Vita (1926)/Мэлёдыі/Зоры мітусяцца, сьвецяць

← Вечар асеньні, вечар маўклівы

Зоры мітусяцца, сьвецяць Верш Аўтар: Язэп Пушча 1926 год

З-за лесу, лесу →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Зоры мітусяцца, сьвецяць…

Прапануем да спампаваньня!

ЗОРЫ МІТУСЯЦЦА,СЬВЕЦЯЦЬ

Зоры мітусяцца, сьвецяць. —
упасьці мне хочацца ніц, —
а вецер
шуміць і шуміць, і шуміць.

Моцна задумаўся месяц,
косы заплёўшы ў кусты.
Ўжо дзесяць…
Сэрцу ў вякох не астыць.

Восень — дзяўчына красуня,
прозалаць сыпле з лясоў.
Красуе
хай радасьць, і смутак, і ўсё.

Ты, о мая Бэатрыча, —
выходжу цябе сустракаць
Ў аблічча
мне ў шчасьці сьмяецца рака.

Зоры-ж мітусяцца, сьвецяць, —
упасьці тут хочацца ніц, —
а вецер
шуміць і шуміць, і шуміць.