dzień moj; jon ubačyŭ i ŭściešyŭsia. 57 Dyk skazali da jaho žydy: Piaćdziesiat hadoŭ jašče nia maješ i ty Abrahama bačyŭ? 58 Skazaŭ im Jezus: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, pierš čym Abraham staŭsia, ja jość. 59 Dyk chwacili kamieńni, kab kidać u jaho, Jezus-ža skryŭsia i wyjšaŭ z światyni.
6 Kali-b Jezus skazaŭ: "puściecie jaje" — to narušyŭ-by prawa Majsieja, jakoje zahadywała kamienawać čužałožnic; kali-b skazaŭ: "Zakamianujcie" — to narušyŭ-by prawa rymskaje, jakoje zabaraniała karać śmierciaj biaz zhody pradstaŭnika rymskaj ułady (Poncyja Piłata).
7 Pawodle prawa, zaprysiahnutyja świedki, jakija świedčyli prociŭ asudžanaha, pawinny byli pieršyja kinuć kamieńni ŭ jaho.
9 Adkaz Jezusa papsuŭ usie płany staršych i jany pieršyja pačynajuć uciakać, majučy, widać, niačystaje sumleńnie. Swaim adkazam jezus nie narušyŭ ani prawa Majsieja, ani prawa rymskaha.
11 Chrystus nie asudžaje asoby hrešnicy, jakaja, widać, žaleła za swoj hrech, ale zahadywaje jej bolej nie hrašyć i asudžaje jaje hrech.
12 Jezus jość światłom świetu praz swajo bostwa, łasku i nawuku. Žydy na świata Šatroŭ ładzili aświatlańnie światyni i pachody sa świetačami. Jezus swaju nawuku ab światle nawiazwaje da hetaj ceremonii.
13 Žydy, wystupajučy prociŭ Jezusa, paklikajucca časta na praŭnuju padstawu St. Zakonu (Dt. 17, 6 i 19, 15), što tolki paświedčańnie dwuch abo troch świedak zasłuhoŭwaje na wieru, dyk kali Jezus adzin haworyć (świedčyć) sam ab sabie, jahonyja słowy nie zasłuhoŭwajuć na wieru. Jezus adnak užo raniej hawaryŭ, što ab im świedčyć Ajciec niabiesny i Jan Chryściciel (Jan 5, 33, 36).
14 Jezus, jak Syn Božy, katory wyjšaŭ ad Ajca, zasłuhoŭwaje na wieru.
15 "Pawodle cieła" h. zn. pawodle wonkawaha, źwierchniaha wyhladu. Chrystus nikoha nia sudzić pawodle wonkawaha wyhladu dyj ciapier jon nia pryjšoŭ, kab sudzić świet, ale kab zbawić jaho (Jan 3, 17).
16 "Kali-ž ja sudžu" h. zn. u wyniatkowych wypadkach užo ciapier.
18 Ajciec daje paświedčańnie tak-ža pry pomačy cudaŭ, jakija čyniŭ Jezus.
21 Tut Chrystus kaža, što idzie na muku, a potym da nieba (hł. Jan 7, 34).
22 U hetych sławach wyjaŭlajecca ŭsia złość i nienawiść žydoŭ da Chrysta.
23 "Wy znizu" h. zn. wy z ziamli i razumiejecie paziamnomu i dziela hetaha nia možacie ŭzyjści da nieba nawat dumkaj.
24 Pa sławach: "što ja jość" treba dadać: Mesyjaš, Syn Božy.
25 "Pačatak" h. zn. spradwieku isnujučy Syn Božy, toj, ad katoraha ŭsio pachodzić.
28 "Kali ŭźnimiecie" na kryžy, tady paznajecie, što ja jość Mesyjaš, Syn Božy.
30 Mnohija ŭwieryli ŭ jaho, ale tolki časowa.
32 Jezus kaža, što "praŭda zrobić wolnymi" ad hrachoŭ, a žydy hetyja słowy datasawali da niawoli narodna-palityčnaj.
33 Heta była niapraŭda, bo žydy słužyli inšym narodam i byli pad jarmom ehipcyjanaŭ, assyryjcaŭ, babiłoncaŭ, hrekaŭ i ŭ toj čas rymlan.
35 Niawolnik nia maje prawa da spadčyny, a syn maje.
38 Duchowym ajcom žydoŭ jość djabał, jak heta widać nižej z radka 44.
44 Djabał nia wytrywaŭ u praŭdzie, ale adpaŭ ad Boha i jość Ajcom usialakaha hrechu, niapraŭdy i iłžy, bo ŭsio heta ad jaho pachodzić.
46 Dakazać u Chryscie hrech nichto nia moh, nawat, jak pabačym dalej, na sudzie.
48 heta byli słowy poŭnyja złości i źniawahi dla Jezusa.
50 Chrystus nia šukaje sławy dla siabie, jon hatoŭ ciarpieć i źniawahi. Boh Ajciec sam dbaje ab sławu swajho Syna i sudzić tych, što jaho źniewažajuć.
51 "Śmierci" duchowaje praz asudžeńnie wiečnaje.
52 Žydy zrazumieli ab śmierci fizyčnaj.
56 Abraham u adchłańni z abjawy Božaj ubačyŭ dzień ("čas") Mesyjaša i ŭściešyŭsia i dyk i wy pawinny ciešycca.
57 Abraham pamior blizu 2 tysiačy hadoŭ pierad Nar. Chrysta.
58 Treba tut źwiarnuć uawahu na słowy: "staŭsia" i "jość". Abraham staŭsia, h. zn. mieŭ pačatak, a Chrystus zaŭsiody jość, bo isnawańnie jahonaje zaŭsiody ciapierašniaje, wiečnaje, biez pačatku i kanca. Słoŭ "ja jość, katory jość" užywaje i Boh Ajciec, kali źjaŭlajecca Majsieju ŭ haručym kuście na pustyni (Eks. 3, 14).
Raździeł 9[правіць]
1 I prachodziačy Jezus uhledzieŭ čaławieka ślapoha ad naradžeńnia. 2 I spytalisia ŭ jaho wučni jahony: Rabbi, chto sahrašyŭ, jon, ci baćki jahony, što ślapym naradziŭsia? 3 Adkazaŭ Jezus: Ani jon nie sahrašyŭ, ani baćki jahony, ale kab wyjawilisia ŭ im čyny Božyja. 4 Mnie treba čynić čyny taho, katory pasłaŭ mianie, pakul dzień; nadychodzić noč, kali nichto nia moža čynić. 5 Pakul ja na świecie, ja jość światło świetu. 6 Skazaŭšy hetaje, jon plunuŭ na ziamlu i zrabiŭ z śliny bałota i pamazaŭ bałotam wočy jahony 7 i skazaŭ jamu: idzi, umyjsia ŭ sadžałcy Siłoe (što tłumačycca "Pasłany"). Dyk joje pajšoŭ i ŭmyŭsia, i pryjšoŭ widziučy.
8 Dyk susiedzi i tyja, što jaho pierad tym bačyli, što byŭ žabrakom, kazali: Ci nia toj heta, što siadzieŭ i žabrawaŭ? Adny kazali: Što heta toj; 9 a druhija: Nie, ale da jaho padobny. Jon-ža kazaŭ: što heta ja. 10 Dyk kazali jamu: jak-ža adčynilisia tabie wočy? 11 Jon adkazaŭ: Toj čaławiek, katory zawiecca Jezus, zrabiŭ bałota i pamazaŭ maje wočy i skazaŭ mnie: "idzi da sadžałki Siłoe i ŭmyjsia". I ja pajšoŭ, i ŭmyŭsia, i widžu. 12 I skazali jamu: Dzie jon? Skazaŭ: nia wiedaju.
13 Prywiali taho, što byŭ ślapym, da faryzejaŭ. 14 A była subota, kali Jezus zrabiŭ bałota i adčyniŭ wočy jahony. 15 Dyk iznoŭ pytalisia ŭ jaho faryzei, jak staŭ widzieć? Jon-ža skazaŭ im: Bałota pałažyŭ mnie na wočy, i ja ŭmyŭsia, i widžu. 16 Dyk kazali niekatoryja z faryzejaŭ: Nie ad Boha hety čaławiek, što nie zachoŭwaje suboty. Druhija-ž kazali: Jak moža čaławiek hrešny čynić hetyja znaki? I była sprečka pamiž imi. 17 Dyk skazali iznoŭ ślapomu: Ty što kažaš ab tym, što adčyniŭ twaje wočy? Jon-ža skazaŭ: Što heta prarok.
18 Dyk nia wieryli žydy ab im, što jon byŭ ślapy i staŭ widzieć, pakul nie paklikali baćkoŭ taho, što staŭ widzieć, 19 i spytalisia ŭ ich, kažučy: Heta waš syn, ab katorym wy kažacie, što ślapym naradziŭsia? Dyk jak-ža ciapier widzić? 20 Adkazali im baćki jahony i skazali: My wiedajem, što heta naš syn i što ślapym naradziŭsia; 21 ale jak ciapier widzieć, nia wiedajem; abo chto adčyniŭ wočy jahony, my nia wiedajem. U samoha pytajcie, jon maje hady, niachaj sam ab sabie haworyć. 22 Heta skazali baćki jahony, bo bajalisia žydoŭ; bo žydy ŭžo byli zmowiŭšysia, što kali-b chto pryznaŭ jaho za Chrysta, kab byŭ wyłučany z bažnicy. 23 Dziela hetaha baćki jahony skazali: što maje hady, u samoha pytajcie.
24 Dyk paklikali iznoŭ taho čaławieka, što byŭ ślapym, i skazali jamu: Daj sławu Bohu. My wiedajem, što toj čaławiek jość hrešny. 25 Jon-ža skazaŭ im: Ci jon hrešny, nia wiedaju; adno wiedaju, što ja byŭ ślapy, ciapier widžu. 26 Dyk skazali jamu: Što jon tabie zrabiŭ? Jak adčyniŭ tabie wočy? 27 Adkazaŭ im: Ja wam užo skazaŭ i wy čuli, našto iznoŭ chočacie čuć? Ci i wy chočacie stacca jahonymi wučniami? 28 Jany-ž złajali jaho i skazali: Ty budź jahonym wučniem, a my wučni Majsieja. 29 My wiedajem, što da Majsieja hawaryŭ Boh, a hetaha nia wiedajem, adkul jon. 30 Adkazaŭ toj čaławiek i skazaŭ im: Heta bo dziŭna, što wy nia wiedajecie, adkul jon, a jon adčyniŭ wočy maje. 31 A my wiedajem, što hrešnych Boh nia słuchaje; ale kali chto jość pakłońnikam Božym i čynić jahonu wolu, taho wysłuchoŭwaje. 32 Ad wieku nia čuwać było, kab chto adčyniŭ wočy ślepanarodžanaha. 33 Kali-b jon nia byŭ ad Boha, nia moh-by ničoha ŭčynić. 34 Jany adkazali i skazali jamu: U hrachoch ty ŭwieś naradziŭsia i ty nas wučyš? I wykinuli jaho proč.
35 Pačuŭ jezus, što jaho wykinuli proč, i znajšoŭšy jaho, skazaŭ jamu: Ty wieryš u Syna Božaha? 36 adkazaŭ toj i skazaŭ: Chto jon, Panie, kab mnie wieryć u jaho? 37 I skazaŭ jamu Jezus: I bačyŭ ty taho, i toj, što haworyć z taboju, heta jon. 38 Jon-ža skazaŭ: Wieru, Panie. I ŭpaŭšy, pakłaniŭsia jamu.
39 I skazaŭ Jezus: Na sud ja pryjšoŭ na hety świet, kab tyja, što nia widziać, widzieli, a tyja, što widziać, stalisia ślapymi. 40 I pačuli niekatoryja z faryzejaŭ, jakija byli z im, i skazali jamu: Niaŭžo i my ślapyja? 41 Skazaŭ im Jezus: Kali-b wy byli ślapyja, to nia mieli-b hrachu, ale ciapier wy kažacie: "što widzim". Hrech waš astajecca.
2 Prakanańni tahačasnych žydoŭ kožnaje niaščaście spatykała čaławieka za jahony hrachi abo za hrachi baćkoŭ.
4 Tut "dzień" Chrystowaha ziamnoha žyćcia, a "noč" jahonaj muki i śmierci.
12 U žydoŭ za prastupak wyłučali z bažnicy na 30-60 dzion — i heta byŭ praklon mały (nidduj), a kali heta nie pamahała, dyk na prastupnika kidali praklon wialiki (cherem) na cełaje žyćcio.
24 "Daj sławu Bohu" značyć: Dziela Boha skažy praŭdu. Ale žydy tut-ža padsoŭwajuć dumku, što Chrystus jość hrešnikam, značyć, niahodnym čaławiekam.
30 Kali adčyniŭ wočy, značyć, jon ad Boha.
36 Hrešnych Boh nie wysłuchoŭwaje, ale ci zaŭsiody? Woś-ža wysłuchoŭwaje tady, kali čaławiek hrešny molicca za swoj nawarot, ale kali Boh pradbačyć, što dadzienaja im łaska paciahnie hrešnaha da dobraha žyćcia.
38 Dobry Jezus adniaŭ ad jaho nia tolki ślepatu cieła, ale i dušy i abdaryŭ jaho wieraj.
39 Chrystus pryjšoŭ "na sud", h. zn. kab padać ludziam dziŭnyja sudžeńni i pastanowy Božyja, jakija wyjaŭlajucca ŭ tym, što ślapyja (niawiernyja i pahanie) widziać h. zn. stanowiacca wierujučymi, a wierujučyja (žydy) stajucca ślapymi i niawiernymi.
41 Kali-b žydy nia wiedali ničoha ab Chryście ("byli ślapymi"), jany nia mielib hrachu, ale kali jany mieli stolki praroctwaŭ i cudaŭ, nie astajucca biez hrachu.
Raździeł 10[правіць]
1 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam: Chto nie ŭwachodzić praz dźwiery ŭ aŭčarniu awiečak, ale ŭłazić kudojuś, toj złodziej i razbojnik; 2 a chto ŭwachodzić praz dźwiery, jość pastyram awiečak. 3 Jamu prydźwiernik adčyniaje, i awiečki słuchajuć jahonaha hołasu, i jon zawie swaje awiečki paimienna i wywodzić ich. 4 I wypuščajučy swaje awiečki, idzie pierad imi, a awiečki iduć za im, bo znajuć hołas jahony. 5 Za čužym nia iduć, ale ŭciakajuć ad jaho, bo nia znajuć hołasu čužych.
6 hetuju prypowieść skazaŭ im Jezus. Jany-ž nie zrazumieli, što im hawaryŭ. 7 Dyk iznoŭ skazaŭ im Jezus: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, što ja jość dźwiery awiečak. 8 Usie, skolki ich prychodziła, jość zładziei i razbojniki; i nia słuchali ich awiečki. 9 Ja jość dźwiery. Kali chto praz mianie ŭwojdzie, budzie zbaŭleny; i ŭwojdzie i wyjdzie i znojdzie pašu.
10 Złodziej prychodzić adno tolki, kab kraści, i zabiwać, i hubić. Ja pryjšoŭ, kab mieli žyćcio i dastatniej mieli. 11 Ja jość dobry pastyr. Dobry pastyr žyćcio daje za awiečki swaje. 12 A najmit i toj, što nia jość pastyram, katoraha awiečki nie swaje, bačyć nadychodziačaha waŭka, i kidaje awiečki i ŭciakaje, a woŭk chwataje i razhaniaje awiečki. 13 Najmit-ža ŭciakaje, bo jon najmit i jon nia rupicca ab awiečkach. 14 Ja jość pastyr dobry, i znaju maje, i maje mianie znajuć; 15 jak znaje mianie Ajciec, i ja znaju Ajca. I ja žyćcio majo kładu za awiečki maje. 16 I inšyja awiečki maju, jakija nia jość z hetaj aŭčarni; i tyja treba mnie prywieści, i buduć słuchać hołasu majho, i staniecca adna aŭčarnia i adzin pastyr.
17 Dziela taho lubić mianie Ajciec, što ja kładu žyćcio majo, kab iznoŭ jaho ŭziać. 18 Nichto jaho nie adyjmaje ad mianie, ale ja sam ad siabie kładu jaho. I maju ŭładu pałažyć jaho, i maju ŭładu iznoŭ ŭziać jaho; hety zahad atrymaŭ ja ad Ajca majho.
19 Paŭstaŭ iznoŭ spor pamiž žydami dziela hetych mowaŭ. 20 Mnohija-ž z ich kazali: Jon djabelstwa maje i šaleje, što wy słuchajecie jaho? 21 Druhija kazali: Hetyja słowy nia jość taho, chto maje djabelstwa; ci-ž djabał moža adčyniać wočy ślapych?
22 I nadyjšło paświačeńnie światyni ŭ Jeruzalimie, i była zima. 23 I chadziŭ Jezus u światyni, u prysienku Sałamona. 24 Dyk abstupili jaho žydy i kazali jamu: Dakul-ža budzieš mučyć dušu našu? Kali ty Chrystus, skažy nam adkryta. 25 Adkazaŭ im Jezus: Ja hawaru wam, a wy nia wierycie. Čyny, jakija ja čyniu ŭ imia Ajca majho, jany dajuć paświedčańnie aba mnie; 26 ale wy nia wierycie, bo wy nie z maich awiečak. 27 Mai awiečki słuchajuć hołasu majho, i ja znaju ich, i jany iduć za mnoju. 28 I ja daju im žyćcio wiečnaje, i nia zhinuć nawieki, i nichto ich nia wyrwie z ruki majej. 29 Toje, što daŭ mnie Ajciec moj, jość bolšaje za ŭsio, i nichto nia moža wyrwać z ruki Ajca majho. 30 Ja i Ajciec adno jość.
31 Dyk žydy chwacili kamieńni, kab zakamienawać jaho. 32 Adkazaŭ im Jezus: Mnoha dobrych čynaŭ pakazaŭ ja wam z Ajca majho, dziela jakoha z hetych čynaŭ wy mianie kamianujecie? 33 Adkazali jamu žydy: Ci-ž u wašym zakonie nie napisana: "što ja skazaŭ: wy jość bahi"? (Ps. 81, 60). 35 Kali tych nazwaŭ bahami, da katorych była skirawana mowa Božaja — a Pisańnie nia moža być narušana 36 to katoraha Ajciec paświaciŭ i pasłaŭ na świet, wy kažacie: "Što ty bluźniš", zatym što ja skazaŭ: Ja jość Syn Božy? 37 Kali ja nia čyniŭ čynaŭ Ajca majho, nia wiercie mnie; 38 a kali čyniŭ, to kali-b mnie wy nie chacieli wieryć, wiercie čynam, kab wy paznali i wieryli, što Ajciec u mnie jość, a ja ŭ Ajcu.
39 Dyk staralisia ŭziać jaho, i wyjšaŭ z ruk ich.
40 I adyjšoŭ iznoŭ za Jardan na toje miesca, dzie pierš Jan chryściŭ, i tam astaŭsia. 41 I mnohija prychodzili da jaho, i kazali: Što Jan-to nia ŭčyniŭ niwodnaha znaku, 42 ale ŭsio, što Jan skazaŭ ab im, była praŭda. I mnohija ŭwieryli ŭ jaho.
3 U Palestynie i ciapier awiečkam dajuć "imiony", tak jak u nas bolšaj žywiole.
4 U Palestynie i naahuł na ŭschodzie pastyr idzie pierad awiečkami, a nie zzadu (jak u nas). Awiečki tamaka znajuć hołas pastyra i biahuć za im. Heta sapraŭdy abraz dobraha pastyra!
6 Značeńnie hetaj prypowieści takoje: faryzei, jakija wyłučyli z bažnicy taho azdaroŭlenaha ślapoha — heta tyja zładziei i razbojniki, jakija ŭleźli ŭ aŭčarniu Božuju, kab hrabić i niščyć, a Chrystus jość tym dobrym pastyram, za jakim iduć awiečki.
7 Chrystus jość dźwiarami, praz jakija ŭwachodzicca da awiec.
8 Usie faryzei i knižniki byli hetymi zładziejami i razbojnikami, jakija siabie tolki šukali i nia dbali pra awiečki, a nawat škodzili im, udzieržywajučy ich ad waładarstwa Božaha.
13 Chrystus jość dobry pastyr, a faryzei — heta najmity, jakija šukajuć tolki swajho dabra, a nia dbajuć ad narod (awiečki), a waŭki — heta tyja, što napadajuć na duchowaje dabro bližnich (wiera, abyčajnaść).
16 Hetaj aŭčarniaj byŭ śpiarša Izrailski narod, spasiarod katoraha Jezus wybraŭ pieršyja awiečki da swajej stady; ale aproč hetaj aŭčarni jość mnoha inšych narodaŭ, jakija treba prywieści da adzinaj aŭčarni Chrystowaj praz wieru i łasku. Hetaj adzinaj aŭčarniaj Chrystowaj jość Kaścioł Katalicki.
Chrystus u hetych sławach: " i staniecca adna aŭčarnia i adzin pastyr" nia wučyć, što niekali, pry kancy świetu, usie ludzi nawiernucca da jaho, a tolki wučyć, što hety praŭdziwy jahony Kaścioł (aŭčarnia) budzie adzin, paŭsiudny i dastupny dla ŭsich narodaŭ. Chrystus na inšym miescy kaža, što pry kancy świetu buduć wialikija praśledy (Mt. 24, 21 — 22; Mk. 13, 19 — 20).
22 Žydy štohod u śniežni abchodzili pamiać paświačeńnia nowaj światyni, zbudawanaj u 165 h. pierad Nar. Chrysta. Abchodzili praz 8 dzion, jak i świata Šatroŭ.
23 Światynia, a lepš kažučy, jaje dwaryščy, byli akružany budyninaj na staŭpach (kalumnach), taja budynina (kalumnada) dzialiłasia na čaści, zwanyja prysienkami.
25 Chrystus užo ab hetym kazaŭ (hł. Jan 5, 32 — 33; 7, 38).
29 Chrystus kaža tut ab swajej natury Božaj, jakuju atrymaŭ ad Ajca. Reč hetaja jość sapraŭdy bolšaja za ŭsio.
30 Boh Ajciec i Syn Božy majuć adnu naturu, choć roźniacca asobami. Heta było wyraznaje wyjaŭleńnie Chrystom swajho bostwa, hetak zrazumieli i žydy i zatym chwacili kamieńni, kab zakamienawać jaho.
34 Dziela taho, što žydy chacieli zakamienawać Chrysta niby za bluźnierstwa ("što ty, budučy čaławiekam, čyniš siabie samoha Boham"). Chrystus adkazwaje, što jon nie padlahaje hetaj kary, bo ŭ psalmie (81, 6) Boh nazywaje bahami sudździaŭ, katorym pradkazwaje karu za ich hrachi.
36 Chrystus tut kaža: kali sudździ zawucca ŭ św. Pisańni bahami, zatym što zastupajuć Boha na sudździoŭskim pasadzie, to tymbolej jon moža nazwać siabie Synam Božym, bo "Ajciec jość u im, a jon u Ajcu".
39 Jezus wyjšaŭ z ruk ich, bo jašče nie nadyjšła časina jahonaj śmierci.
Raździeł 11[правіць]
1 Byŭ-ža adzin chwory Łazar z Betanii, z miastečka Maryi i jejnaj siastry Marty. 2 (A Maryja była taja, što namaściła Pana alejkam i wycierła nohi jaho swaimi wałasami, katory brat Łazar chwareŭ). 3 Dyk pasłali siostry jahony da jaho, kažučy: Panie, woś toj, kaho ty lubiš, chwareje. 4 A Jezus pačuŭšy, skazaŭ im: Chwaroba heta nia jość na śmierć, ale na sławu Božuju, kab byŭ prasłaŭleny praz jaje Syn Božy. 5 Jezus-ža lubiŭ Martu i jejnuju siastru Maryju i Łazara. 6 Dyk kali pačuŭ, što chwareje, tady-to prabyŭ u tym-ža miescy dwa dni, 7 i paśla hetaha skazaŭ wučniam swaim: idziom iznoŭ u Judeju. 8 Skazali jamu wučni: Rabbi, ciapier šukali ciabie žydy, kab zakamienawać, a ty iznoŭ tudy idzieš? 9 Adkazaŭ Jezus: Ci-ž nie dwanaccać hadzin dnia? Kali chto chodzić udzień, nia ŭdarycca, bo widzić światło hetaha świetu; 10 kali-ž chodzić unačy, udarycca, bo niama ŭ im światła.
11 Skazaŭ hetaje i potym pramowiŭ da ich: Łazar, naš pryjaciel, śpić, ale ja idu, kab zbudzić jaho zo snu. 12 Dyk skazali jahony wučni: Panie, kali śpić, budzie zdaroŭ. 13 Kazaŭ-ža Jezus ab śmierci jahonaj, a jany dumali, što kazaŭ ab spańni snom. 14 Dyk tady jezus skazaŭ im adkryta: Łazar pamior; 15 i ja rad dziela was, zatym što tam nia byŭ, kab wy wieryli. Ale idziom da jaho. 16 I skazaŭ Tamaš, katory zawiecca Dydymus, da wučniaŭ: Idziom i my, kab pamierci z im.
17 Dyk pryjšoŭ Jezus i znajšoŭ jaho ŭžo čatyry dni lažačym u hrobie. 18 (Była-ž Betanija blizka Jeruzalimu, adlehła kala piatnaccaci stadyjaŭ). 19 A mnohija z žydoŭ byli pryjšoŭšy da Marty i Maryi, kab ich paciašać pa ichnym bracie.
20 Dyk Marta, jak pačuła, što idzie Jezus, pieraniała jaho, a Maryja siadzieła doma. 21 I skazała Marta da Jezusa: Panie, kali-b ty byŭ tut, nie pamior-by brat moj; 22 ale i ciapier ja wiedaju, što čaho-tolki paprosiš u Boha, daść tabie Boh. 23 Skazaŭ jej Jezus: Ja jość ŭskrašeńnie i žyćcio: chto wieryć u mianie, kali-b i pamior, žyć budzie; 26 a kožny, chto žywie i wieryć u mianie, nie pamre nawieki. Wieryš u hetaje? 27 Skazała jamu: Tak, Panie, ja ŭwieryła, što ty jość Chrystus, Syn Boha žywoha, katory pryjšoŭ na hety świet.
28 I skazaŭšy hetaje pajšła i ciškom paklikała swaju siastru Maryju, kažučy: Wučyciel jość tut i kliča ciabie. 29 Jana, jak pačuła, skorańka ŭstała i pryjšła da jaho. 30 Bo Jezus jašče byŭ nia pryjšoŭšy ŭ miastečka, ale byŭ jašče na tym miescy, dzie jaho pieraniała Marta. 31 Dyk žydy, jakija byli z joju ŭ domie i paciešali jaje, kali ŭbačyli Maryju, što jana skorańka ŭstała i wyjšła, pajšli za jeju, kažučy: što idzie da hrobu, kab tam płakać. 32 A Maryja, kali pryjšła, dzie byŭ Jezus, ubačyŭšy jaho, upała da noh jahonych i skazała jamu: Panie, kali-b ty byŭ tut, nie pamior-by brat moj. 33 Jezus-ža, jak ubačyŭ jaje płačučuju i žydoŭ, jakija pryjšli z joju, płačučych, razzławaŭsia ŭ dušy i parušyŭsia sam u sabie, 34 i skazaŭ: Dzie wy jaho pałažyli? Skazali jamu: Panie, pajdzi i pahladzi. 35 I zapłakaŭ Jezus. 36 A žydy skazali: Woś jak lubiŭ jaho! 37 Niekatoryja-ž z ich skazali: Ci nia moh-by jon, što adčyniŭ wočy ślepanarodžanaha, zrabić, kab nie pamior hety?
38 A Jezus, razzławaŭšysia iznoŭ sam u sabie, pryjšoŭ da mahiły; była-ž piačera i byŭ na jej pałožany kamień. 39 Skazaŭ Jezus: Adyjmiecie kamień. Skazała jamu Marta, siastra taho, što byŭ pamioršy: Panie, užo čuć ad jaho, bo jamu čaćwierty dzień. 40 Skazaŭ jej Jezus: Ci-ž ja tabie nie kazaŭ, što kali budzieš wieryć, ubačyš sławu Božuju? 41 Dyk adniali kamień. A Jezus, uźniaŭšy ŭharu wočy, skazaŭ: Ojča, dziakuju tabie, što ty pačuŭ mianie. 42 Ja-ž wiedaju, što ty zaŭsiody wysłuchoŭwaješ mianie, ale ja skazaŭ dziela narodu, katory nawakoł staić, kab wieryli, što ty mianie pasłaŭ. 43 Skazaŭšy hetaje, kryknuŭ mocnym hołasam: Łazar, wyjdzi z hrobu! 44 I zaraz wyjšaŭ, katory byŭ pamioršy, źwiazany pa rukach i nahach pałotnami, a twar jahony byŭ abwiazany chustaju. Skazaŭ im Jezus: Raźwiažecie jaho i puściecie iści.
45 Dyk mnohija z žydoŭ, što byli pryjšoŭšy da Maryi i Marty i ŭbačyŭšy, što ŭčyniŭ Jezus, uwieryli ŭ jaho. 46 Niekatoryja-ž z ich pajšli da faryzejaŭ i skazali im, što ŭčyniŭ Jezus.
47 Dyk sabrali archiświatary i faryzei Radu i kazali: što nam rabić, bo hety čaławiek mnoha znakaŭ čynić. 48 Kali jaho pakiniem tak, usie ŭwierać u jaho; i pryjduć rymlanie i zabiaruć naša miesca i narod. 49 A adzin z ich, na imia Kaifaš, budučy archiświataram taho hodu, skazaŭ im: Wy ničoha nia wiedajecie 50 i nie razumiejecie, što lepš dla was, kab adzin čaławiek pamior za narod i kab uwieś narod nia zhinuŭ. 51 Hetaje-ž jon nie skazaŭ sam ad sabie, ale budučy archiświataram taho hodu, praročyŭ, što Jezus maje pamierci za narod; 52 i nia tolki za narod, ale kab synoŭ Božych, jakija byli paraskidanyja, sabrać u wadno. 53 Dyk ad hetaha dnia nadumalisia zabić jaho.
54 Dyk Jezus užo nie chadziŭ jaŭna pamiž žydoŭ, ale pajšoŭ u kraj blizka pustyni, u horad, jaki zawiecca Efrem, i tam prabywaŭ z swaimi wučniami.
55 Była-ž blizka žydoŭskaja Pascha. I pryjšli mnohija z kraju ŭ Jeruzalim pierad Paschaj, kab paświacić siabie samych. 56 Dyk šukali Jezusa i hawaryli pamiž saboju, stojučy ŭ światyni: što wy dumajecie, što jon nia pryjšoŭ na światočny dzień?
57 A archiświatary i faryzei wydali zahad, kali-b chto dawiedaŭsia, dzie jon jość, kab daŭ znać — kab uziać jaho.
48 Siabry Sanhedrynu bajacca tut, kab narod nie abwiaściŭ Chrystusa swaim waładarom, z čaho skarystalib rymlanie i nakinulib narodu jašče bolšuju niawolu. Ale heta bajaźń Sanhedrynu była krywadušnaja, bo Jezus nia imknuŭsia da stwareńnia ziamnoje dziaržawy, urešcie faryzei sami nienawidzieli rymlan i chacieli skinuć ich jarmo.
49 Kaifaš byŭ archiświataram praz 17 hadoŭ (ad 18 da 36 pa Nar. Chr.) i jak archiświatar, kirawaŭ naradami Sanhedrynu. Naležaŭ jon da sekty sadukiejaŭ. Słoŭ "taho hodu" nia treba razumieć, što Kaifaš tolki ŭ tym hodzie byŭ archiświataram, ale taho hodu, kali Jezus byŭ zamučany.
55 "Kab paświacić siabie samych" h. zn. kab rytualna ačyścicca, bo tolki takim "čystym", nieapahanienym žydom možna było brać učaście ŭ światkawańni Paschi. A jak niekatoryja ačyščeńni wymahali daŭžejšaha času, dyk niekatoryja žydy prychodzili ŭ Jeruzalim za tydzień abo i bolej napierad.
2 Hł. Łk. 10, 39.
9 — 10 Hetymi sławami Chrystus daje paznać swaim wučniam, što dla jaho jašče świecić dzień žyćcia i noč śmierci jašče nie nadyjšła, zatym moža, nie ŭdaryŭšysia ab žydoŭskuju złość, iści ŭ Judeju.
15 Na prośbu siostraŭ treba było-b Łazara azdarawić, a tady cud nia byŭ-by taki niazwyčajny i widawočny dla ŭsich.
18 15 stadyjaŭ — heta kala 3 kłm.
24 Žydy wieryli ŭ uskrasieńnie ŭmierłych (Hijob 19, 25; Ez. 37; Dn. 12, 2).
26 Chto wieryć u Chrysta i pawodle hetaj wiery žywie, toj nie spaznaje wiečnaje śmierci ŭ piekle. Hetaj wiery žadaje Chrystus ad Marty.
35 Płakaŭ Jezus, pawodle ewanelijaŭ, dwa razy: nad Jeruzalimam i nad hrobam swajho pryjaciela Łazara.
38 Piačera hetaja, dzie byŭ hrob Łazara, isnuje pa siańniašni dzień kala Betanii (ciapier "elAzarije").
42 Z hetych słoŭ widać, što Jezus chacieŭ, kab hety cud byŭ dokazam jahonaha boskaha pasłanstwa.
44 U žydoŭ chawali biaz truny, a tolki ŭkručwali niabožčyka ŭ pałotny i abwiazwali šyrokimi taśmami.
Raździeł 12[правіць]
1 Dyk Jezus na šeść dzion pierad Paschaj pryjšoŭ u Betaniju, dzie byŭ pamioršy Łazar, katoraha ŭskrasiŭ Jezus. 2 I tam nahatowili jamu wiačeru i Marta pasłuhawała, a Łazar byŭ adnym z siadziačych z im za stałom. 3 Maryja-ž uziała funt darahoha špikanardowaha alejku i namaściła nohi Jezusa, i wycierła nohi jaho swaimi wałasami; i napoŭnŭsia dom pacham alejku.
4 Dyk skazaŭ adzin z wučniaŭ jahonych, Judaš Iskaryjot, katory mieŭ jaho wydać: 5 čamu hetaha alejku nie pradali za trysta dynaraŭ i nie dali ŭbohim? 6 Jon-ža skazaŭ heta nie zatym, što jamu rupiła ab ubohich, ale što byŭ złodziej i, majučy skarbonku, nasiŭ toje, što kidali. 7 Jezus-ža skazaŭ: Astaŭ jaje, kab jana zachawała hetaje na dzień maich pachowin. 8 Bo ŭbohich wy zaŭsiody majecie z saboju, a mianie nie zaŭsiody majecie.
9 Dyk dawiedałasia wialikaja hramada z žydoŭ, što jon tam jość, i pryjšli, nia tolki dziela Jezusa, ale kab pabačyć Łazara, katoraha jon uskrasiŭ z umierłych. 10 I nadumalisia staršyja duchoŭnyja, kab i Łazara zabić, 11 bo mnohija z žydoŭ dziela jaho adychodzili i wieryli ŭ Jezusa.
12 Na zaŭtry-ž wialikaja hramada, jakaja była pryjšoŭšy na światočny dzień, pačuŭšy, što Jezus pryjšoŭ u Jeruzalim, 13 nabrali palmowych halinak i wyjšli nasustrač jamu i kryčali: Hosanna, bahasłaŭleny, katory idzie ŭ imia Pana, karol Izraila! 14 I znajšoŭ Jezus oślika, i sieŭ na jaho, jak jość napisana: 15 "Nia bojsia, dačka Syjonskaja! Woś karol twoj jedzie, siedziačy na žerabiaci aślicy".
16 Wučni jahony śpiarša nie razumieli hetaha, ale kali Jezus byŭ prasłaŭleny, tady uspomnili jany, što heta było napisana ab im i što jany heta zrabili jamu. 17 A hramada, jakaja była z im, kali jon wyklikaŭ Łazara z hrobu i ŭskrasiŭ jaho z umierłych, dawała paświedčańnie; 18 zatym i wyjšła jamu nasustreč hramada, što jon učyniŭ hety znak. 19 Dyk faryzei hawaryli pamiž saboju: Bačycie, što my ničoha nie paradzim. Woś uwieś świet pajšoŭ za im.
20 Byli-ž niekatoryja pahanie z tych, što byli pryjšoŭšy, kab addać pakłon u dzień światočny. 21 Dyk jany padyjšli da Filipa, katory byŭ z Betsajdy Halilejskaj, i prasili jaho, kažučy: Pryjšła časina, kab prasłaŭleny Syn čaławiečy. 24 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, kali pšaničnaje ziernie, upaŭšy ŭ ziamlu, nie zamre, jano samo astaniecca; a kali zamre, prynosić wialiki płod. 25 Chto lubić swajo žyćcio, zahubić jaho, a chto nienawidzić žyćcio sywio na hetym świecie, toj bieraže jaho na žyćcio wiečnaje. 26 Kali chto mnie słužyć, niachaj idzie za mnoju i dzie ja jość, tam i słuha moj budzie; kali chto mnie budzie słužyć, taho ŭšanuje Ajciec moj.
27 Ciapier duša maja ŭstrywožana, i što mnie skazać? Ojčy, zbaŭ mianie ad hetaj časiny! Ale dziela hetaha ja pryjšoŭ na hetuju časinu. 28 Ojča, prasłaŭ imia twajo! I pryjšoŭ z nieba hołas: I prasławiŭ, i jašče prasławiŭ. 29 Dyk hramada, jakaja stajała i čuła, kazała, što zahrymieła; druhija kazali: Anieł hawaryŭ da jaho. 30 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ: Nia dziela mianie pryjšoŭ hety hołas, ale dziela was. 31 Ciapier jość sud świetu; ciapier kniaź hetaha świetu budzie wykinuty proč. 32 A ja, kali budu padniaty ad ziamli, usio paciahnu da siabie. 33 Hetaje-ž jon kazaŭ, pakazwajučy, jakoju śmierciaj mieŭ pamierci.
34 Adkazała jamu hramada: My čuli z zakonu, što Chrystus trywaje nawieki, jakža-ž ty kažaš: "Treba, kab byŭ padniaty Syn čaławiečy?" Chto hety Syn čaławiečy? 35 I skazaŭ jezus: jašče na karotki čas jość światło pamiž wami. Chadziecie, pakul majecie światło, kab was ciemra nie aharnuła; a chto chodzić u ciemry, nia wiedaje, kudy idzie. 36 Pakul majecie światło, wiercie ŭ światło, kab wy byli synami światła.
Hetaje skazaŭ Jezus i adyjšoŭ i skryŭsia ad ich.
37 Choć-ža hetulki ŭčyniŭ pierad imi znakaŭ, jany nia wieryli ŭ jaho; 38 kab spoŭniłasia wola Izaija, praroka (53, 1), jakuju jon skazaŭ: "Panie, chto pawieryŭ čutamu ad nas i ruka Pana, kamu jana abjaŭlena? 39 Dziela taho nie mahli wieryć, što jašče skazaŭ Izaij (6, 9 — 10): 40 "Aślapiŭ wočy ich i zrabiŭ ćwiordym serca ich, kab nia widzieli wačyma i nie razumieli sercam, i nawiarnulisia, i ja azdarawiŭ-by ich". 41 Hetaje skazaŭ Izaij, kali widzieŭ sławu jaho i hawaryŭ ab im. 42 Adnak-ža i z staršych mnohija ŭwieryli ŭ jaho, ale dziela faryzejaŭ nie pryznawalisia, kab nia być wykinutymi z bažnicy. 43 Bo ŭźlubili sławu ludzkuju bolej, čym sławu Božuju.
44 Jezus-ža zaklikaŭ i kazaŭ: Chto wieryć u mianie, jon nia ŭ mianie wieryć, ale ŭ taho, katory pasłaŭ mianie, 45 i chto mianie bačyć, bačyć taho, katory pasłaŭ mianie. 46 Ja, światło, pryjšoŭ na świet, kab kožny, chto wieryć u mianie, nie prabywaŭ u ciemry. 47 I kali-b chto prabywaŭ u ciemry. 47 I kali-b chto pačuŭ słowy maje i nie biaroh, ja nia sudžu jaho; bo ja nia pryjšoŭ, kab sudzić świet, ale kab zbawić świet. 48 Chto pahardžaje mnoju i nia pryjmaje słoŭ maich, chto-b jaho sudziŭ: mowa, jakuju ja hawaryŭ, jana budzie sudzić jaho ŭ apošni dzień. 49 Bo ja nie z samoha siabie hawaryŭ, ale Ajciec, katory pasłaŭ mianie, jon mnie daŭ zahad, što ja maju kazać i što hawaryć. 50 I ja wiedaju, što zahad jahony jość žyćcio wiečnaje. Dyk toje, što ja hawaru, hawaru tak, jak skazaŭ mnie Ajciec.
2 Nahatowili wiačeru ŭ domie Symona Prakažanaha (Mt. 26, 6).
6 Judaš nasiŭ achwiary, jakija ludzi dawali dla Jezusa i jahonych wučniaŭ. Z hetych achwiar Judaš braŭ dla siabie.
13 Hł. Mt. 21, 9.
20 Pahanami nazywalisia ŭ św. Pisańni takža ludzi, jakija nie pachodzili z Izrailskaha narodu, ale pryniali Majsiejewy Zakon — abo całkom (prozelity), abo častkowa. Takija ludzi prychodzili ŭ Jeruzalim, kab razam z žydami światkawać Paschu i inšyja świata.
24 Adno ziernie, kinutaje ŭ rallu, prynosić mnoha ziarniat, taksama i Jezus praz śmierć swaju prynios dla ŭsich wialiki płod zbaŭleńnia.
25 Hł. Mt. 10, 39.
35 Chrystus nazywaje tut siabie światłom i kaža, što ŭžo koratka budzie pamiž ludźmi. Ciemra aznačaje tut krywadušnaść ludzkuju i hrech.
36 Wiedajučy ab namierach staršych, kab uziać jaho, Jezus nanač wychodzić z Jeruzalimu i načuje abo ŭ Betanii, abo na Aliŭnaj hare, bo časina muki jahonaj jašče nia pryjšła.
47 Pieršy raz pryjšoŭšy na hety świet, Chrystus nia sudziŭ świetu, ale zbawiŭ jaho. Na sud pryjdzie druhi raz, pry kancy świetu.
Raździeł 13[правіць]
II ČAŚĆ. APOŠNIJA DNI JEZUSA CHRYSTA NA ZIAMLI, JAHONY MUKI, ŚMIERĆ I ŬSKRASIEŃNIE[правіць]
1 Pierad światočnym dniom Paschi, Jezus, wiedajučy, što pryjšła jaho časina, kab pierajści z hetaha świetu da Ajca, uźlubiŭšy swaich, jakija byli na świecie, da kanca ich uźlubiŭ. 2 I pawiačeraŭšy, kali ŭžo djabał ułažyŭ u serca Judaša Symonawaha Iskaryjota, kab wydać jaho, 3 jon, wiedajučy, što ŭsio addaŭ jamu Ajciec u ruki, i što ad Boha wyjšaŭ i da Boha idzie, 4 ustaŭ ad wiačery, źniaŭ swaju wopratku, i ŭziaŭšy ručnik, padpierazaŭsia. 5 Potym naliŭ wady ŭ misu i pačaŭ myć nohi wučniaŭ i wycirać ručnikom, jakim byŭ padpierazaŭšysia.
6 Dyk pryjšoŭ da Symona Piatra. I skazaŭ jamu Piotr: Panie, ty mnie nohi myješ? 7 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jamu: Što ja rablu, ty ciapier nia wiedaješ, ale dawiedajeśsia potym. 8 Skazaŭ jamu Piotr: Nia budzieš myć mnie noh nawieki. Adkazaŭ jamu Jezus: Kali nie abmyju ciabie, nia budzieš mieć čaści sa mnoju. 9 Skazaŭ jamu Symon Piotr: nia tolki nohi maje, ale i ruki, i haławu. 10 Skazaŭ jamu Jezus: Chto abmyty, toj nie patrabuje, adno tolki kab nohi abmyć, ale jon uwieś čysty. I wy čystyja, ale nia ŭsie. 11 Bo jon wiedaŭ, chto heta byŭ, chto jaho mieŭ wydać; dziela taho skazaŭ: Wy nia ŭsie čystyja.
12 Dyk paśla taho, jak abmyŭ nohi ich i ŭzłažyŭ swaju wopratku, jon, sieŭšy iznoŭ za stoł, skazaŭ: Wiedajecie, što ja wam zrabiŭ? 13 Wy mianie zawiecio: "Wučyciel" i "Panie", i dobra kažacie, bo ja jość. 14 Dyk kali ja, Pan i Wučyciel, abmyju nohi wašyja, i wy pawinny adzin druhoa abmywać nohi. 15 Bo ja daŭ wam prykład, kab, jak ja wam zrabiŭ, tak i wy rabili. 16 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, słuha nia jość bolšy za pana swajho, ani pasłaniec nia jość bolšy za taho, chto pasłaŭ jaho. 17 Kali heta wiedajecie, bahasłaŭleny budziecie, kali hetaje budziecie rabić.
18 Nie ab usich was kažu. Ja wiedaju, kaho ja wybraŭ, ale kab spoŭniłasia Pisańnie: "Chto jeść sa mnoju chleb, padymie prociŭ mianie piatu swaju" (Ps. 40, 10). 19 Kažu wam ciapier, pierš čym staniecca, kab, kali staniecca, wy wieryli, što ja jość. 20 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, chto pryjmaje, kali-b ja pasłaŭ kaho, mianie pryjmaje; a chto mianie pryjmaje, pryjmaje taho, chto pasłaŭ mianie.
21 Skazaŭšy hetaje, Jezus ustrywožyŭsia ducham i paświedčyŭ i skazaŭ: Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, što adzin z was wydaść mianie. 22 Dyk spahlanuli wučni adzin na druhoha, niapeŭnyja, ab kim haworyć. 23 A byŭ adzin z jahonych wučniaŭ, katoraha lubiŭ jezus, abapioršysia na ŭłońni Jezusa. 24 Dyk hetamu kiŭnuŭ Symon Piotr i skazaŭ jamu: Chto heta, ab katorym jon haworyć? 25 I toj, abapioršysia na hrudziach Jezusa, skazaŭ jamu: Panie, chto heta? 26 Adkazaŭ Jezus: Heta toj, kamu ja padam pamočany chleb. I pamačyŭšy chleb, daŭ Judzie Symonawamu Iskaryjotu. 27 I paśla kuska ŭwajšoŭ u jaho djabał. I skazaŭ jamu Jezus: što robiš, rabi chutčej. 28 A hetaha nichto z siadziačych nie zrazumieŭ, da kaho skazaŭ jamu. 29 Bo niekatoryja dumali dziela taho, što Juda mieŭ skarbonku, što Jezus skazaŭ jamu: Kupi taho, čaho nam patreba na dzień światočny; abo, kab daŭ niešta ŭbohim. 30 Dyk jon, uziaŭšy kusok, zaraz-ža wyjšaŭ. A była noč.
31 kali-ž jon wyjšaŭ, skazaŭ Jezus: Ciapier prasłaŭleny jość Syn čaławiečy i Boh jość prasłaŭleny ŭ im. 32 Kali Boh jość prasłaŭleny ŭ im, to i Boh prasławić jaho ŭ sabie samym, i zaraz-ža prasławić jaho.
33 Synočki, jašče krychu ja jość z wami; budziecie šukać mianie, i jak ja skazaŭ žydom: "Kudy ja idu, wy nia možacie pryjści", i wam ciapier kažu.
34 Prykazańnie nowaje daju wam, kab wy lubili adzin druhoha; tak jak ja was uzlubiŭ, kab i wy lubili adzin druhoha. 35 Pa hetym paznajuć usie, što wy maje wučni, kali budziecie mieć luboŭ adzin da druhoha.
36 Skazaŭ jamu Symon Piotr: Panie, kudy ty idzieš? Adkazaŭ Jezus: Kudy ja idu, ty ciapier nia možaš iści za mnoju, ale pojdzieš potym. 37 Skazaŭ jamu Piotr: čamu nie mahu iści za taboju ciapier? Ja žyćcio swajo pałažu za ciabie. 38 Adkazaŭ jamu Jezus: Ty žyćcio swajo za mianie pałožyš? Sapraŭdy kažu tabie, nie zapiaje piewień, jak ty trejčy adračeśsia ad mianie.
1 "Da kanca ŭźlubiŭ" h. zn. da kanca swajho ziamnoha žyćcia i da apošnich hranic swajej lubowi.
8 "Nia budzieš mieć čaści sa mnoju" h. zn. nia budzieš učaśnikam majej łaski i majho waładarstwa, nia budzieš naležać da mianie.
10 Pierad paschalnaj wiačeraj učaśniki wiačery mylisia, dyk apostały byli čystyja i im treba było tolki nohi pamyć, bo pryjšli bosymi. Chrystus hetamu abradu prydaje duchowaje značeńnie: apostały mieli łasku ŭświačajučuju ŭsie (byli čystymi), aproč Judaša, katory praz zdradu Boha-čaławieka hetu łasku straciŭ.
14 Abmyćciom noh Jezus nawučyŭ nas pakory i zaachwociŭ da ŭsłuhi bližnim.
19 Heta značyć, kab pawieryli, "što ja jość" Mesyjaš.
23 Heta byŭ Jan apostał, aŭtar hetaj ewanelii.
26 Padańnie chleba, pamočanaha ŭ jakoj strawie, było znakam łaski i prychilnaści. Adnak Judaš i hetu łasku adkidaje.
30 Z hetych słoŭ św. Jana wyhladaje, što Judaš nia byŭ pry ŭstanaŭleńni św. Eŭcharystyi i kamunii nie pryniaŭ.
31 Muka była dla Je. Chrysta darohaj da prasłaŭleńnia, a praz Chrysta i dla Boha samoha.
34 Prykazańnie lubowi było i ŭ St. Zakonie (Lew. 19, 18), ale jano adnasiłasia tolki dla pryjacielaŭ i blizkich pa wiery i narodnaści, a Chrystus zahadywaje lubić usich, nawat worahaŭ. Heta ŭžo było nowaje prykazańnie. Hetaja luboŭ da ŭsich ludziej pawinna być u kožnaha sapraŭdnaha chryścijanina, kožnaha wučnia Chrysta.
36 Chrystus tut pradkazwaje Piatru ŭ ahulnych rysach mučanickuju śmierć.
Raździeł 14[правіць]
1 Niachaj nia trywožycca serca wašaje. Wierycie ŭ Boha i ŭ mianie wiercie. 2 U domie Ajca majho pamiaškańniaŭ mnoha. Kali-b inakš, to ja skazaŭ-by wam, bo idu pryhatowić wam miesca. 3 A kali adyjdu i pryhatuju wam miesca, iznoŭ pryjdu i waźmu was da siabie, kab, dzie ja, tam i wy byli.
4 I kudy ja idu, wiedajecie, i darohu wiedajecie. 5 Skazaŭ jamu Tamaš: Panie, my nia wiedajem, kudy ty idzieš, i jak-ža možam wiedać darohu? 6 Skazaŭ jamu Jezus: Ja jość daroha i praŭda i žyćcio; nichto nia prychodzić da Ajca, jak tolki praz mianie. 7 Kali b wy mianie paznali, paŭniejž paznali-b i Ajca majho; i ad hetaha času wy paznajecie jaho i wy bačyli jaho.
8 Skazaŭ jamu Filip: Panie, pakažy nam Ajca i chwacić nam. 9 Skazaŭ jamu Jezus: Hetulki času ja z wami i wy nie paznali mianie? Filipie, chto bačyć mianie, toj bačyć i Ajca. Jak-ža ty kažaš: "Pakažy nam Ajca"? 10 Ci nia wierycie, što ja ŭ Ajcu, a Ajciec u-wa mnie jość? Słowy, jakija ja wam hawaru, nie ad samoha siabie hawaru, ale Ajciec, katory u-wa mnie prabywaje, jon čynić čyny. 11 Ci nia wierycie, što ja ŭ Ajcu, a Ajciec jość u-wa mnie? Prynamsia dziela samych čynaŭ wiercie.
12 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, chto wieryć u mianie, čyny, jakija ja čyniŭ, i jon budzie čynić, i bolšyja za hetyja budzie čynić, bo ja idu da Ajca. 13 I čaho-kolečy budziecie prasić Ajca ŭ imia majo, toje ŭčyniu, kab byŭ prasłaŭleny Ajciec u Synie. 14 Kali čaho budziecie prasić mianie ŭ imia majo, toje ŭčyniu.
15 Kali wy mianie lubicie, zachoŭwajcie maje prykazańni; 16 a ja budu prasić Ajca, i jon daść wam inšaha Paciašyciela, kab prabywaŭ z wami nawieki — 17 Ducha praŭdy, katoraha świet nia moža pryniać, bo nia widzić jaho i nia znaje jaho. Ale wy paznajecie jaho, bo jon z wami budzie prabywać i ŭ was budzie.
18 Nie pakinu was siratami, pryjdu da was. 19 Jašče krychu i świet užo nia ŭbačyć mianie; a wy mianie budziecie bačyć, bo ja žywu i wy budziecie žyć. 20 U toj dzień wy paznajecie, što ja jość u Ajcu maim, a wy ŭ mnie, i ja ŭ was. 21 Chto maje majo prykazańnie i zachoŭwaje jaho, heta toj, chto lubić mianie. A chto mianie lubić, budzie ŭzlubleny Ajcom maim, i ja budu lubić jaho i abjalu jamu samoha siabie. 22 Skazaŭ jamu Juda, nia toj Iskaryjot: Panie, što stałasia, što ty maješ abjawicca nam, a nia świetu? 23 Adkazaŭ Jezus i skazaŭ jamu: Kali chto lubić mianie, budzie zachoŭwać mowu maju, i Ajciec moj uzlubić jaho, i pryjdziem da jaho i zrobim u jaho pamieškańnie. 24 Chto nia lubić mianie, nie zachoŭwaje mowaŭ maich. A mowa, jakuju wy čuli, nia jość maja, ale taho, chto pasłaŭ mianie, Ajca.
25 Hetaje ja wam skazaŭ, prabywajučy ŭ was. 26 Paciašyciel-ža, Duch światy, katoraha pašle Ajciec u imia majo, jon was nawučyć usiaho i prypomnić wam usio, što-kolečy ja wam skazaŭ.
27 Supakoj pakidaju wam, supakoj moj daju wam; nia tak jak świet daje, ja wam daju. Niachaj nia trywožycca serca wašaje i nie baicca. 28 Wy čuli, što ja wam skazaŭ: "Adychodžu i prychodžu da was". Kali-b wy lubili mianie, peŭnie ciešylisia-b, što idu da Ajca, bo Ajciec bolšy za mianie. 29 I ciapier ja skazaŭ wam pierš čym staniecca, kab, kali staniecca, wy wieryli. 30 Užo niamnoha budu z wami hawaryć, bo idzie kniaź hetaha świetu, a ŭ mnie jon ničoha nia maje, 31 ale kab świet paznaŭ, što ja lublu Ajca i jak mnie daŭ zahad Ajciec, tak čyniŭ. Ustańcie, pojdziem adhetul.
4 Darohaj da chwały niabiesnaj była dla Chrysta muka, a darohaj dla wučniaŭ — prykład jahony.
6 Chrystus jość darohaj da Ajca niabiesnaha praz nawuku, łasku i sposaby zbaŭleńnia (sakramenty); Chrystus jość praŭdaj, bo jon Boh praŭdziwy, žarało ŭsiakaj praŭdy; Chrystus jość žyćciom, bo daje ludziam žyćcio pryrodnaje i nadpryrodnaje.
7 Wučni, znajučy Syna, znajuć i ahladajuć Ajca, bo Ajciec jość u Synie, a Syn u Ajcy.
10 Syn Božy i Ajciec (i Duch św.) stanowiać adno ŭ swajej natury, ale roźniacca pamiž saboju asobami. Dziela supolnaści natury Božaj usie try asoby prabywajuć uzajemna ŭ sabie.
12 Wučni Chrystusa buduć čynić wonkawa jašče bolšyja cudy, čym dahetul sam Chrystus, a heta mocaj, dadzienaj im Chrystom.
16 — 17 Paciašyciel — heta Duch św. Jon, jak Duch, budzie prabywać niawidoma z wučniami Chrysta; jon, jak Duch praŭdy, uścieraže wučniaŭ ad usiakich pamyłak u sprawie wiery.
20 "U toj dzień" — heta zn. paśla ŭskrasieńnia Chrysta i Zychodu Ducha św.
22 Heta byŭ Juda Tadeuš, brat Jakuba Mienšaha.
23 Duša miłaśnika Božaha jość sialibaj usiaja Trojcy św.: Ajca i Syna i Ducha św.
27 "Supakoj" aznačaje tut paŭnatu ŭsialakaha duchowaha dabra i łaskaŭ Božych, a tak-ža spakojnaść dušy wa ŭsiakich žyćciowych praciŭnaściach i spakušeńniach.
28 Boh Ajciec jość bolšy za Chrysta, jak čaławieka — i ab hetaj natury čaławiečaj Chrystus haworyć, kali kaža, što adyjdzie da Ajca.
30 "Kniaź hetaha świetu" — heta djabał, jaki nadychodzić, pamiž inšym, i ŭ asobie Judaša Iskaryjota, dušu katoraha apanawaŭ.
"U mnie jon ničoha nia maje" — h. zn. djabał nia maje nijakaha prawa da Chrysta. Djabał maje, z dapuščeńnia Božaha, prawa tolki da ludziej hrešnych.
31 Chrystus zaklikaje apostałaŭ pryhatawacca da wychadu z wiačernika, ale wiadzie z imi jašče doŭhuju hutarku, jak heta zwyčajna bywaje pry rastawańni z darahimi asobami.
Raździeł 15[правіць]
1 Ja jość praŭdziwy winahradny ŭščep, a Ajciec moj ziemlarob. 2 Usiakuju halinku, jakaja nie prynosić u mnie płodu, jon adsiače jaje; usiakuju, jakaja prynosić płod, jon ačyścić jaje, kab bolš pryniasła płodu. 3 Wy ŭžo čystyja dziela mowy, jakuju ja hawaryŭ wam. 4 Prabywajcie ŭ mnie, a ja ŭ was. Jak halinka nia moža prynieści płodu sama z siabie, kali nia budzie prabywać u winahradnym uščepie, tak i wy, kali nia budziecie prabywać u mnie.
5 Ja jość winahradny ŭščep, a wy halinki. Chto prabywaje ŭ mnie, a ja ŭ im, toj prynosić mnoha płodu, bo biez mianie ničoha nia možacie čynić. 6 Kali-b chto nie prabywaŭ u mnie, budzie wykinuty proč jak halinka; i zsochnie, i padbiaruć jaje, i kinuć u wahoń, i zharyć. 7 Kali budziecie prabywać u mnie i słowy maje buduć u was prabywać, čaho-kolečy zachočacie, paprosicie, i staniecca wam. 8 U hetym jość prasłaŭleny Ajciec moj, kab wy prynosili najbolej płodu i stalisia maimi wučniami.
9 Jak mianie ŭzlubiŭ Ajciec, i ja was uzlubiŭ. Prabywajcie ŭ lubowi majej. 10 Kali budziecie zachoŭwać maje prykazańni, budziecie prabywać u majej lubowi; tak jak i ja zachawaŭ prykazańni Ajca majho i prabywaju ŭ jaho lubowi. 11 hetaje ja wam skazaŭ, kab radaść maja była ŭ was i radaść wašaja była poŭnaja.
12 Hetaje jość majo prykazańnie, kab wy lubili adzin druhoha, tak jak ja was uzlubiŭ. 13 Nichto nia maje bolšaj lubowi za tuju, kali chto kładzie žyćcio swajo za pryjacielaŭ swaich. 14 Wy jość maje pryjacieli, kali budziecie čynić toje, što ja wam zahadywaju. 15 Ja ŭžo nia budu nazywać was słuhami, bo słuha nia wiedaje, što čynić pan jahony; a ja nazwaŭ was pryjacielami, bo ŭsio, što-kolečy čuŭ ad Ajca majho, abwiaściŭ wam. 16 Nia wy mianie wybrali, ale ja was wybraŭ i pastawiŭ was, kab išli i pryniasli płod, i kab płod waš prabywaŭ; kab, čaho-kolečy wy paprosicie Ajca ŭ imia majo, daŭ wam. 17 heta zahadywaju wam, kab wy lubili adzin druhoha.
18 Kali świet was nienawidzić, wiedajcie, što mianie pierš za was mieŭ u nienawiści. 19 Kali-b wy byli z świetu, świet lubiŭ-by, što było jahonaje; a jak wy nia jość z świetu, ale ja was wybraŭ z świetu, dziela hetaha świet was nienawidzić. 20 Pomnicie mowu maju, jakuju ja wam skazaŭ: "Słuha nia jość bolšy za pana swajho". Kali mianie praśledawali, i was buduć praśledawać; kali zachawali maju mowu, i wašu buduć zachoŭwać. 21 Ale ŭsio hetaje jany buduć rabić wam dziela imieni majho, bo nia znajuć taho, chto pasłaŭ mianie. 22 Kali-b ja nia pryjšoŭ i nie hawaryŭ im, jany nia mieli-b hrachu; ale ciapier nia majuć apraŭdańnia z swajho harchu. 23 Chto mianie nienawidzić, toj i Ajca majho nienawidzić. 24 Kali-b ja ŭ ich nia ŭčyniŭ čynaŭ, jakich nichto inšy nia ŭčyniŭ, jany nia mieli-b hrachu; ale ciapier i bačyli i źnienawidzieli i mianie i Ajca majho. 25 Ale kab spoŭniłasia mowa, jakaja jość napisana ŭ zakonie ich: što jany mieli ŭ nienawiści mianie biaz pryčyny (Ps. 68, 5).
26 Kali-ž pryjdzie Paciašyciel, katoraha ja pašlu wam ad Ajca, Ducha praŭdy, katory ad Ajca pachodzić, jon budzie dawać paświedčańnie aba mnie. 27 I wy budziecie dawać paświedčańnie, bo wy sa mnoju jość ad pačatku.
1 U hetaj pramowie Chrysta možna adroźnić try častki: 1) patreba ciaśniejšaj łučnaści z Chrystom (r. 1 — 8); 2) heta łučnaść nawiazwajecca praz luboŭ (r. 9 — 17); 3) świet budzie praśledawać wučniaŭ Chrysta (r. 18 i nast.).
Jak ziemlarob kładzie swaje starańni kala raślin, tak Boh kala ludziej.
2 Chto nia prynosić pładoŭ (dobrych čynaŭ), ad taho za karu Boh adnimaje łasku ŭświačeńnia i łučnaść z Chrystom; a chto karystaje z łaskaŭ učynkowych, taho Boh ačyščaje ad drobnych prastupkaŭ, kab prynios jašče bolšy płod świataści.
4 Tut i ŭ dalejšych radkoch idzie hutarka ab prabywańni Chrysta ŭ dušy čaławieka praz łasku i luboŭ.
Jak winahradny ŭščep daje žyćcio, sok i płodnaść usim halinkam, tak i Chrystus daje hetakuju moc swaim wučniam i naśladoŭnikam.
5 Biez supracoŭnictwa Božaha čaławiek ničoha nia moža zrabić ani ŭ pryrodnym paradku žyćcia, ani ŭ nadpryrodnym. Usia jaho praca i dziejnaść zaležyć ad supracoŭnictwa z im Boha.
12 Prykazańnie lubowi jość źmiestam usich inšych prykazańniaŭ.
26 Duch św. pachodzić ad Ajca jak ad supolnaha pačatku (žarała) św. Trojcy, ale pachodzić jon tak-ža i ad Syna, bo Syn pasyłaje jaho ad Ajca (Jan 15, 26), a Ajciec pasyłaje jaho ŭ imia Syna (Jan 14, 26).
Raździeł 16[правіць]
1 Hetaje ja wam skazaŭ, kab wy nia horšylisia. 2 Wyłučać was z bažnicaŭ; ale prychodzić časina, što kožny, chto was zabiwaje, budzie dumać, što jon prysłužyŭsia Bohu. 3 I hetaje buduć rabić wam, zatym što nie paznali Ajca ani mianie. 4 Ale hetaje ja wam skazaŭ, kab, kali pryjdzie ich časina, wy ŭspomnili, što ja wam skazaŭ. 5 A hetaha spačatku ja wam nie hawaryŭ, bo byŭ z wami.
A ciapier idu da taho, katory pasłaŭ mianie, i nichto z was nia pytajecca ŭ mianie: "Kudy idzieš"? 6 Ale zatym, što ja wam hetaje skazaŭ, smutak napoŭniŭ serca wašaje. 7 Ale ja wam praŭdu kažu: Karysna dla was, kab ja adyjšoŭ. Bo kali nie adyjdu, Paciašyciel nia pryjdzie da was, kali-ž adyjdu, pašlu jaho da was. 8 A kali jon pryjdzie, dakaža świetu hrech i sprawiadliwaść i sud. 9 Hrech-to, bo nia ŭwieryli ŭ mianie; 10 a sprawiadliwaść, bo ja idu da Ajca i ŭžo nia ŭbačycie mianie; 11 sud-ža, bo kniaź hetaha świetu ŭžo asudžany.
12 Jašče mnoha maju wam hawaryć, ale ciapier nia možacie źnieści. 13 Kali-ž pryjdzie jon, Duch praŭdy, nawučyć was usiakaje praŭdy; bo nia budzie hawaryć sam ad siabie, ale budzie hawaryć što-kolečy pačuje, i što maje pryjści, abwieścić wam. 14 Jon prasławić mianie, bo z majho woźmie i wam abwieścić. 15 Usio, što-kolečy maje Ajciec, majo jość; dziela hetaha ja skazaŭ, što ŭ majho woźmie i wam abwieścić.
16 Krychu i ŭžo nia ŭbačycie mianie, i iznoŭ krychu i ŭbačycie mianie, što ja idu da Ajca. 17 Dyk hawaryli z wučniaŭ jahonych adzin da druhoha: Što heta takoje, što jon nam kaža: "krychu i nia ŭbačycie mianie" i "što ja idu da Ajca"? 18 I hawaryli: Što heta takoje, što kaža: "Krychu"? Nia wiedajem, što haworyć.
19 A Jezus paznaŭ, što chacieli ŭ jaho pytacca i skazaŭ im: "Krychu, i nia ŭbačycie mianie, i iznoŭ krychu i ŭbačycie mianie". 20 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, što budziecie płakać i hałasić wy, a świet budzie ciešycca; wy-ž budziecie smucicca, ale smutak waš u radaść źmienicca. 21 Žančyna, kali rodzić, smutak maje, što pryjšła jaje časina; ale kali narodzić dzicia, užo nia pomnić uciśnieńnia dziela radaści, što čaławiek na świet naradziŭsia. 22 Tak i wy ciapier-to smutak majecie, ale ja iznoŭ ubaču was, i budzie radawacca serca wašaje, i radaści wašaje nichto ad was nie adymie. 23 I ŭ toj dzień nia budziecie ŭ mianie ničoha pytacca. Sapraŭdy, sapraŭdy kažu wam, kali čaho budziecie prasić Ajca ŭ imia majo, daść wam. 24 Dahetul wy ničoha nie prasili ŭ imia majo. Prasiecie i atrymajecie, kab radaść wašaja była poŭnaja.
25 Hetaje ja wam hawaryŭ u prypowieściach. Nadychodzić časina, kali ŭžo nia ŭ prypowieściach budu hawaryć wam, ale jaŭna ab Ajcu abwiešču wam. 26 U toj dzień budziecie prasić u imia majo, i nie kažu wam, što ja budu prasić Ajca za was, 27 bo sam Ajciec lubić was, zatym što wy ŭzlubili mianie i ŭwieryli, što ja ad Boha wyjšaŭ. 28 Wyjšaŭ ja ad Ajca i pryjšoŭ na świet; iznoŭ pakidaju świet i idu da Ajca.
29 Skazali jamu wučni jahony: Woś ciapier jaŭna haworyš i nia kažaš nijakaj prypowieści. 30 Ciapier my znajem, što ty wiedaješ usio i nia treba tabie, kab chto pytaŭsia ŭ ciabie; dziela hetaha wierym, što ty ad Boha wyjšaŭ. 31 Adkazaŭ im Jezus: Wy ciapier wierycie? 32 Woś nadychodzić časina, i ŭžo nadyjšła, kab wy razsiejalisia kožny da swajho, a mianie samoha pakinuli; a ja nie adzin, bo sa mnoju jość Ajciec. 33 Heta ja wam skazaŭ, kab wy mieli supakoj u mnie. Na świecie budziecie mieć uciśnieńnie, ale budźcie adwažny, ja pieramoh świet.
5 U dalejšych radkoch Jezus haworyć: 1) što adychod jahony jość patrebny, kab Duch św. moh raźwić swaju dziejnaść (r. 5 — 15); 2) hety adychod Chrysta budzie karotki (r. 16 — 24); 3) apostały buduć ućwierdžany ŭ wiery, što Chrystus pachodzić ad Ajca (r. 25 — 33).
8 — 11 Duch św. dakaža świetu, što pa świetu jość hrech (bo nia ŭwieryli ŭ Chrysta); pa staranie Chrysta jość sprawiadliwaść (sprawiadliwy Chrystus adychodzić da Ajca ŭ nieba); što sud spadzie na djabła i jaho prychilnikaŭ (kniaź hetaha świetu ŭžo asudžany).
13 Duch św. haworyć toje, što pačuje ad Ajca i Syna, ad katorych pachodzić, a heta zatym što natura Božaja jość adna i supolnaja ŭsim trom asobam.
14 "Z majho woźmie" hetymi sławami Chrystus jašče raz adkrywaje, što Duch św. pachodzić i ad Syna (hł. Jan 14, 26). Pachodžańnie Ducha św. ad Ajca Jezus abjaŭlaje wyšej (Jan 15, 26).
15 Usio toje, što Ajciec maje, heta značyć, usia natura Božaja, jość ułasnaściaj tak-ža Syna, a z taho, što jość ułasnaściaj Syna, biare Duch św. Heta jašče adzin dokaz, što Duch św. pachodzić i ad Syna.
16 — 18 Chrystus haworyć tut ab swajej śmierci ("krychu i nia ŭbačycie mianie") i ab swaim uskrasieńni i ŭšeści ("i iznoŭ krychu i ŭbačycie mianie, što idu da Ajca").
20 Świet budzie wiesialicca z pryčyny śmierci Jezusa, a wučni ŭciešacca paśla ŭskrasieńnia Jezusa. Słowa "świet" aznačaje tut usio toje, što praciwicca Bohu i žadaje adwiaści ludziej ad Boha.
23 "Nia budziecie ničoha pytacca" ŭ sprawach, źwiazanych z "krychu".
31 — 32 Chrystus wiedaje, što niezadoŭha ich wiera akažacca słaboju.
Raździeł 17[правіць]
1 Hetaje hawaryŭ Jezus, i padniaŭšy wočy ŭ nieba, skazaŭ: Ojča, pryjšła časina, prasłaŭ Syn twajho, kab Syn twoj prasławiŭ ciabie; 2 jak ty daŭ jamu ŭładu nad usiakim ciełam, kab jon usim, kaho ty daŭ jamu daŭ žyćcio wiečnaje. 3 A heta jość žyćcio wiečnaje, kab paznali ciabie, adnaho Boha praŭdziwaha, i katoraha ty pasłaŭ, Jezusa Chrysta. 4 Ja ŭsławiŭ ciabie na ziamli, dakanaŭ sprawu, jakuju ty mnie daručyŭ zrabić. 5 A ciapier usłaŭ mianie ty, Ojča, u samoha siabie sławaju, jakuju ja mieŭ u ciabie pierš, čym świet byŭ.
6 Ja abwiaściŭ imia twajo ludziam, katorych ty mnie daŭ sa świetu. Jany byli twaje, i ty mnie daŭ ich, i jany zachawali mowu twaju. 7 Ciapier jany paznali, što ŭsio, što ty mnie daŭ, ad ciabie jość. 8 Bo słowy, katoryja ty mnie daŭ, ja daŭ im, i jany pryniali i paznali sapraŭdy, što ja ad ciabie wyjšaŭ, i ŭwieryli, što ty mianie pasłaŭ. 9 Ja za ich prašu; nie za świet prašu, ale za tych, katorych ty mnie daŭ, bo jany twaje; 10 i ŭsio majo — twajo jość, a twajo — majo jość, i ja ŭsłaŭleny ŭ ich. 11 I ja ŭžo nie na świecie, a ja da ciabie idu.
Ojča światy, zachawaj u imia twajo tych, katorych ty mnie daŭ, kab jany byli adno, jak i my. 12 Kali ja byŭ z imi, ja zachoŭwaŭ ich u imia twajo; tych što ty mnie daŭ, ja źbiaroh i nichto z ich nia zhinuŭ, adno syn zhinieńnia, kab spoŭniłasia Pisańnie. 13 Ciapier-ža da ciabie idu, a hawaru hetaje na świecie, kab jany mieli radaść swaju spoŭnienuju ŭ sabie samych. 14 Ja im daŭ mowu twaju, i świet mieŭ ich u nienawiści, bo jany nia jość sa świetu, tak jak i ja nia jość sa świetu. 15 Nie prašu, kab ty ŭziaŭ ich sa świetu, ale kab zachawaŭ ich ad złoha. 16 Jany nia jość sa świetu, tak jak i ja nia jość sa świetu. 17 Paświaci ich u praŭdzie; mowa twaja jość praŭda. 18 Tak jak ty mianie pasłaŭ na świet, i ja ich pasłaŭ na świet. 19 I za ich ja paświačaju samoha siabie, kab i jany byli paświačony ŭ praŭdzie.
20 A nia tolki za ich ja prašu, ale i za tych, katoryja praz ich słowa ŭwierać u mianie; 21 kab usie byli adno, tak jak ty, Ojča, u mnie, a ja ŭ tabie, kab i jany ŭ nas adno byli, kab uwieryŭ świet, što ty mianie pasłaŭ. 22 A ja daŭ im sławu, katoruju ty mnie daŭ, kab jany byli adno, tak jak i my jość adno; 23 ja ŭ ich, a ty ŭ mnie, kab jany byli daskanalnymi ŭ jednaści, i kab paznaŭ świet, što ty mianie pasłaŭ i ŭzlubiŭ ich, tak jak i mianie ŭzlubiŭ.
24 Ojča, chaču, kab dzie ja jość, byli sa mnoju i tyja, katorych ty mnie daŭ, kab jany widzieli sławu maju, jakuju ty mnie daŭ, bo ty ŭzlubiŭ mianie pierad zasnawańniem świetu. 25 Ojča sprawiadliwy, świet ciabie nie paznaŭ, a ja paznaŭ ciabie, i hetyja paznali, što ty mianie pasłaŭ. 26 I ja abwiaściŭ im imia twajo, i abwiaściŭ, kab luboŭ, jakoju ty ŭzlubiŭ mianie, u ich była, a ja ŭ ich.
U hetaj swajej archiświatarskaj malitwie Chrystus, Boh i čaławiek, zwaročwajecca ŭ hłybokich i prostych sławach da Ajca niabiesnaha i prosić: 1) dla siabie, jak čaławieka, taje sławy, jakuju maje Boh (1 — 5); 2) dla apostałaŭ — uświačeńnia i jednaści ŭ praŭdzie i nawucy Chrystowaj (6 — 19); 3) dla ŭsich chryścijan — złučnaści pamiž saboju i z Boham (20 — 23). Končyć malitwu zwarotam da Ajca, kab daŭ usim wybranym žyćcio wiečnaje.
1 "Pryjšła časina" muki, jakoju Jezus maje prasławić imia Božaje na ziamli.
2 "Nad usiakim ciełam" h. zn. nad usim čaławiectwam.
5 Chrystus prosić tut Ajca swajho, kab jahonu naturu ludzkuju padniaŭ da ŭčaśnictwa ŭ chwale, jakuju jon, jon Syn Božy, mieŭ u Ajca spradwieku.
11 U hetych sławach Chrystus prosić jednaści dla chryścijan, dyk usie dobryja chryścijanie pawinny imknucca da hetaj jednaści.
12 "Syn zhinieńnia" — heta Judaš.
15 Bo na świecie wučni patrebnyja dziela pašyreńnia ewanelii i waładarstwa Božaha.
21 Praz wieru, nadzieju i luboŭ ludzi łučacca mocnaj suwiaziaj pamiž saboju i Boham.
Raździeł 18[правіць]
1 Skazaŭšy hetaje, Jezus wyjšaŭ sa swaimi wučniami za ručaj Cedron, dzie byŭ sad, u katory ŭwajšoŭ sam i wučni jaho. 2 Wiedaŭ-ža i Judaš, katory wydawaŭ jaho, miesca, bo tam časta Jezus źbiraŭsia sa swaimi wučniami. 3 Dyk Judaš, uziaŭšy rotu i słuh ad archiświataraŭ i faryzejaŭ, pryjšoŭ tudy z łatarniami i świetačami i aružžam. 4 Jezus-ža, wiedajučy ŭsio, što mieła na jaho pryjści, wyjšaŭ i skazaŭ im: Kaho šukajecie? 5 Adkazali jamu: Jezusa Nazarenskaha. Skazaŭ im Jezus: Heta ja. Stajaŭ-ža z imi i Judaš, katory jaho wydawaŭ. 6 Dyk kali skazaŭ im: "Heta ja", jany adstupili nazad i ŭpali na ziamlu. 7 Dyk spytaŭsia ŭ ich iznoŭ: Kaho šukajecie? Jany-ž skazali: Jezusa Nazarenskaha. 8 Adkazaŭ Jezus: Ja skazaŭ wam, što heta ja; dyk kali mianie šukajecie, pazwolcie hetym adyjści. 9 Kab spoŭniłasia mowa, jakuju skazaŭ: što tych, katorych ty mnie daŭ, nie zahubiŭ z ich niwodnaha.
10 Dyk Symon Piotr, majučy mieč, wyniaŭ jaho i ŭdaryŭ słuhu archiświatara i adsiek jamu prawaje wucha. A imia słuhi było Malchus. 11 I skazaŭ Jezus Piatru: Ułažy mieč twoj u pochwu. Ci-ž ja nia budu pić taje čary, jakuju daŭ mnie Ajciec?
12 Dyk rota i rotny i słuhi žydoŭskija ŭziali Jezusa i źwiazali jaho. 13 I prywiali jaho pierš da Annaša, bo jon byŭ cieściem Kaifaša, jaki byŭ archiświataram taho hodu. 14 A heta byŭ Kaifaš, katory daŭ byŭ radu žydom: Što lepš, kab adzin čaławiek pamior za narod.
15 A išoŭ za Jezusam Symon Piotr i druhi wučań. Toj-ža wučań byŭ znajomy dla archiświatara i jon uwajšoŭ z Jezusam u dwaryšča archiświatara; 16 a Piotr stajaŭ la dźwiarej, wonki. Dyk wyjšaŭ druhi wučań, katory byŭ znajomy dla archiświatara, i skazaŭ prydźwiernicy i ŭwioŭ Piatra. 17 Dyk skazała Piatru prydźwiernaja słuha: Ci i ty nia z wučniaŭ hetaha čaławieka? Jon skazaŭ: Ja nie. 18 A stajali niawolniki i słuhi kala wuhloŭ, bo byŭ choład, i hrelisia; byŭ-ža z imi i Piotr, katory stajaŭ i hreŭsia.
19 Dyk archiświatar spytaŭsia ŭ Jezusa ab jahonych wučniach i ab jahonaj nawucy. 20 Adkazaŭ jamu Jezus: Ja jaŭna hawaryŭ świetu, ja zaŭsiody nawučaŭ u bažnicy i ŭ światyni, dzie źbirajucca ŭsie žydy, i ŭ skrytnaści nie hawaryŭ ničoha. 21 Što mianie pytaješ? Spytajsia ŭ tych, katoryja čuli, što ja im hawaryŭ. 22 Kali-ž jon skazaŭ hetaje, adzin z słuhaŭ, jaki tam stajaŭ, daŭ Jezusu na ščace, kažučy: Ty hetak adkazwaješ archiświataru? 23 Adkazaŭ jamu Jezus: Kali ja błaha skazaŭ, daj paświedčańnie ab błahim, a kali dobra, to našto mianie bješ? 24 I pasłaŭ jaho Annaš źwiazanaha da Kaifaša, archiświatara.
25 A Symon Piotr stajaŭ i hreŭsia. Dyk skazali jamu: Ci i ty nia z jahonych wučniaŭ? Jon adroksia i skazaŭ: Ja nie. 26 Skazaŭ jamu adzin z słuhaŭ archiświatara, swajak taho, jakomu Piotr adsiek wucha: Ci-ž ja nia bačyŭ ciabie ŭ sadzie z im? 27 Dyk iznoŭ adroksia Piotr. I zaraz-ža zapiajaŭ piewień.
28 Dyk prywiali Jezusa ad Kaifaša ŭ pretoryju. Była-ž ranica. I sami jany nie ŭwajšli ŭ pretoryju, kab nie zaniačyścicca, ale kab mahli jeści Paschu. 29 Dyk Piłat wyjšaŭ da ich wonki i skazaŭ: Jakoje abwinawačańnie prynosicie na hetaha čaławieka? 30 Jany adkazali i skazali jamu: Kali-b jon nia byŭ złačynca, my nia wydali-b jaho tabie. 31 Dyk skazaŭ im Piłat: Waźmiecie jaho wy i pawodle wašaha zakonu asudziecie jaho. A žydy skazali jamu: Nam nia možna nikoha zabiwać. 32 Kab spoŭniłasia mowa Jezusa, jakuju jon skazaŭ, aznačajučy, jakoju śmierciaj mieŭ pamierci.
33 Dyk Piłat uwajšoŭ iznoŭ u pretoryju i paklikaŭ Jezusa i skazaŭ jamu: Ty karol žydoŭski? 34 Adkazaŭ Jezus: Ty hetaje haworyš ad samoha siabie, ci druhija tabie skazali aba mnie? 35 Adkazaŭ Piłat: Ci ja žyd? Twoj narod i archiświatary wydali ciabie mnie; što ty zrabiŭ? 36 Adkazaŭ Jezus: Karaleŭstwa majo nia jość z hetaha świetu. Kali-b karaleŭstwa majo było z hetaha świetu, to słuhi maje peŭnie-ž bilisia-b, kab ja nia byŭ wydany žydom. Ciapier-ža karaleŭstwa majo nia jość adhetul. 37 I skazaŭ jamu Piłat: Dyk ty karol? Adkazaŭ Jezus: Ty kažaš, što ja karol. Ja na toje naradziŭsia i na toje pryjšoŭ na świet, kab daŭ paświedčańnie praŭdzie. Kožny, chto jość z praŭdy, słuchaje hołasu majho. 38 Skazaŭ jamu Piłat: Što heta praŭda?
I skazaŭšy hetaje, wyjšaŭ iznoŭ da žydoŭ i skazaŭ im: Ja nie znachodžu ŭ im nijakaje winy. 39 Jość-ža ŭ was zwyčaj, kab ja adnaho puščaŭ wam na Paschu: dyk chočacie, pušču wam karala žydoŭskaha? 40 Ale zakryčali iznoŭ usie, kažučy: Nie jaho, ale Barabbu. A Barabba byŭ razbojnik.
3 Hł. Mt. 26, 47.
6 Jezus hetym cudam pakazaŭ, što dabrawolna idzie na muki, bo moh-by adyjści ad ich.
8 "Pazwolcie hetym" h. zn. apostałam adyjści. Mahčyma, što staršyja žydoŭskija mieli namier i wučniaŭ uziać.
13 Annaš byŭ archiświataram od 6 da 15 h. pa Nar. Chr., a Kaifaš ad 18 da 36 pa Nar. Chr. Kaifaš byŭ archiświataram taho hodu, u katorym zamučyli Chrysta.
16 Hety wučań, pawodle mnohich, byŭ sam Jan ewanelisty.
19 Heta byŭ Annaš. Jon choć ciapier i nia byŭ archiświataram, ale nasiŭ archiświatarski tytuł i mieŭ wialikija ŭpływy ŭ Sanhedrynie. Dopyty robić jon umieła, bo pytajecca, skolki Chrystus maje wučniaŭ (ci wialikaja arhanizacyja) i čaho nawučaje.
21 Padsudny nia maje abawiazku siabie winawacić, a adklikacca da świedak na sudzie kožnamu možna.
22 Słuha nia mieŭ prawa bić Jezusa biaz prysudu.
23 "Daj paświedčańnie ab błahim" h. zn. dakažy, što ja błaha adkazaŭ.
28 Pretoryja — pałac, dzie žyli namieśniki (prakuratary) cezara ŭ Jeruzalimie. Sudy ŭ rymlan pačynalisia dawoli rana, a tady jakraz Piłat mieŭ jašče inšyja sudowyja sprawy. Kali prywiali Jezusa, było kala 6 hadz. naranicy (u piatnicu).
Damy, dzie žyli pahanie, žydy ŭwažali za rytualna niačystyja i dziela taho žyd, kali ŭwajšoŭ u dom pahanina, byŭ "niačystym" praz ceły dzień. A Paschu jeści mahli tolki rytualna čystyja.
29 Piłat hetym daje zrazumieć žydom, što biez pracesu nia choča wydać na Jezusa prysudu śmierci.
31 Značyć, pakarajcie jaho tak, jak dazwalajuć wašyja zakony. Sanhedryn mieŭ prawa wydawać prysudy śmierci, ale paćwierdžańnie hetaha prysudu i wykanańnie zaležała ad rymskich uładaŭ.
32 Zakon Majsieja (Lew. 24, 14) zahadywaŭ za bluźnierstwa kamienawać, a nie kryžawać, ale Jezus byŭ pradkazaŭšy, što žydy wydaduć jaho na ŭkryžawańnie.
33 Usie abwinawačańni prociŭ Jezusa možna było źmiaścić u hetym adnym, što Chrystus choča być karalom žydoŭskim, dyk Piłat prystupaje da hetaha hałoŭnaha punktu.
35 Piłat ukosna śćwiardžaje tut, što pytańnie, ci Chrystus jość karol žydoŭski, pachodzić ad pradstaŭnikoŭ Sanhedrynu.
36 Adkaz Chrysta maje wialikaje značeńnie. Jon śćwiardžaje, što waładarstwa jahonaje jość waładarstwam niabiesnym, bo zakładčykam jaho jość Syn Božy, jaki zyjšoŭ z nieba i što jahona waładarstwa budujecca na inšych asnowach, čym ziamnyja waładarstwy.
37 "Ty kažaš" hł. Mt. 26, 64.
38 Piłat, nia chočučy dachadzić źmiestu praŭdy Božaj, a moža ŭsumniŭšysia naahuł ab isnawańni praŭdy, prarywaje dopyty, dumajučy, što maje prad saboju niejkaha niaškodnaha fiłozafa-myśliciela i pastanaŭlaje ŭ dušy zwolnić Chrysta.
39 Hł. Mt. 27, 15.
Raździeł 19[правіць]
1 Dyk tady Piłat uziaŭ Jezusa i ŭbičawaŭ. 2 A žaŭniery, sploŭšy wianok z cierniaŭ, uzłažyli jamu na haławu i apranuli jaho ŭ čyrwonaje adzieńnie. 3 I padychodzili da jaho i kazali: Budź prywitany, karol žydoŭski! I dawali jamu pa ščokach.
4 Dyk Piłat iznoŭ wyjšaŭ wonki i skazaŭ im: Woś ja wywodžu jaho wam wonki, kab wy paznali, što ja nie znachodžu ŭ im nijakaje winy. 5 I wyjšaŭ Jezus, niesučy ciarnowy wianok i čyrwonuju wopratku. I skazaŭ im: Wo čaławiek! 6 Dyk kali ŭbačyli jaho archiświatary i słuhi, kryčali, kažučy: Ukryžuj jaho! Skazaŭ im Piłat: Waźmiecie wy jaho i ŭkryžujcie, bo ja ŭ im nie znachodžu winy. 7 Adkazali jamu žydy: My majem zakon, a pawodle zakonu jon pawinien pamierci, bo zrabiŭ siabie Synam Božym.
8 Kali-ž Piłat pačuŭ hetuju mowu, jašče bolej zbajaŭsia. 9 I ŭwajšoŭ iznoŭ u pretoryju i skazaŭ da Jezusa: Adkul ty? Ale Jezus nia daŭ jamu adkazu. 10 Dyk skazaŭ jamu Piłat: Sa mnoju nie haworyš? Nia wiedaješ, što ja maju ŭładu ŭkryžawać ciabie i maju ŭładu puścić ciabie? 11 Adkazaŭ Jezus: Nia mieŭ-by ty nada mnoju nijakaje ŭłady, kali-b tabie nia było dadziena zhary. Dziela hetaha toj, chto mianie wydaŭ tabie, maje bolšy hrech.
12 I ad taho času staraŭsia Piłat puścić jaho. Ale žydy kryčali, kažučy: Kali hetaha puściš, ty nia druh cezaru, bo kožny, chto siabie robić karalom, supraciŭlajecca cezaru. 13 A Piłat, pačuŭšy hetyja mowy, wywieŭ Jezusa wonki i sieŭ na sudowym pasadzie, na miescy, jakoje zawiecca Litostrotos, a pa-žydoŭsku Habbata. 14 Byŭ-ža dzień pryhatawańnia Paschi, hadzina jak-by šostaja. I skazaŭ žydom: Woś waš karol! 15 Ale jany kryčali: Waźmi, waźmi, ukryžuj jaho! Skazaŭ im Piłat: Karala wašaha ŭkryžuju? Adkazali archiświatary: My nia majem karala, aproč cezara. 16 Dyk tady wydaŭ im jaho, kab byŭ ukryžawany.
I ŭziali Jezusa i wywieli. 17 A niasučy kryž dla siabie, wyjšaŭ na toje miesca, jakoje zawiecca Trupnoha Čerapu, a pa-žydoŭsku Hołhota, 18 dzie jaho ŭkryžawali; a z im druhich dwuch z adnaho boku i z druhoha, a Jezus pasiaredzinie. 19 Napisaŭ-ža Piłat i nadpis i pamiaściŭ na kryžy. A było napisana: Jezus Nazarenski, karol žydoŭski. 20 Dyk hety nadpis čytali mnohija z žydoŭ, bo miesca, dzie byŭ ukryžawany Jezus, było blizka horadu. Było-ž napisana pa-žydoŭsku, pa-hrecku i pa-łacinsku. 21 Dyk žydoŭskija archiświatary kazali Piłatu: Nia pišy: "Karol žydoŭski", ale što jon kazaŭ: "Ja jość karol žydoŭski". 22 Adkazaŭ Piłat: što ja napisaŭ, to napisaŭ.
23 A žaŭniery, ukryžawaŭšy jaho, uziali jahonaje adzieńnie i zrabili čatyry čaści, i sukniu. A suknia była niazšywanaja, ad wierchu ŭsia tkanaja. 24 Dyk skazali adzin da druhoha: Nia režma jaje, ale kińma ab jaje los, čyja budzie. Kab spoŭniłasia pisańnie, jakoje kaža: "Padzialili miž saboju adzieńnie majo, a ab sukniu maju kinuli los" (Ps. 22, 19). Dyk žaŭniery hetaje i zrabili.
25 Stajali-ž kala kryža Jezusawa matka jahona, i siastra matki jahonaj, Maryja Kleofawa, i Maryja Mahdalena. 26 Dyk kali-ž ubačyŭ Jezus matku i wučnia stajačaha, katoraha lubiŭ, skazaŭ swajej matcy: Žančyna, woś syn twoj. 27 Potym skazaŭ wučniu: Woś matka twaja. I ad taje časiny ŭziaŭ jaje wučań da siabie.
28 Paśla Jezus, wiedajučy, što ŭsio dakanałasia, kab dakanałasia Pisańnie, skazaŭ: Smahnu. 29 Była-ž pastanaŭlenaja pasudzina, poŭnaja woctu. I jany hubku, poŭnuju woctu, uździeŭšy na tryścinu, padali da jahonych wusnaŭ. 30 Dyk kali Jezus pryniaŭ wocat, skazaŭ: Dakanałasia. I schiliŭšy haławu, wydaŭ duch.
31 Dyk žydy, zatym što byŭ dzień Pryhatawańnia, kab nie astalisia cieły na kryžy ŭ subotu, bo byŭ wialiki toj dzień suboty, prasili Piłata, kab pałamać im haleni i źniać. 32 Dyk pryjšli žaŭniery, i pieršamu pałamali haleni, i druhomu, što byŭ z im ukryžawany. 33 Ale pryjšoŭšy da Jezusa, jak ubačyli jaho ŭžo pamioršaha, nie łamali jamu haleniaŭ, 34 ale adzin z žaŭnieraŭ adčyniŭ jahony bok pikaju, i zaraz-ža wyjšła kroŭ i wada.
35 A toj, chto widzieŭ, daŭ paświedčańnie, i praŭdziwaje jość jahonaje paświedčańnie; i jon wiedaje, što praŭdu kaža, kab i wy wieryli. 36 Bo hetaje stałasia, kab spoŭniłasia Pisańnie: "Kaści jaho nie pałomicie" (Wych. 12, 46). I iznoŭ druhoje Pisańnie kaža: "Ubačać, kaho prabili" (Zachar. 12, 10).
38 Paśla-ž hetaha prasiŭ Piłata Jazep z Arymatei — tamu što jon byŭ wučniem Jezusa, ale tajnym dziela strachu pierad žydami — kab źniać cieła Jezusa. I Piłat pazwoliŭ. Dyk pryjšoŭ i źniaŭ cieła Jezusa. 39 Pryjšoŭ i Mikodym, jaki prychodziŭ da Jezusa pierš unačy, niasučy miešaninu mirry i ałoesu kala sta funtaŭ. 40 I ŭziali cieła Jezusa i abwiazali jaho pałotnami razam z pachnidłami, tak jak jość zwyčaj u žydoŭ chawać.
41 A na miescy, dzie jon byŭ ukryžawany, byŭ sad, a ŭ sadzie nowy hrob, u katorym jašče nichto nia byŭ pałožany. 42 Dyk tam, dziela Pryhatawańnia žydoŭskaha, tamu što hrob byŭ blizka, pałažyli Jezusa.
1 Hł. Mt. 27, 26 i nast.
4 Piłat wyjšaŭ wonki, heta zn. prad Pretoryju, dzie na placy byli sabraŭšysia žydoŭskija hramady.
5 Wyhlad źbičawanaha Chrysta zrabiŭ nawat na prywykłym da roznych karaŭ Piłacie wialikaje ŭražańnie. Dyk sławami: "Wo čaławiek" Piłat chacieŭ skazać: Hladziecie, jak strašna wyhladaje hety čaławiek!
7 — 8 Pradstaŭniki Sanhedrynu paklikajucca i na relihijnyja matywy, što na zababonnaha Piłata dzieić jašče bolej.
9 Jezus maŭčaŭ, bo ŭžo ŭ pieršych dopytach (Jan 18, 36 — 37) daŭ Piłatu wyśnieńni ab swajej asobie i charaktary swajho waładarstwa.
11 "Zhary" h. zn. z nieba. Nie ad cezara, ale ad Boha Ajca, jaki dapuściŭ, što Piłat moža zrabić z Chrystom, što choča. Bolšy hrech maje Kaifaš i staršyja žydoŭskija, jakija nie pryniali Božaha pasła — Mesyjaša i wydali na śmierć.
12 Słowy, što Piłat, kali wypuścić Jezusa, nia jość druham cezaru, zrabili na Piłata wialikaje ŭražańnie. Jon zrazumieŭ, što žydy mohuć danieści cezaru, što jon paturaje roznym buntaŭnikam i hetym zdradžaje cezara.
14 "Litostrotos" — miesca pierad Pretoryjaj, wyłažanaje marmuram i darahim kamieńniem — mozaikaj. (Pažydoŭsku "Habbata" značyć "uzwyšeńnie"); tam adbywalisia sudy i wynosilisia sudowyja pryhawory.
15 Sławami: "my nia majem karala, aproč cezara" pradstaŭniki žydoŭskaha narodu adraklisia ad swajho Mesyjaša i pryznali ŭładu rymskaha cezara.
18 Ab ukryžawańni hł. Mt. 27, 32 i nast.
21 Žydy adčuli dakor i panižeńnie dla siabie ŭ hetym nadpisie i žadajuć źmieny jaho.
23 — 24 "Suknia" — heta čaść adziežy, jakaja była na samym ciele, abo tunika (jak u nas saročka, tolki doŭhaja, ad šyi až da kostak).
26 Wučań, katoraha lubiŭ Jezus — heta byŭ Jan apostał, aŭtar hetaj ewanelii. Jamu ŭ apieku addaŭ Jezus swaju matku.
27 "Woś matka twaja" — značyć: pawažaj jaje, lubi i apiakujsia, jak rodnaj matkaj. U asobie św. Jana Jezus addaŭ swaju matku ŭsiamu chryścijanstwu, bo ŭsie chryścijanie — heta dzieci Božyja (Jan 1, 12 — 13) i braty Chrystowy (Jan 20, 17) a zatym matka Chrysta jość i ich matkaj.
28 Smaha była wialikaj mukaj ukryžawanaha. Chrystus tut smahnie nia tolki na ciele, ale i na dušy.
30 "Dakanałasia" ŭsio, što było napisana prarokami i što datyčyła zbaŭleńnia rodu ludzkoha.
31 Dziela taho što nadychodziła Pascha, jakaja prypadała ŭ tym hodzie jakraz u subotu (zatym "byŭ wialiki toj dzień suboty"), žydy chacieli pryśpiašyć śmierć ukryžawanym, kab u časie Paschi asudžanyja nia mučylisia na kryžoch, i kab mahčy źniać z kryžoŭ ich cieły jašče pierad zachadam sonca, pakul nia zojduć świata i pachawać. Zakon (Deut. 21, 23) zahadywaŭ chawać asudžanaha ŭ dzień jaho śmierci.
Łamańnie haleniaŭ (čaści noh ad kostak da kalen) było asobnaj rymskaj karaj, jakoju karali złačyncaŭ. Asudžanym na hetuju karu daŭbieškaj łamali haleni.
32 Ukryžawanyja razbojniki jašče žyli.
34 "Wyjšła kroŭ i wada" na znak śmierci Jezusa.
35 "A toj, chto widzieŭ" — heta byŭ Jan apostał.
38 Jazep z Arymatei bajaŭsia, kab jaho nia wyłučyli z bažnicy.
39 Žydy pry pachowinach dastojnych asob čaść pachnidłaŭ kłali pry ciele niaboščyka, a čaść razsypali ŭ hrobie abo palili.
40 Umierłaha abmywali i ŭkručwali ŭ čystaje pałatno, haławu abwiazwali chustaju, ruki i nohi źwiazwali šyrokimi taśmami, pałatno abliwali pachnučym alejkam, a pamiž pałatnom i ciełam kłali pachnidły. Heta ŭsio rabili dziela taho, kab cieła ŭścierahčy ad hnićcia. Cieły pawažanych asob namaščali jašče pachnučymi alejkami. Nadychodziačaja noč i šabat nie pazwolili zrabić namaščeńnia cieła Jezusa, dyk nabožnyja žančyny pastanawili heta zrabić u niadzielu rana. Ale Jezus užo ŭskros.
Raździeł 20[правіць]
1 Pieršaha-ž dnia tydnia Maryja Mahdalena pryjšła rana, kali jašče była ciemra, da hrobu i ŭbačyła kamień adwaleny ad hrobu. 2 Dyk pabiehła i pryjšła da Symona Piatra i da druhoha wučnia, jakoha lubiŭ Jezus, i skazała im: Uziali Pana z hrobu i nia wiedajem, dzie jaho pałažyli. 3 Dyk wyjšaŭ Piotr i toj druhi wučań i pryjšli da hrobu. 4 Biehli-ž jany abodwa razam, i toj druhi wučań dabieh skarej za Piatra i pieršy pryjšoŭ da hrobu. 5 I nachiliŭšysia, ubačyŭ lažačyja pałotny, adnak nie ŭwajšoŭ. 6 Dyk pryjšoŭ Symon Piotr, idučy za im, i ŭwajšoŭ u hrob, i ŭbačyŭ lažačyja pałotny, 7 i chustu, jakaja była na haławie jaho, lažačuju nie z pałotnami, ale addzielna skručanuju ŭ wadno miesca. 8 Dyk tady ŭwajšoŭ i toj wučań, jaki pieršy pryjšoŭ da hrobu, i ŭbačyŭ, i ŭwieryŭ. 9 Bo jany jašče nia znali Pisańnia, što treba było, kab jon ustaŭ z umierłych.
11 A Maryja stajała la hrobu wonki, płačučy. Kali-ž płakała, jana nachiliłasia i zahlanuła ŭ hrob; 12 i ŭbačyła dwuch aniełaŭ u biełym, siadziačych, adnaho ŭhałowach, a druhoha ŭnahach, dzie było pałožana cieła Jezusa. 13 Jany jej skazali: Žančyna, čaho płačaš? Skazała im: Bo ŭziali majho Pana i nia wiedaju, dzie jaho pałažyli. 14 Skazaŭšy hetaje, jana abiarnułasia nazad i ŭbačyła Jezusa stajačaha, i nia wiedała, što heta Jezus. 15 Skazaŭ jej Jezus: Žančyna, čaho płačaš? Kaho šukaješ? Jana, dumajučy, što heta sadoŭnik, skazała jamu: Panie, kali ty jaho ŭziaŭ, skažy mnie, dzie jaho pałažyŭ i ja jaho waźmu. 16 Skazaŭ jej Jezus: Maryja! Jana, abiarnuŭšysia, skazała jamu: Rabboni! što značyć: Wučyciel. 17 Skazaŭ jej Jezus: Nie datykajsia da mianie, bo ja jašče nia ŭzyjšoŭ da Ajca majho, ale idzi da bratoŭ maich i skažy im: "Uzychodžu da Ajca majho i Ajca wašaha, Boha majho i Boha wašaha". 18 Pryjšła Maryja Mahdalena, abwiaščajučy wučniam: Što ja bačyła Pana i hetaje mnie skazaŭ.
19 Dyk kali byŭ wiečar u toj dzień, pieršy tydnia, i dźwiery byli zamknionyja, dzie byli sabraŭšysia wučni dziela strachu pierad žydami, pryjšoŭ Jezus, i staŭ pasiaredzinie, i skazaŭ im: Supakoj wam! 20 I skazaŭšy hetaje, pakazaŭ im ruki i bok. Dyk uzradawalisia wučni, uwidzieŭšy Pana. 21 I skazaŭ im iznoŭ: Supakoj wam! Jak mianie pasłaŭ Ajciec, i ja was pasyłaju. 22 Skazaŭšy hetaje, dychnuŭ na ich i skazaŭ im: Waźmiecie Ducha światoha, 23 katorych adpuścicie hrachi, jość im adpuščany, a katorych zatrymajecie, jość zatrymany.
24 A Tamaš, adzin z dwanaccacioch, katory zawiecca Dydymus, nia byŭ z imi, kali prychodziŭ Jezus. 25 Dyk druhija wučni skazali jamu: My widzieli Pana. Jon-ža skazaŭ im: Kali ja nia ŭbaču ŭ rukach jahonych praboiny ad ćwikoŭ, i nie ŭłažu palca majho ŭ miesca ćwikoŭ, i nie ŭłažu ruki majej u bok jahony, nia ŭwieru.
26 A wosiem dzion paśla byli iznoŭ wučni jahony ŭ domie i Tamaš z imi. Pryjšoŭ Jezus pry zamknionych dźwiaroch i staŭ pasiaredzinie i skazaŭ: Supakoj wam! 27 Potym skazaŭ Tamašu: ułažy palec twoj siudy i pahladzi ruki maje, i padyjmi ruku twaju i ŭłažy ŭ bok moj, i nia budź niawiernym, ale wiernym. 28 Adkazaŭ Tamaš i skazaŭ jamu: Pan moj i Boh moj! 29 Skazaŭ jamu Jezus: Zatym što ty mianie ŭbačyŭ, Tamašu, ty ŭwieryŭ: bahasłaŭlenyja, katoryja nia ŭbačyli i ŭwieryli.
30 Mnoha-ž i inšych znakaŭ učyniŭ Jezus na wačoch swaich wučniaŭ, jakija nie zapisany ŭ hetaj knizie. 31 Hetyja-ž zapisany, kab wy wieryli, što Jezus jość Chrystus, Syn Božy, i kab wieračy, mieli žyćcio ŭ imia jahonaje.
1 "Pieršaha dnia tydnia" h. zn. u niadzielu.
4 Św. Jan Apostał, jak maładziejšy i silniejšy, chutčej za Piatra dabieh, ale moža z strachu, a moža dziela pašany pierad Piatrom, nie adwažyŭsia pieršy ŭwajści ŭ hrob.
7 Hetyja pałotny lažačyja i chustka, skručanaja i pałožanaja ŭ adno miesca świedčać, što cieła Jezusa nia ŭkrali, jak heta žydy nawučali kazać stražaŭ, ale Jezus sapraŭdy ŭskros. Zładziei pa sabie paradkaŭ nia robiać.
9 Wučni, biahučy da hrobu, jašče nie razumieli, što Jezus pawinien uskresnuć. Kali Jan apostał uwieryŭ (hł. radok 8), to Piotr jašče chistaŭsia (hł. Łuk. 24, 12).
11 "Nachiliłasia", bo ŭwachod u hrob byŭ zwyčajna nizki i kab zahlanuć u hrob, treba było nachilicca.
17 Heta nia znača, što Jezus zabaraniŭ zusim jej datykacca da siabie, a tolki zahadaŭ, kab jana nie zadzieržywała jaho tut na ziamli, bo jon maje jašče ŭzyjści ŭ nieba.
19 "U toj dzień, pieršy tydnia" h. zn. u toj dzień, kali Jezus uskros (u niadzielu).
23 Užo pieršaha dnia swajho ŭskrosu Jezus daje apostałam i ich nastupnikam uładu adpuščeńnia hrachoŭ, čym ustanaŭlaje wialikaje žarało łaskaŭ i supakoju dla hrešnaha čaławiectwa. Biaz hetaj ułady Kaścioł nia moh-by naležna spaŭniać swajho zadańnia, bo paśla hrechu nia było-b mahčymaści źjadnańnia hrešnika z Boham.
Adpuščeńnie hrachoŭ adbywajecca ŭ sakramencie pakuty praz wonkawy akt hetaj ułady, jaki my nazywajem razhrašeńniem, i praz nutrany, jaki zawiom ulićciom u dušu čaławieka ŭświačajučaj łaski h. zn. nadpryrodnaj lubowi Boha.
Kab paznać, ci hrachi možna adpuścić i ci čaławiek wart razhrašeńnia, światar musić wiedać hrachi, a zhetul wypływaje patreba spowiedzi.
24 Dydymus — toje samaje, što panašamu Bliźniuk.
27 Usiowiedajučy Chrystus, pramaŭlajučy da Tamaša, užywaje takich samych słoŭ, jakich užywaŭ Tamaš, wykazwajučy swaju niawieru.
29 Chrystus bahasławić tych, što nia bačyli Chrysta, a ŭwieryli, bo tyja, što nia bačyli Chrysta, a wierać, majuć bolšuju zasłuhu pierad Boham.
Raździeł 21[правіць]
1 Paśla iznoŭ źjawiŭsia Jezus wučniam kala Tyberyjadzkaha mora. A źjawiŭsia tak: 2 Byli razam Symon Piotr i Tamaš, katory zawiecca Dydymus, i Natanael, katory byŭ z Kany Halilejskaj, i syny Zebedeja, i druhija dwa z jahonych wučniaŭ. 3 Skazaŭ im Symon Piotr: Idu ławić rybu. Skazali jamu: Idziom i my z taboju. I wyjšli, i sieli ŭ łodku, i ŭ tuju noč nie zławili ničoha. 4 Kali-ž nastała ranica, staŭ Jezus na bierazie: adnak wučni nie paznali, što heta Jezus. 5 Dyk Jezus skazaŭ im: Dzieci, ci majecie što jeści? Adkazali jamu: Nie. 6 Skazaŭ im: Zakińcie sieć na prawy bok łodki i znojdziecie. Dyk zakinuli, i ŭžo nie mahli jaje ciahnuć dziela mnostwa ryby. 7 Dyk skazaŭ wučań, katoraha lubiŭ Jezus, Piatru: heta Pan. Symon Piotr, jak pačuŭ, što heta Pan, apajasaŭsia sukniaj, bo byŭ hoły, i kinuŭsia ŭ mora. 8 Druhija-ž wučni prypłyli ŭ łodcy (bo niedaloka byli ad ziamli, ale tak na dźwieście łokciaŭ), ciahnučy sieć ryby.
9 A jak wyjšli na ziamlu, ubačyli razłožanyja wuhli i rybu na ich pałožanuju, i chleb. 10 Skazaŭ im Jezus: Pryniasiecie ryby, jakoje wy ciapier naławili. 11 Pajšoŭ Symon Piotr i wyciahnuŭ na ziamlu sieć, poŭnuju wialikich rybaŭ, što piaćdziesiat try. I choć hetulki było, sieć nie parwałasia. 12 Skazaŭ im Jezus: Idziecie, abiedajcie. I nichto z siadziačych pry jadzie nie adwažyŭsia spytacca ŭ jaho: Chto ty? — wiedajučy, što heta Pan. 13 I padyjšoŭ Jezus, i ŭziaŭ chleb, i dawaŭ im, taksama i ryby. 14 Heta ŭžo treci raz źjawiŭsia Jezus swaim wučniam, paśla taho jak ustaŭ z umierłych.
15 Kali-ž paabiedali, skazaŭ Jezus Symonu Piatru: Symonie Janaŭ, ci ty lubiš mianie bolej, čym hetyja? Skazaŭ jamu: Tak, Panie, ty wiedaješ, što ja ciabie lublu. Skazaŭ jamu: Pasi baranki maje. 16 Skazaŭ jamu iznoŭ: Symonie Janaŭ, ci ty lubiš mianie? Skazaŭ jamu: Tak, Panie, ty wiedaje, što ja ciabie lublu. Skazaŭ jamu: Pasi baranki maje. 17 Skazaŭ jamu treci raz: Symon Piotr, ci ty lubiš mianie? Zasmuciŭsia Piotr, što skazaŭ jamu treci raz: "Ci ty lubiš mianie"? i skazaŭ jamu: Panie, ty ŭsio wiedaješ, ty wiedaješ, što ja lublu ciabie. Skazaŭ jamu: Pasi awiečki maje.
18 Sapraŭdy, sapraŭdy kažu tabie, kali ty byŭ maładziejšy, ty padpiarazwaŭsia i chadziŭ, kudy chacieŭ. Ale kali pastareješ, wyciahnieš ruki twaje i druhi ciabie padpiaraža i pawiadzie, kudy ty nia chočaš. 19 Hetaje-ž skazaŭ, aznačajučy, jakoju śmierciaj jon mieŭ usławić Boha. I skazaŭšy hetaje, skazaŭ jamu: Idzi za mnoju.
20 Piotr, abiarnuŭšysia, ubačyŭ taho wučnia, katoraha lubiŭ Jezus, idučaha za im, katory na wiačery i abapiorsia na hrudziach jahonych i skazaŭ: "Panie, chto heta, što ciabie wydaść"? 21 Dyk jaho kali ŭbačyŭ Piotr, skazaŭ Jezusu: Panie, a jon chto? 22 Skazaŭ jamu Jezus: Kali-b ja chacieŭ, kab jon tak astaŭsia, pakul ja pryjdu, tabie što da hetaha? Ty idzi za mnoju. 23 Dyk razyjšłasia hetaja mowa miž bratoŭ, što wučań toj nie pamre. Ale nie skazaŭ jamu Jezus: "Nie pamre", ale "Kali-b ja chacieŭ, kab jon tak astaŭsia, pakul ja pryjdu, što tabie da hetaha"?
24 Heta jość toj wučań, katory daje paświedčańnie ab hetym i hetaje napisaŭ, i my wiedajem, što paświedčańnie jahonaje jość praŭdziwaje. 25 Jość-ža i mnoha druhoha, što ŭčyniŭ Jezus, što kali-b apisywać paasobku, dumaju, što i sam świet nia moh-by źmiaścić tych knih, jakija treba było-b napisać.
24 Uwieś kaścioł u Efezie, dzie žyŭ św. Jan, wiedaŭ, što hetaje ŭsio apisaŭ Jan apostał i što napisanaje jość ščyraja praŭda.
25 Heta značyć, što treba było-b wielmi mnoha napisać knih, kab padrabiazna apisać usio, što čyniŭ Jezus.
1 Tyberyjadzkaja mora — heta woziera Henezaret.
2 Natanael — inakš Baŭtramiej.
3 Niekatoryja apostały pierad paklikańniem ich da apostalstwa zajmalisia rybałoŭstwam.
7 Św. Jan, ulubiony wučań Chrysta, dziela niawinnaści i čystaty swajho serca, najskarej paznaje swajho Wučyciela.
9 Chrystus u swajej dabracie pryhatowiŭ dla ich sniedańnie.
15 Z pryčyny patrojnaha adračeńnia Piatra Chrystus trejčy žadaje ad jaho wyražeńnia lubowi, bo najwyšejšy ŭrad pastyrawańnia wymahaje jašče bolšaj lubowi.
17 Sławami: "Pasi baranki maje", "pasi awiečki maje" Chrystus daje Piatru pastyrskuju ŭładu nad usim kaściołam: i nad staršymi (apostałami, biskupami — światarami) i nad wiernymi.
18 "Chadziŭ, kudy chacieŭ" — značyć, byŭ wolny ŭ swaim žyćci. U hetym radku Chrystus pradkazwaje Piatru mučanickuju śmierć na kryžy.
19 Z słoŭ "idzi za mnoju" i dalejšych widać, što Jezus pry hetych sławach byŭ ustaŭ i pajšoŭ napierad, kličučy Piatra, kab išoŭ za im.
21 Piotr, pačuŭšy ab sabie, pytajecca, što z Janam budzie?
22 — 23 Wučni zrazumieli słowy "pakul ja pryjdu" u tym sensie, što Jan nie pamre i budzie žyć da druhoha prychodu Jezusa. Ale ŭžo ŭ druhim radku sam św. Jan piarečyć hetakamu razumieńniu. Z usiaho widać, što Jezus pradkazaŭ Janu nia mučanickuju śmierć, a naturalnuju.