Pierszy pramień (1929)/87
| ← 86. Na niwie | 87. Chto szto sieje Абразок Аўтар: [[Аўтар:|]] 1929 год |
88. Uwiasnu → |
Прапануем да спампаваньня!
87. Chto szto sieje.
Waroczalisia baćka z synam z pola, dzie baćka siejaŭ żyta. Syn papytaŭsia ŭ baćki:
— Ja wiedaju, szto żyta siejuć ludzi, ale chto sieje drewy ŭ lesie i trawu ŭ poli?
Tym czasam wiecier nios szmat lohkich biełych puszkoŭ. Baćka zławiu adzin puszok, pakazaŭ synu i każa:
— Baczysz, za hety puszok trymajecca nasieńnie. Wiecier razam z puszkom padyjmaje i nasiennie, raznosić pa świecie, i sieje ŭsiudy.
Syn padumaŭ: — „Wiecier — siawiec.“
Jiduć jany dalej, baczać, ptuszka dziaŭbie jahadu. Baćka źwiarnuŭ na heta ŭwahu syna:
— U jahadach jość ziarniatki, i ptuszki ź jahadami raznosiać u roznyja baki nasieńnie.
— Ptuszki taksama siaŭcy, padumaŭ chłopczyk.
Jiduć dalej, hladziać — ruczaj, a ŭ ruczaju pływuć pa wadzie ziarniatki z krylejkami, niekatoryja ź jich prystali ŭżo da bierahu.
— I wada — siawiec, padumaŭ chłopczyk.
Abaczyŭ chłopczyk, szto da jaho wopratki pryczapiłasia kruczkami niejkaje nasieńnie. Staŭ jon adrywać jaho i kidać na ziamlu, a baćka jamu każa:
— Hlań, ty taksama siejesz niejkuju raślinu.
— I ŭ naszaha sabaki Waŭczka paczapilisia ŭ chwost dziady i jon raźniasie nasieńnie. Dyk i nasz Waŭczok — siawiec, skazaŭ zdawoleny chłopczyk.