Перайсці да зместу

З палёў Заходняй Беларусі (1927)/III/Зімовае

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Восень Зімовае
Верш
Аўтар: Уладзімір Жылка
1927 год
Каханьне
Іншыя публікацыі гэтага твора: Зімовае (Жылка).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




ЗІМОВАЕ

Сьнег, завея; вецер вее,
Круціць, дзьме.
Віхар гонкі, гучны, звонкі
Ў белай цьме.

Комам ліпка, сьнегам сыпка
Сее сеў.
Носіць тайны, сьпеў адчайны,
Сьмерці сьпеў.

Я трывожны… Ў бездарожжы,
Ў бяспуцьці
Воля — вехаць. Як даехаць?
Як дайсьці?

Сівер злосны, вее млосна,
Міма ймкне.
Дзе прыпынак, дзе спачынак? —
Блукаць мне.

Холад, сьцюжа… Сьцежка вужай
І размах.
Стыне сэрца ў паняверцы
Множыць жах…

Гнецца ніжай, к долу бліжай
Галава…
Лёс нямілы: — крыж пахілы
І жарства!

1923 г.